click fraud protection

schurken! Als ze niet druk bezig zijn om de baas te spelen of ingenieuze plannen te bedenken om het leven van mensen tot een hel te maken, ze scharrelen rond op het witte doek, doen schurkachtig en stelen bijna elke scène die ze zijn in. wij al schreef een lijst met de machtigste schurken, maar die karakters hadden een klein voordeel omdat ze allemaal een soort bovenmenselijke kwaliteit voor hen hadden.

Neem bijvoorbeeld iemand als Sauron, hij mag dan de plaag van Middle Earth zijn en dus gemeen dat hij medicijnen ziek kan maken, maar dat hoeft hij echt niet. proberen om de slechterik te zijn die de hobbits 's nachts wakker houdt. Hij is van nature gewoon machtig en slecht. Aan de andere kant moet een schurk met een menselijk hart en een menselijk gezicht een vreselijk charisma en een geestig karakter hebben manier met oneliners als ze boven hun duivelse daden willen uitstijgen en de collectieve verbeelding van bioscoopbezoekers.

Als het op films aankomt, moet een succesvolle menselijke schurk zoveel meer zijn dan slechts een verzinsel van de verbeelding of personificatie van het ultieme kwaad, ze moeten ook een klein beetje van die goddelijke vonk bezitten, hoe vervaagd ook, waardoor ze menselijk. Deze gemene schurken slaan een speciaal soort schrik in ons hart, omdat diep in onze buik we weten dat veel mensen zoals zij in leven zijn, in het algemeen en in vrijheid op dit draaiende stuk rots dat we noemen huis. En dat maakt ze echt angstaanjagend.

Hier is Screen Rant's lijst van de 10 machtigste schurken die maar al te menselijk zijn.

11 max cady - kaap angst (1991)

Als hij op de top van zijn kunnen is, kan niemand een air van dreiging of het terloopse vermogen tot immens geweld uitstralen zoals Robert De Niro, en in Kaap angst, overtreft de "Raging Bull" zelf zelfs zijn brutaal hoge normen. Door de zwaar getatoeëerde, sigarenkauwende bijbel te spelen die de moorddadige sociopaat Max Cady citeert, is De Niro de vijand die je gewoon niet wilt maken. Helaas voor de ongelukkige advocaat Sam Bowen (Nick Nolte), haat Cady hem en zijn wereld met een passie die grenst aan het apocalyptische.

Cady is een self-made psychopaat die zichzelf heeft opgeleid en zijn lichaamsbouw heeft verbeterd na een lange gevangenisstraf voor gewelddadige verkrachting en geweld. Hij geeft zijn advocaat Bowen de schuld van zijn opsluiting en nu wil hij wraak. En in het geval van Cady is het geen gerecht dat het best koud geserveerd wordt, maar in een verhitte stoofpot van woede.

Net als de Terminator is Cady soms het monster uit ieders nachtmerrie, dat simpelweg niet te stoppen is. Hij wordt uiteindelijk de goede nacht in geraasd, maar hij gaat niet zachtjes, hij wordt meegesleept door een razende vloed als hij schreeuwt woedend in krankzinnige tongen, de wereld eraan herinnerend tot wat voor soort elementair kwaad een man echt in staat is van.

10 Amon Goeth - Schindler's List (1993)

Ralph Fiennes als SS-officier Amon Goeth verlicht Spielberg's Schindler's Lijst als vuurwerk van plutonium. Hij is dodelijk, hij heeft ongelijk, veroorzaakt immens lijden en bloedbad, maar het is moeilijk om je blik af te leiden van het ongetemde beest in het smetteloze uniform. Goeth is een vreemd hypnotiserend monster dat een leidend licht was in een regime waar mensen werden behandeld net als insecten waren psychopaten verzekerd van hun superioriteit, en genocide was een functie van de staat. Hij was een modern monster dat zonder wroeging of angst voor vergelding doodde, simpelweg omdat situaties hebben samengespannen om het hem zo gemakkelijk te maken.

Albert Einstein zei ooit: “De wereld is een gevaarlijke plaats; niet vanwege de mensen die slecht zijn, maar vanwege de mensen die er niets aan doen.” In zo'n wereld regeert Goeth. Hij doodt en veroorzaakt onnoemelijk leed, niet in naam van een duivelse filosofie, maar puur omdat hij het kan. In nazi-Duitsland gaf de koude machinale bewerking van de bureaucratie wezens als Goeth het groene licht om zijn donkerste verlangens te vervullen en te genieten van een leven van vrijheid en comfort.

