Bravely Default 2 Review: de moeilijkste klus
Dappere standaard 2is een turn-based RPG voor de Nintendo Switch, ontwikkeld door Claytechworks en uitgegeven door Nintendo buiten Japan. De game voelt aan als een poging om de franchise opnieuw op te starten, met een eindresultaat dat veel aantrekkelijker zal zijn voor die-hard JRPG-fans die houden van een uitdaging en min-maxing-personages in plaats van nieuwe spelers.
Het verhaal van Dappere standaard 2 volgt een zeeman genaamd Seth die een schipbreuk overleeft met behulp van een mysterieus kristal. Hij sluit zich al snel aan bij prinses Gloria, een van de laatste overlevenden van haar koninkrijk. Ze werken samen met een tovenaar genaamd Elvis en een krijger genaamd Adelle, die op zoek zijn naar mysterieuze items met de naam Asterisks, omdat ze een magisch boek bezitten dat visioenen onthult wanneer er meer Asterisks zijn gekocht. De partij komt al snel achter een complot om de kracht van vier elementaire kristallen te corrumperen, waardoor een entiteit die bekend staat als de Night Nexus op de wereld zal worden losgelaten en een einde zal maken aan al het leven. Ze gaan op zoektocht om elk van de koninkrijken op het continent te bezoeken, om meer sterretjes te verwerven en het lot van elk kristal te leren kennen.
De gameplay van Dappere standaard 2is vrijwel ongewijzigd ten opzichte van zijn voorgangers. De gevechten omvatten acties die Brave en Default worden genoemd. Een personage kan acties uitvoeren door BP (Brave Points) uit te geven en ze kunnen deze waarde verhogen door Default te gebruiken, wat een extra BP toekent en hen in een defensieve houding plaatst. De speler kan meerdere BP tegelijk uitgeven om meerdere acties achter elkaar uit te voeren, en het is zelfs mogelijk om het personage in negatieve BP aan het begin van een gevecht, waarbij meerdere aanvallen worden gebruikt om de vijand te doden voordat ze kunnen handeling. Er is een risico aan deze strategie, aangezien het personage slechts één gratis BP per beurt krijgt, dus als de aanval mislukt, heeft het monster verschillende gratis rondes om de weerloze held te verslaan. De vijanden kunnen ook gebruik maken van het BP-systeem, en veel bazen zullen de dag van de speler bederven met meerdere aanvallen die in één ronde worden uitgevoerd.
Buiten het Brave/Default-systeem, Dappere standaard 2 functioneert als een van de karakter klasse-gebaseerd Final Fantasy spellen van oud. De partij krijgt in de loop van het spel nieuwe banen, waaronder klassieke archetypen als Black Mage en Thief. Elk personage kan ook de commando's van een extra klasse uitrusten, evenals vijf passieve vaardigheden die uit elke klasse kunnen komen. Dit systeem is nu net zo plezierig als in het origineel Dappere standaard en het bedenken van interessante feestlay-outs en krachtige combinaties van vaardigheden is de helft van het plezier van het spel.
Er is één belangrijke toevoeging aan het vechtsysteem in: Dappere standaard 2 en het verhoogt de moeilijkheidsgraad naar een extreem hoog niveau. Elke vijand in het spel heeft nu ingebouwde tellers die worden geactiveerd wanneer aan bepaalde triggers wordt voldaan. Deze omvatten alles, van het raken met een fysieke aanval, het uitspreken van een helende spreuk of het in gebreke blijven. Deze fiches zijn gratis acties voor de vijand, en ze kunnen deze gebruiken om de personages aan te vallen of zichzelf te genezen/buffen. Het is niet ongebruikelijk dat de partij wordt weggevaagd als je een multi-BP-strategie op een baas probeert, maar bij elke zet wordt geraakt door een teller.
De grootste fout met Dappere standaard 2 ligt in zijn hoge moeilijkheidsgraad. Dit is een brutaal moeilijk spel omdat vijanden de speler hard kunnen straffen wanneer ze bepaalde strategieën proberen. Elke baas wordt een puzzel proberen uit te vinden hoe ze hun tellers kunnen omzeilen. Dit klinkt misschien als een leuk idee op papier, maar in de praktijk betekent het dat je specifieke strategieën moet gebruiken om bazen aan te pakken in plaats van de vele opwindende combinaties die gewoon niet werken, waardoor het hele doel van de experimentele karakterklasse teniet wordt gedaan systeem. Het spel heeft een Casual-modus, maar het is een misleidende naam, omdat het simpelweg het aantal acties vertraagt dat de vijand op zijn beurt kan nemen. In de meeste games kan de speler in de Casual-modus in zijn eigen tempo van het verhaal genieten zonder wegversperringen tegen te komen. In Dapper standaard 2, het geeft de speler gewoon een vechtkans zonder de noodzaak om zo hard te slijpen voor levels.
