The Magnificent Seven recensie
De prachtige zeven (2016) zal zijn voorgangers niet overschaduwen, maar het is niettemin een enorm vermakelijke en oprechte actie-westerse ervaring.
Nadat haar man is vermoord door de meedogenloze goudmagnaat Bartholomew Bogue (Peter Sarsgaard), die de controle over de Rose Creek-boerengemeenschap veroverde om een in de buurt van de mijn roept Emma Cullen (Haley Bennett) de hulp in van een deugdzame premiejager, Chisolm (Denzel Washington), in de hoop de gemene magnaat uit dorp. In de wetenschap dat Bogue en zijn handhavers Rose Creek niet zullen verlaten zonder bloed te vergieten, rekruteert Chisholm een bont gezelschap van bandieten en oplichters om de stad te heroveren en te verdedigen. het tegen Bogue's leger van huurgeschut, waaronder: gedegenereerde gokker Josh Faraday (Chris Pratt), oorlogsheld Goodnight Robicheaux (Ethan Hawke) en zijn partner Billy Rocks (Byung-hun Lee), de Mexicaanse schutter Vasquez (Manuel Garcia-Rulfo), de hervormde Indiase jager Jack Horne (Vincent D'Onofrio) en de nobele Comanche-krijger Red Harvest (Martin Sensmeier).
Wetende dat ze in de minderheid zullen zijn, met slechts één week om zich voor te bereiden op de komst van Bogue, trainen "The Magnificent Seven" de inwoners van Rose Creek om hun mannetje staan en het land onderzoeken op zoek naar mogelijkheden om de overhand te krijgen - gevoed door een dorst naar gerechtigheid, rijkdom en (voor sommigen) wraak.
Een bewerking van Akira Kurosawa's Japanse film uit 1954 zeven samoerai, die later door regisseur John Sturges in 1960 werd omgevormd tot een Amerikaanse western, Antoine Fuqua's (Trainingsdag en de equalizer) 2016-film is een succesvolle mix van de twee eerdere iteraties - gebruikmakend van Sturges' post-Civil War-setting tijdens het trekken thematische doorlopende lijnen en karakterdynamiek van Kurosawa's origineel voor een moderne hervertelling met spektakel op groot scherm. Fuqua's Magnifieke Zeven is gebouwd op een solide basis, met een emotioneel en ronduit grappig script van Echte detective maker Nic Pizzolatto en Richard Wenk (de equalizer), maar het is Fuqua's scherpe regie en een all-star cast van sympathieke vuilzakken die ervoor zorgen dat de film uit 2016 op zichzelf kan staan - de erfenis van de twee iconische films die hem inspireerden voortzetten.
Voor cinefielen was een samenwerking tussen Fuqua en Pizzolatto al een intrigerend vooruitzicht - en een die zeker een doordacht verhaal zou opleveren. Gegeven De prachtige zeven's gewelddadige uitgangspunt, antiheld-protagonisten en Fuqua's eerdere (compromisloze) karakterwerk, zou het voor de filmmaker gemakkelijk zijn geweest om onbedoeld een vreugdeloos aanpassing die voorrang gaf aan vuurgevechten en keiharde wraak boven opbeurende amusementswaarde - vooral met een scenarioschrijver die bekend staat om het creëren van de harde (zij het aangrijpende) Echte detective. Filmbezoekers zullen echter aangenaam verrast zijn door de hoeveelheid genuanceerde humor die regisseur en schrijvers hebben weten te verwerken. Simpel gezegd: De prachtige zeven zit boordevol emotionele punch en publieksvriendelijke momenten - en produceert een solide mix van karakter, komedie en actie voor bioscoopbezoekers van alle leeftijden en filmsmaken.
Fuqua brengt hetzelfde niveau van visuele verfijning naar De prachtige zeven zoals zijn vorige filmografie, met scherpe cinematografie van Mauro Fiore (Avatar), die iconische westerse esthetiek combineert met moderne filmtools voor een meeslepende mix die eerbiedig is voor het genre, terwijl de ervaring voor theaterbezoekers in 2016 fris blijft. Het kleine stadje Rose Creek en zijn uitgestrekte prairie-omgeving is net zo goed een centraal karakter als De prachtige zeven zichzelf - waardoor het publiek wordt geaard in een authentieke tijd en plaats die Fuqua weet te behouden, zelfs als de filmmaker de actie in het derde bedrijf inbelt.
