The Last Exorcism Review

Ik wist niet echt wat ik moest verwachten om naar binnen te gaan De laatste exorcisme. Het zag er eigenlijk griezelig uit van wat ik in de trailer had gezien - en het feit dat de naam van Eli Roth als producer eraan vast zat, maakte me op de een of andere manier niet uit. Het werd geregisseerd door Daniel Stamm, een kerel met een paar kleine films onder zijn riem, dus ik ging zonder verwachtingen.

Toen de film begon, was ik verrast om te zien dat ze de first person faux-documentaire route gingen. Zo meteen dat me om de een of andere reden op de goede weg wreef - het vertelde me dat ik niet zomaar weer een gelikte, verpakte horrorfilmproductie zou krijgen.

We maken kennis met pastoor Cotton Marcus, een charismatische echtgenoot en vader die met zijn vurige preken zijn gemeente uit zijn hand kan laten eten. Hij werd al van jongs af aan voorbereid om prediker te worden en hoewel hij zijn hele leven een gelovige is geweest, begint hij te twijfelen aan zijn geloof in God.

Maar een man moet toch eten?

Dus ondanks zijn recente verlies van geloof blijft hij prediken - en om wat extra geld te verdienen voert hij uitdrijvingen uit in Louisiana, waar hij is gevestigd. Nu is hij niet alle oplichter - hij heeft meer dan eens in de krant gelezen over kinderen die per ongeluk worden gedood tijdens uitdrijvingen vanwege de methoden die worden gebruikt om de vermeende demonen te verdrijven. Hij gelooft natuurlijk niet in zoiets - dat er in plaats daarvan psychologische redenen zijn achter het gedrag van zogenaamd bezeten mensen. Zijn logica is dat als hij ze als eerste te pakken krijgt, vóór religieuze types die echt geloven dat ze aan het uitdrijven zijn demonen, kan hij deze mensen redden van mogelijk letsel of de dood - en aanbevelingen doen die ze kunnen krijgen wat hulp.

Om de een of andere reden (misschien schuld) onthult hij dit alles aan een documentairemaker en haar cameraman - en hij wil dat ze meegaan in wat volgens hem een ​​typisch pseudo-exorcisme zal zijn. Ze rijden diep het land in om een ​​vader (Louis Herthum) te vinden die zijn tienerzoon en -dochter virtueel geïsoleerd van de stad opvoedt. Hij verloor zijn vrouw niet zo lang geleden en het was alleen zijn geloof en zijn wending tot de Bijbel waardoor hij er doorheen kon komen. Maar soms worden 's nachts zijn boerderijdieren gedood en' s ochtends zijn 15-jarige dochter Nell (Ashley Bell) wordt wakker onder het bloed zonder herinnering aan wat er is gebeurd.

Cotton legt de basis voor zijn nep-uitdrijving - het inrichten van haar kamer om griezelige geluidseffecten te projecteren, het bed te schudden, rook van een kruisbeeld te laten stromen, enz. Ondertussen ondervraagt ​​hij haar en haar familie om het echte probleem te doorgronden. Uiteindelijk worden de dingen natuurlijk veel serieuzer en bizarder dan alles wat hij eerder is tegengekomen en naarmate de dingen vorderen, begint hij zich af te vragen of ze mogelijk dus diep verontrust - of als er iets echt bovennatuurlijks aan de hand is.

De film zou helemaal niet werken, ware het niet voor de charme die Patrick Fabian brengt de rol van Cotton - natuurlijk, hij is een oplichter die probeert meer geld te verdienen om zijn gezin te onderhouden, maar je kunt zien dat hij uiteindelijk een goed hart heeft. Op een gegeven moment, met de kans om te vertrekken met een dikke rol rekeningen, besluit hij terug te keren omdat hij zich echt zorgen maakt om Nell.

Over Nell gesproken, Ashley Bell doet een... uitstekend taak van het portretteren van een onschuldige met grote ogen die verstrikt is in iets dat ze niet kan begrijpen maar wanhopig wil ontsnappen. Dat maakt het des te effectiever wanneer ze overgaat naar bezetenheid.

