DC lost het meest problematische element van Batgirl op
Waarschuwing: spoilers voor "Sounds" van DC Festival of Heroes: The Asian Superhero Celebration #1 door Mariko Tamaki, Marcus To, Sebastian Cheng en Janice Chiang komen eraan.
De vleermuisfamilie uit DC Comics heeft een groot deel van tragische verhalen, en Cassandra Cain's Batgirlis geen uitzondering. De dochter van krijgskunstenaar Lady Shiva en de moordenaar David Cain, Cassandra had een moeilijke start in het leven toen haar vader haar verbood verbale communicatie te leren. In plaats daarvan leerde Cassandra zichzelf uit te drukken door middel van fysieke gevechten en de volgende stappen van haar tegenstander in de strijd te onderscheiden door hun lichaamstaal te lezen. Later opgenomen door Bruce Wayne, nam Cassandra de mantel van Batgirl op zich voordat ze de persona van Orphan aannam.
Wanneer bekeken in de context van de andere leden van de Bat-Family, Cassandra's oorsprongsverhaal staat niet alleen in zijn uiterste. Maar gezien in de context van DC Comics als geheel, roept de eentonigheid ervan zorgen op over hoe Aziatische vrouwelijke personages worden geschreven. Net als bij Katana, wordt veel van Cassandra's mythos als personage gevormd door geweld en tragedie, en wordt een bepalend aspect van haar personage. Ook rekening houdend met de
DC heeft echter een welkome draai aan Cassandra's gegeven in een verhaal genaamd "Sounds" in DC Festival of Heroes: The Asian Superhero Celebration #1 (geschreven door Mariko Tamaki, kunst door Marcus To, kleuren door Sebastian Cheng, brieven door Janice Chiang). In het verhaal redt Cassandra een wetenschapper in Gotham City, en in een omkering van een meet-cute-scenario ontwikkelt ze een oogje op hem. Tamaki herformuleert Cassandra's uitdagingen met spraak, zodat het een element van haar karakter en menselijkheid is, niet het bepalende kenmerk. Bovendien worden Cassandra's ervaringen met spraak niet als een belemmering gezien, maar geven ze een extra laag aan haar ervaringen als jonge vrouw en superheld.
Met 'Sounds' integreert Tamaki Cassandra's zorgen over haar toespraak in een breder kader voor romantische komedie, dat als genre vaak zorgen over communicatie verbeeldt. Dit helpt Cassandra voorbij een identificatie met geweld, en terwijl ze zich zorgen maakt over het zeggen van de... juiste woorden op het juiste moment, het verhaal duwt in de richting van een opvallend herkenbare karakterisering van haar. Daarbij komt Cassandra Cain naar voren als een meeslepend personage buiten de... arena van geweld en angst dat ze in het verleden bijna uitsluitend binnen werd gepresenteerd.
Schrijver Mariko Tamaki pronkt met andere kanten van Cassandra.
Een van de beste aspecten van deze versie van Cassandra Cain is dat haar toespraak haar leven niet op een bijzondere manier beïnvloedt. Dat wil zeggen, het is geen stilstaande ervaring voor haar. Het verhaal begint met Cassandra in haar kamer, die oefent in haar eentje om te spreken. En hoewel ze erkent dat spraak nog steeds een uitdaging voor haar is, is de scène niet doordrongen van een... gevoel van onheil of angst. In plaats daarvan is het een neutrale weergave van een vaardigheid die Cassandra probeert te verbeteren, net zoals je zou kunnen laten zien aan een tiener die leert autorijden. Dit normaliseert effectief dit aspect van Cassandra's ervaring als personage, zonder er een emotionele dekmantel over te werpen om de mening van de lezers te leiden. Door Cassandra in deze termen te presenteren, brengt het creatieve team van het verhaal de lezers in de gewone realiteit die Cassandra ervaart, en overbrugt het de kloof tussen hen waar andere verhalen dat niet hebben.
Later in het nummer vecht Cassandra wel tegen vijanden met haar kenmerkend gevoel van felheid, waardoor er ruimte overblijft om haar vaardigheden als superheld te vieren. Dit is de kant van haar personage die fans gewend zijn, en Tamaki speelt in op hun verwachtingen door het verhaal onmiddellijk naar het romcom-territorium te draaien. Daarmee bewijst dit verhaal dat Cassandra als personage in meerdere genres kan schitteren. Haar gecompliceerde relatie met spraak is dus een startpunt voor verdere verkenning, in tegenstelling tot de bepalende factor van haar publicatiegeschiedenis.
Cassandra's afkomst bepaalt niet haar toekomst.
Cassandra had een moeilijke start in het leven, maar de acties van haar ouders mogen de mogelijkheden voor haar als personage niet beperken. niemand meer dan Cassandra begrijpt hoe moeilijk haar leven is geweest, maar in Tamaki's verhaal is het duidelijk dat ze zichzelf ziet als meer dan haar duistere verleden. Dat wil zeggen, "Sounds" breidt Cassandra's psychologie als personage uit, en laat zien dat ze niet alleen de angst ervaart om verliefd te worden, maar een heel emotioneel leven heeft dat los staat van haar verleden. In die zin is het verheugend om te zien dat haar karakter verder gaat dan haar eigen lijden.
Evenzo is de enige gesproken regel die Cassandra in het verhaal heeft een kleine overwinning met een enorme impact. Cassandra antwoordt "Graag gedaan" aan haar verliefdheid nadat ze hem een bubbeltheerietje heeft gegeven en loopt zelfverzekerd weg, trots op zichzelf. Gezien het aantal gevechten waar ze zowel als Batgirl als Orphan heeft gespeeld, heeft het een emotionele kracht om Cassandra een gevecht op persoonlijk vlak te zien winnen, hoe klein het ook is. Dit heroriënteert hoe lezers haar karakter begrijpen, en pleit voor meer verhalen over Cassandra's innerlijke leven.
Cassandra Cain draagt als personage veel bagage, maar dat hoeft het soort verhalen waarin ze voorkomt niet te beperken. Zoals "Sounds" laat zien, Cassandra's unieke achtergrond kan verrassende wendingen opleveren voor haar karakter. Gezien hoe kneedbare personages in strips zijn, is er in de toekomst genoeg gelegenheid voor Cassandra om de ideeën van fans over wie ze is verder uit te breiden.
Cassandra's verleden met non-verbaal zijn staat centraal in wie ze is als superheld, maar de bewoordingen waarin dit wordt gepresenteerd zijn belangrijk om afstand te nemen van stijlfiguren die vaak worden toegepast op Aziaten. Dit verhaal laat zien hoe het mogelijk is om Cassandra's minimale toespraak in evenwicht te brengen met haar rijke innerlijke leven, waardoor een verhaal ontstaat dat extra zoet is gezien de moeilijke omstandigheden waarin ze opgroeide. Uiteindelijk, als personage, Cassandra Cain's Batgirl verdient haar eigen verhaal waar ze meer dan alleen pijn en angst ervaart, en "Geluiden" een stap in de goede richting biedt.
Iron Man bouwde een vernederende functie in het pantser van War Machine
Over de auteur