Dappere standaard 2 worstelt zich door de eerste uren van het spel, aangezien de speler alleen is toegang krijgen tot een paar basisbanen, en ze worden al vroeg gedwongen tot ongelooflijk moeilijke baasgevechten. De Asterisk-houders (de personages die moeten worden bevochten om nieuwe banen te ontgrendelen) zullen de speler keer op keer decimeren met hun reguliere aanvallen en counters. Als de speler zich door deze helse vroege stadia van het spel kan worstelen, wordt de ervaring leuker. De latere banen zijn interessanter om te gebruiken en hebben meer ruimte voor genuanceerde combo's, terwijl het extra geld verdiend in veldslagen en kerkers betekent dat het feest niet elke cent voor een paar cent hoeft op te scharrelen drankjes. Dappere standaard 2 is het soort spel bedoeld voor mensen die eenvoudige strategieën hebben uitgewerkt om versla Emerald en Ruby Weapon in Final Fantasy 7 - van de speler wordt bijna verwacht dat hij elke overweldigde combinatie van vaardigheden ontdekt, tenzij ze uren willen besteden aan belachelijke niveaus.
De beelden van Dappere standaard 2 zijn een allegaartje. De steden zijn statische achtergronden die lijken op aquarellen en ze zijn prachtig om te zien, maar de 3D-modellen houden het niet zo goed vol. De chibi-esthetiek van de oude games was een noodzaak voor de 3DS-hardware en het is begrijpelijk waarom de ontwikkelaars het zouden willen behouden, maar de personagemodellen zien er nu lelijk uit op Switch. Ze hebben ook een duidelijk gebrek aan animaties, met veel tussenfilmpjes die zich afspelen op een manier die onsamenhangend aanvoelt. De beelden van de game kunnen ook wazig worden als je in de handheld-modus speelt, maar niet in significante of onspeelbare mate. De soundtrack is ongelooflijk en de muziekthema's van de baas onderscheiden zich van de massa, met nummers die de speler stimuleren voor de strijd die zich voor hen ontvouwt.
Dappere standaard 2 gebruikt niet dezelfde instelling als zijn voorgangers, hoewel het een soortgelijk verhaal vertelt. Het verhaal van een mysterieuze vijand die op jacht is naar elementaire kristallen is puur Final Fantasy nostalgie. Echter, net als het vechtsysteem, is het verhaal in Dappere standaard 2 duurt een beetje te lang om boeiend te worden. Veel van de vroege verhaallijnen zijn ongeïnspireerd en hebben belachelijke plotmomenten. Zodra de speler meer begint te begrijpen over wie achter de schermen aan de touwtjes trekt, begint het interessant te worden. De hoofdpersonen zijn een allegaartje, waarbij de hoofdrolspeler en Gloria zich als saaie RPG-archetypen voelen, terwijl Adelle en Elvis de zaken luchtig houden. Hun verhaal is uiteindelijk veel aantrekkelijker, omdat ze lichtzinnigheid toevoegen aan een anders volgens het boekje JRPG-plot.
Dappere standaard 2 voelt als een franchise-reboot, maar het is meer ontworpen voor originele fans dan voor een nieuw publiek. Het vechtsysteem is wreed hard en onaangenaam voor mensen die de voorkeur geven aan meer informele ervaringen. Er is veel leuks in Dappere standaard 2, terwijl het karakterklassensysteem en het verhaal zich geleidelijk ontvouwen tot iets boeiends en interessants - het kost gewoon een lange reis door een ruig gebied om daar te komen.
Dappere standaard 2 wordt op 26 februari 2021 uitgebracht voor Nintendo Switch. Screen Rant is voor deze review voorzien van een digitale code.
Onze beoordeling:
3,5 van de 5 (zeer goed)
Wario heeft ooit YouTube verbrijzeld met een Wii-gametrailer
Over de auteur