9 Patrick Bateman - Amerikaanse Psycho (2000)

Wanneer een samenleving begint met de langzame, onvermijdelijke afglijden in de afgrond van oppervlakkigheid en materialisme, duiken wandelende abortussen zoals Patrick Bateman met alarmerende regelmaat op. Op het eerste gezicht is Bateman een goed geklede, goed uitziende, fysiek fitte, gezonde en charmante kapitalist. Hij houdt ook van banale muziek, synthetische drugs en het doden van mensen met een bijl. In Amerikaanse psychopaat, Christian Bale is de ongemakkelijke en kille verpersoonlijking van een generatie die meer geobsedeerd is door visitekaartjes dan door elkaars welzijn.

Bateman doet veel slechte dingen, niet omdat hij er veel plezier in heeft, maar omdat hij wordt gedreven door een... robotachtige dwang om de allesomvattende leegte op te vullen die als een vraatzuchtig zwart gat in het midden van zijn wezen. Moorden is voor Bateman net zo routine als eten en slapen. Het is nog maar één ding dat hij doet om een ​​schijn van leven te voelen in een samenleving die lang geleden elke echte waarde of idee van zichzelf heeft verteerd en uitgespuugd.

Amerikaanse psychopaat eindigt met de kijker die niet zeker weet of Bateman een complete fantast is, of een man die zijn privilege, status en rijkdom geeft hem carte blanche om zijn moordpartij voort te zetten, omdat de almachtige dollar elke daad kan ontslaan, hoe dan ook verachtelijk.

8 Kapitein Vidal - Pan's Labyrinth (2006)

Het labyrint van Pan mag dan een duister sprookje zijn vol met een gigantische pad en een kind etend monster dat alleen bekend staat als de bleke man, maar zijn grootste schurk is slechts een gewone sterveling genaamd Captain Vidal. Deze officier is natuurlijk geen heren, en als hij niet bezig is met extreem veel plezier in het martelen van gevangenen en aanbiddend op het altaar van het fascisme, houdt hij ervan onschuldige mensen op brute wijze af te slachten onder het voorwendsel dat ze "rebellen."

Vidal is de originele stiefvader uit de hel en onder zijn strenge en autoritaire toezicht, de dromerige Ofelia verder in de schemerwereld wordt geslagen documenteert de film met alle lome poëzie van een opiumwaas. Kapitein Vidal struint rond als een sadomasochistische pauw met een voorliefde voor zonnebrillen, maar hoe harder ze komen, hoe harder ze vallen, en Vidals schrikbewind loopt niet goed af.

7 Hannibal Lecter - De stilte van de lammeren (1991)

In de prequel van De stilte van de lammeren, leerden we dat Hannibal Lecter een product was van de Tweede Wereldoorlog, namelijk van een groep geharde Litouwse militieleden die een fel koude Baltische winter overleefden door zijn zus op te eten toen hij nog maar net was kleine jongen. De aflevering maakte een jonge Hannibal tijdelijk stom en een veroordeelde atheïst vanaf dat moment. Toen het filmpubliek echter voor het eerst kennismaakte met het verfijnde schepsel van zeldzame fokkerij, geweldige kennis en onberispelijke manieren, die niets leuk vonden meer dan mensen doden en hun vitale organen opeten, het was alsof je naar een hypnotiserend monster keek dat volledig gevormd was uit een ei genaamd kwaadaardig.

Hannibal's verdraaide stelregel om alleen die "moreel afstotelijke" types te doden en te eten die hij verdient - "Ik noem ze de onbeschofte scharrel", gecombineerd met zijn meedogenloze intellect, het volledig ontbreken van een herkenbare geestesziekte en oprechte vriendelijkheid voor degenen die hij leuk vindt, hebben samengespannen om een ​​schurk te creëren en boosaardig genie wiens aanwezigheid God bijna beschimpt om een ​​soort van interventie te doen in de woeste chaos van een universum dat mensen als Hannibal in staat stelde om gebeuren.

Dr. Hannibal Lecter (Anthony Hopkins) bezit De stilte van de lammeren, zoals geen enkele slechterik een film heeft gedomineerd, ervoor of erna. Lecter lijkt bijna onmenselijk in de vreemde andersheid van zijn bewegingen, spraakpatronen en donkere eetlust, maar achter het bijna bovenmenselijke monster, ligt daar een bang en verdwaald jongetje, dat op zijn eigen manier net zo bang was als de “het schreeuwen van de lammeren” als zijn ondervrager, Clarice Starling (Jodie Foster).