Persoonlijk ben ik een fan van deze stijl van filmmaken als het af en toe wordt gedaan - er kunnen vergelijkingen zijn met Paranormale activiteit, maar voor mij leek het meer op het origineel Blair Witch-project (op een goede manier). in tegenstelling tot Blair Witch, er is geen verpest van de film als je eenmaal zeker weet dat het fictie is - dat is een gegeven dat erin gaat.

Alles is opgenomen met een handcamera, maar het is niet overdreven wankel zoals je zou kunnen vrezen. Er wordt veel gebruik gemaakt van fotografie bij weinig licht (met groot effect) en het geheel heeft een laag budgetgevoel waardoor het nog veel meer onder je huid kruipt. Er is niet veel bloed (het is tenslotte PG-13) maar sommige van Nells fysieke verdraaiingen (die echt zijn en geen CGI) zijn op zijn minst verontrustend om te zien. De films ontrafelen zich langzaam, waardoor het publiek niet weet of Nell echt bezeten is door een demon of dat ze een diep psychologisch trauma heeft opgelopen door recente gebeurtenissen.

Tot nu toe allemaal goed, toch? Welnu, het eerste dat afbreuk doet aan de film, is de beslissing om ongeveer 2/3 van de weg muziek aan de soundtrack toe te voegen. Het was verrassend en haalde me uit het documentaire gevoel dat de film tot dan toe zo hard had gewerkt om vast te stellen. Het was op geen enkele manier overdreven "filmisch" - gewoon wat rustige suspense-muziek om de spanning op te voeren... maar ik merkte dat het het tegenovergestelde effect had en me uit de film trok.

Als je religieus bent, zullen de afbeeldingen van de lokale bevolking als tamelijk onwetend je afschrikken, hoewel ze het niet veel overdrijven en met Fabian op het scherm als gids verzacht het het nogal een beetje. Houd er echter rekening mee dat de algemene "boodschap" van de film niet bepaald gunstig is voor mensen die gelovig zijn.

Naarmate de film vorderde, was ik benieuwd waar het toe zou leiden - zou Cotton ontdekken dat Nell echt bezeten was en dat hij diep zou moeten reiken om zijn geloof nieuw leven in te blazen en haar te redden? Of zou hij (op een anticlimax) ontdekken dat ze toch gewoon psychologische hulp nodig had? Helaas, na een redelijk interessante reis De laatste exorcisme Springt VOLLEDIG over de rails in de laatste 10 minuten.

Het is alsof ze ofwel niet wisten hoe ze de film moesten afmaken, of dachten: "Hé, laten we dit wilde, gekke einde erin gooien dat mensen voor een lus zal slaan." Nou, ik ben hier om je te vertellen dat het wat mij betreft een ENORME misser was - het verspillen van de goodwill die de film had opgebouwd met het publiek in de voorgaande 90 minuten. Het is belachelijk, niet slechts één niveau, maar vele - volkomen belachelijk en onbevredigend.

Ik voeg hier meestal een trailer voor de film toe, maar echt als je van plan bent de film te zien en jij heb het nog niet gezien, het is het beste dat je jezelf een plezier doet en niet - laat alles voor de film zelf. Oh, en hoewel het PG-13 is, is de echte benadering van wat er op het scherm gebeurt, nachtmerries voor kinderen, dus ik zou ze voor deze thuis laten.

Uiteindelijk had ik dit graag een sterkere aanbeveling gegeven, maar als je op zoek bent naar iets anders is in een horrorfilm en een fan bent van de first person/documentaire-stijl die je waarschijnlijk zult hebben genieten van De laatste exorcisme - tot aan het echt stomme einde.

[poll id="NN"]

Als je de film hebt gezien, bezoek dan onze Laatste exorcisme spoilers posten als je de film wilt bespreken zonder je zorgen te maken dat je hem verpest voor degenen die hem nog niet hebben gezien.

Onze beoordeling:

3 van de 5 (Goed)

Disney stelt 5 MCU-releasedatums uit, verwijdert 2 Marvel-films van leisteen

Over de auteur