Kwaadaardige recensie: James Wan's nieuwste horrorfilm, sensatie en teleurstelling

James Wan keert lovenswaardig terug naar horror met kwaadaardig, een atmosferisch verblijf in de onontgonnen rijken van de menselijke psyche. Wan doet afbreuk aan zijn gebruikelijke regiestijl en compositie en probeert kwaadaardig cerebraler dan de rest van zijn artistieke oeuvre, gericht op de letterlijke manifestatie van terreur te midden van de tastbare realiteit. Gedrenkt in een Suspiria-zoals rood, kwaadaardig heeft zijn opmerkelijke horrormomenten, maar bezwijkt uiteindelijk voor een verhaal dat meer stijl dan inhoud heeft.

Op het knooppunt van kwaadaardig is Madison (Annabelle Wallis), die lijkt te worden achtervolgd door de last van een nog niet geopenbaard verleden, en te maken heeft met een gewelddadige partner, Derek (Jake Abel), terwijl ze zwanger is. Terwijl Derek Madisons hoofd tegen een muur slaat en haar wreed herinnert aan de vele miskramen die ze heeft geleden, verandert er iets in haar, evenals de toon van de film, wat het begin van iets markeert sinister. Geplaagd door gruwelijke visioenen die objectief echt blijken te zijn, daalt Madison af in een spiraal bestuurd door de mysterieuze en moorddadige Gabriel (Ray Chase), die een verbijsterende connectie lijkt te hebben naar haar mening.

In termen van verhaal, Wan's kwaadaardig doorbreekt geen grenzen, want het is geworteld in de veelbetekenende odyssee van een verbinding die wordt gedeeld door een tweeling, body horror en het vervagen van het zelf terwijl de ander het overneemt. De moorden zelf zijn heerlijk bloederig, geschoten in stilistische sequenties die vaak doordrenkt zijn neontinten, met een tijdelijk catatonische Madison die getuige is van Gabriels angstaanjagende woede-uitbarsting en wraak. Interessant is dat Wan besluit sterk te vertrouwen op sfeer, spanningsmomenten op te bouwen maar ervoor kiest niet te blijven hangen, die uiteindelijk de horrorthriller doordrenkt met een ongelijkmatige toon, zij het vol met een aantal echt gedenkwaardige momenten.

Terugkerend naar Madison, die nu de hoofdverdachte is voor een reeks moorden die op de een of andere manier... verbonden met haar, duikt het verhaal in haar verleden, opnieuw verteld via oude patiëntendossiers en glitchy VHS-banden. De ondersteunende personages — rechercheur Kekoa Shaw (George Young) en Madisons zus Sydney (Maddie Hasson) — blijven hangen bij de randen, spelen hun rol plichtsgetrouw tevergeefs, en laten een spoor achter van vaak aangeraakte en toen verlaten verhaallijnen en mogelijkheden. Terwijl Wan enkele spannende momenten opbouwt in de eerste sequenties met enkele meesterlijke overheadshots en de wraith-achtige figuur van Gabriel die door de donkere gangen van huizen in de voorsteden loopt, de betovering is verbroken rond de tijd van de grote onthullen.

De opschorting van ongeloof verbrijzelt, afdalend in duister gebied dat uiteindelijk een anti-climax is ondanks enkele fantastische en gruwelijke momenten. Annabelle Wallis speelt een psychologisch gebroken Madison redelijk goed, en sommige van haar scènes met Gabriel, vooral die waarin hij over haar lichaam klimt om een ​​voormalige dokter tot een bloedige dood te steken, opvallen in een… boeiende manier. Echter, kwaadaardig blijft hangen op de verkeerde momenten, klampt zich vast aan voorspelbare dialooguitwisselingen tussen de personages en flitsende actiescènes voor het lieve leven, die allemaal een effect produceren dat alleen maar kan worden beschouwd teleurstellend.

In essentie, kwaadaardig is een belangrijke mijlpaal in de carrière van Wan, een die tegelijkertijd bruist van een groot potentieel en gemiste kansen, waardoor kijkers een drang hebben naar een beter uitgewerkte verhaallijn en een climax. Zoals het er nu uitziet, leunt de horror-intrede in de terreur met een verhaal dat beter uitgewerkt had kunnen worden.

kwaadaardig werd in de bioscoop uitgebracht in de Verenigde Staten op 10 september 2021 door Warner Bros., en is beschikbaar voor streaming op HBO Max. De film duurt 111 minuten en heeft een R voor sterk horrorgeweld en gruwelijke beelden, en voor taal.