Dat gezegd hebbende, het lijdt geen twijfel dat de cast van de A-lijst een grote aantrekkingskracht zal hebben op De prachtige zeven - en met een goede reden. Zoals bij elk ensemble, krijgen sommige personages meer te doen dan andere, maar Fuqua zorgt ervoor dat elk van de helden er op de een of andere manier toe doet - en krijgt een rol te spelen bij het verdedigen van Rose Creek. Denzel Washington zet een solide prestatie neer als Chisolm; het personage laat echter minder ruimte over voor de ervaren artiest om te experimenteren en te spelen. Chisolm is in veel opzichten de heteroman van de film en is het meest memorabel en indrukwekkend wanneer geactiveerd door leden van zijn ondersteunende cast. Door de hele film heen brengt Washington de zwaartekracht naar zijn team en het grotere verhaal, maar bovenal is het gewoon leuk om te zien hoe de acteur het landschap kauwt als een pittige scherpschutter. Ondertussen is Peter Sarsgaard een gemene en zenuwslopende aanwezigheid wiens vastberaden motivaties Bogue des te enger maken - terwijl Haley Bennett is een oprechte en stoere tegenhanger van Bogue en zorgt ervoor dat Emma Cullen net zo belangrijk is als de mannen die ze inhuurt om haar stad te helpen verdedigen.
Pratt is net zo leuk als Josh Faraday en de acteur is representatief voor Magnifieke Zeven's grootste kracht: het enthousiasme van de cast. Ongetwijfeld is dat niet de meest inzichtelijke of artistieke observatie die kan worden gemaakt, maar Fuqua's film biedt non-stop entertainment - dankzij goed geschreven personages gespeeld door acteurs die het plezier dat ze in hun hebben niet kunnen verbergen respectieve rollen. In sommige films kan dat enthousiasme een afleiding zijn of de onderdompeling verbreken, maar in een verhaal over beminnelijke bandieten die eraan komen samen om de dag te redden, doordrenken enthousiaste uitvoeringen de personages met een extra laag excentriek energie. Daar komt nog bij, Fuqua's Magnifieke Zeven beschikt ook over een gevarieerde selectie die een groot aantal verschillende perspectieven biedt op de wereld van Amerika na de burgeroorlog, motivaties om Rose Creek te verdedigen (de ene al deugdzamer dan de andere), en gelikte gevechtsset-stukken waarin elk lid van de zeven kan slechteriken uitschakelen in kenmerkende stijl - vooral Billy Rocks van Byung-hun Lee en Red Harvest van Martin Sensmeier.
Magnifieke Zeven speelt ook als een beperkt IMAX-evenement (voor een week) en de premium kijkervaring is een waardige upgrade - maar niet essentieel. Robuust geluid en een groter scherm versterken zeker alle kwaliteiten die maken Magnifieke Zeven werk, maar bioscoopbezoekers die de film alleen in een standaardvertoning kunnen zien, hoeven zich geen zorgen te maken dat ze iets missen.
Fuqua is erin geslaagd een leuke terugblik te maken op beide Magnifieke Zeven's inspiraties: een westerse cowboyfilm met het hart van een Japans krijgersverhaal - allemaal aangevuld met een groot beeld spektakel en scherpe geweerchoreografie die ervoor zorgt dat de nieuwste iteratie een frisse inzending is, geen opportunistische hernieuwen. Bepaalde personages en verhaallijnen zijn minder gedefinieerd dan andere, maar eventuele tekortkomingen doen niets af aan de overkoepelende ervaring. Fuqua heeft overal een solide film gemaakt - een die hopelijk fans zal inspireren om de Akira Kurosawa- en John Sturges-versies opnieuw te bekijken. Uiteindelijk, De prachtige zeven (2016) zal zijn voorgangers niet overschaduwen, maar het is niettemin een enorm vermakelijke en oprechte actie-westerse ervaring.
AANHANGWAGEN
De prachtige zeven duurt 132 minuten en is geclassificeerd als PG-13 voor uitgebreide en intense sequenties van westers geweld, en voor historisch roken, wat taalgebruik en suggestief materiaal. Speelt nu in reguliere theaters en als een tijdelijke IMAX-release.
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte hieronder. Voor een diepgaande bespreking van de film door de Screen Rant-editors, kom snel terug voor onze Magnifieke Zeven aflevering van de Totaal Geekall podcast.
Onze beoordeling:
4 van de 5 (uitstekend)
Indiana Jones 5: Tijdreizen is de beste manier om een jong Indy-verhaal te vertellen
Over de auteur