Eli Roths horrorfilms gerangschikt van slechtste naar beste
Eli Roth is uitgegroeid tot een van de meest interessante regisseurs die momenteel in het horrorgenre werkt, maar zijn filmografie is overal op de kaart als het gaat om wat de tijd waard is.
Roth is een filmmaker wiens liefde voor cinema aanwezig is in alles wat hij maakt. Zijn interesses leiden hem vaak naar het horrorgenre en of hij nu zijn eigen films regisseert, in die van anderen acteert of samen documentaire serie over het kunstenaarschap van horror, blijft Eli Roth een fascinerende naam in de cinema. Roths horrorfilms worden vaak geassocieerd met de trend van 'martelporno' die hij heeft helpen inluiden, maar zijn films zijn volwassener geworden en hebben in de loop van zijn carrière terughoudendheid getoond.
Eli Roth speelde een belangrijke rol bij het terugbrengen van gore naar horror in de vroege jaren 2000 en al zijn films hebben een impact gehad op het genre. Roth heeft laten zien dat hij echt respect heeft voor de horrorgenre, omdat zijn smaak hem gebieden als slasher-films, huisinvasies, sequels, remakes en een constant evoluerend gehemelte voor horror heeft zien aanpakken. Eli Roth wordt ingeschakeld om een bewerking van de populaire videogameserie te regisseren,
6. Doodswens (2018)
Hoewel het niet bepaald een volledige horrorfilm is, is Eli Roth's remake van de actietitel uit de jaren 70, Doodswens, staat nog steeds vol gruwelijke doden en bloedig geweld. Bruce Willis schittert in de film als een chirurg die over de rand wordt geduwd wanneer zijn familie een inbraak meemaakt en de politie het te druk heeft om ernaar te handelen. Willis' personage verandert in een wraakzuchtige burgerwacht die niets te verliezen heeft en zijn chaotische acties beginnen de aandacht van de stad te trekken. Roth's typische visuele flair is hier aanwezig en er zijn enkele goed gecomponeerde scènes en het geweld voelt aan zoals vintage Roth, maar verder is dit een zwakke, onnodige misfire waarbij Willis zijn schouders ophaalt door de film.
5. Klop Klop (2015)
Klop klop heeft veel te bieden, maar het is een film die uiteindelijk niet helemaal in elkaar steekt. Keanu Reeves speelt een respectabele echtgenoot en vader die een weekend alleen thuis is. Wanneer twee gestrande vrouwen aan zijn deur komen, laat hij ze binnen om te helpen, maar het volgende weekend verandert in een verdraaid spel van bedrog en manipulatie. Klop klop is een interessante karakterstudie omdat de film kijkt naar de maskers die mensen dragen en hoe één slechte beslissing alles is wat nodig is om een zorgvuldig leven te ruïneren. Er zijn hier enkele memorabele momenten en Ana de Armas en Lorenza Izzo zijn fantastisch als de agressors van Reeves, maar het bereikt nooit de juiste energie en is tonaal alle kanten op.
4. De groene hel (2015)
Veel van Eli Roths horrorfilms verkennen het idee van een extreme cultuurschok, maar De groene helis daar misschien wel het beste voorbeeld van. Het is een film waarin een aantal studentenactivisten naar de Amazone reizen om te helpen bij een protest om de regenwouden te beschermen, maar ze worden al snel ontvoerd door een inheemse stam van kannibalen. Roths films houden zich nooit in met de brutaliteit, maar De groene hel is veel om in je op te nemen als deze studenten uiteengereten en opgegeten worden. De film wekt echte angst en paniek omdat geen van de personages hun ontvoerders kan begrijpen en hoeveel van hun lot een mysterie is. Lorenza Izzo is absoluut boeiend in de hoofdrol, maar de film wordt een beetje gekker dan bedoeld.
3. Herberg (2005)
Herbergis Eli Roths grote, spetterende ode aan de gewelddadige horrorfilms die begin jaren 2000 uit de gratie leken te raken. Roth presenteert een heel eenvoudig verhaal over drie backpackers die naar Europa trekken met plannen voor feesten en losbandigheid, maar al snel belanden ze in een donkere onderbuik waar geld alles regeert en alles mag. Herberg werkt als een sterke parabel van "wees voorzichtig met wat je wenst", terwijl deze onverantwoordelijke reizigers vechten voor hun leven en onvoorstelbare martelingen ondergaan. Herberg is effectief in wat het probeert te doen en het was een belangrijke speler in de stormloop van "martelporno"-horror die zou volgen. Roth bouwt hier een donkere horrorfilm, maar het is soms gewoon een beetje te gemeen en de personages kunnen moeilijk te vinden zijn.
2. Herberg: Deel II (2007)
Hostel: Deel II wordt onterecht verguisd en wordt soms gezien als laaghangend fruit, maar het doet in wezen alles wat de eerste film doet, maar veel groter en beter. Roth bouwt verder aan het donkere universum dat hij in zijn voorganger heeft neergezet, maar de film krijgt een vrouwelijk perspectief dat veel zelfbewuster aanvoelt. De dread en gore zijn veel in dezelfde stijl van Hostel: Deel II's voorganger, maar Roth is hier nog meer losgelaten en sommige setstukken zijn bijzonder extreem. Ondanks de zware atmosfeer, Hostel: Deel II duwt eigenlijk een krachtig verhaal en de laatste daad is een slimme verandering van tempo vanaf de eerste film.
1. Cabinekoorts (2003)
Cabinekoorts voelt als een terugkeer naar de cabin in the woods-films van het genre uit de jaren '70 en '80. Cabinekoorts is niet alleen een sterk debuut van Roth, maar het is misschien wel zijn beste werk. De film toont effectief de stijl van de regisseur en zijn liefde voor buitensporige gore en zwarte komedie. Een groep tieners brengt wat een ontspannend weekendje weg zou moeten zijn door in een hut, maar een vleesetend virus wordt losgelaten in de watervoorziening en ze beginnen allemaal gruwelijke symptomen te krijgen. De film is een strakke horrorfilm die een aantal prachtige praktische effecten bevat en is gewoon een leuke, rare liefdesbrief aan het genre dat niet te veel probeert. De vreemde aantrekkingskracht van zijn aanstekelijke verhaal heeft geholpen om te keren Eli Roth's Cabinekoorts in een direct-to-video-franchise en ontving een remake die het originele scenario van Roth gebruikte.
Alle V/H/S-films gerangschikt, van slechtste naar beste (inclusief V/H/S/94)
Over de auteur