6 De Joker - De Donkere Ridder (2008)

Als absolute chaos gepersonifieerd zou kunnen worden, dan zou het er waarschijnlijk uitzien, klinken en zich gedragen als The Joker in De donkere ridder. Het is niet gemakkelijk om de Batman van Christian Bale er saai, voorspelbaar en een beetje slap uit te laten zien, maar als de meest legendarische vijand van de Dark Knight doet Heath Ledger precies dat.

De overleden acteur heeft niet alleen verlichting gebotteld in zijn vertolking van The Joker, hij bezat het, reed erop en zette de stroom op tot supercharge met extra friet. Acteurs spelen graag The Joker (en waarom niet? Hij is een rel!), maar in hammy handen kan Batmans grootste aartsvijand maar al te vaak worden gereduceerd tot een dorpsidioot met een fetisj voor make-up en grappige stemmen. In Ledger's handen was The Joker vrij om te zijn wat hij altijd was, a "psychopathische, massamoord, schizofrene clown zonder empathie."

The Joker ziet eruit als zeven tinten hel, met een stem die erbij past. Hij heeft geen echte reden of ontwerp achter zijn moorddadige waanzin, hij is gewoon een architect van anarchie. In de nasleep van zijn tragische dood op 28-jarige leeftijd aan een accidentele overdosis voorgeschreven medicijnen, is er veel gemaakt van de schade die een dergelijk personage aan Ledger's psyche had. Kort voor zijn dood zei Ledger echter dat het spelen van The Joker was, "Het leukste dat ik heb gehad of waarschijnlijk ooit zal hebben." Achteraf bleek zijn woorden profetisch waar.

5 Artillerist-sergeant Hartman - Volledig metalen jack (1987)

Als je elke pestleraar, elke sadistische coach en elke opdringerige ouder die ooit hun positie om de mensen die in ‘hun macht’ zijn belachelijk te maken, te ondermijnen en tot een hel te maken, dan zou sergeant Hartman uw Mens.

De duivel van de boor zet de toon voor Stanley Kubrick's Volledig metalen jack met een wrede wreedheid die een van Lucifers eigen luitenants zou beschamen. Dit is een vervelende kerel en een goed voorbeeld van hoe de verschrikkingen van oorlog een man kunnen wreed maken en hem volledig ontdaan van mededogen en empathie. In tegenstelling tot sergeant Emil Foley (Louis Gossett Jr) in Een officier en een heer, Hartman behandelt de rekruten onder zijn hoede niet met een slopende discipline omdat hij gelooft dat het hun beste kwaliteiten naar voren zal brengen, hij straft ze streng en met een zielsondermijnende regelmaat omdat hij het leuk vindt om ze te zien lijden, kronkelen en kruipen lager dan een lintworm in een vergeefse poging om hun te sussen. maniakale meester.

Met overtuiging gespeeld door voormalig U.S. Marine drill-instructeur R. Lee Ermey, die zijn eigen ervaringen van de oorlog in Vietnam gebruikte om een ​​groot deel van de dialoog, Hartman's filosofie van "collectieve straf" in een poging om de jongeren bucks battle-ready mislukt spectaculair wanneer een rauwe rekruut (Vincent D'Onofrio) gek wordt als gevolg van al het meedogenloze pesten en Mr. Shouty dodelijker schiet dan dood.

4 Bill "The Butcher" Cutting - Gangs of New York (2002)

Als er één kwaliteit is die Daniel Day Lewis uitstraalt als Bill "The Butcher" Cutting in Martin Scorcese's Bendes van New York, het is absolute macht. Net als een grommende Rottweiler, is Bill agressief te vinden in de Five Points van Lower Manhattan, en zijn standaardinstelling is er een van een gloeiende en slagaderverscheurende woede.

Bill is van oudsher een echte schurk. Zijn kachelpijphoed, bretels, mesjes van het vak en vooral zijn mannelijke, maar angstaanjagende gezichtshaar, kenmerken hem als een echte onbetrouwbare gozer. Zoals alle beste psychopaten, schept Bill veel plezier in het regelen van zijn zaken en het leiden van zijn leven volgens een soort gestoorde code die alleen aan hem bekend is. Neem bijvoorbeeld Bills betraande sentimentaliteit en poëtische liefde voor Priest Vallon (Liam Neeson), die Bill in de openingsscène op gewelddadige wijze vermoordt. Vallon is de man die Bill's oog pakte en hem kreupel maakte, maar bij Christus, Bill heeft een harde liefde voor zijn nobele broer-krijger.

Als slager is Bill goed thuis in de dodelijke kunst van straatvechten met zijn kenmerkende vleeshakkers, maar het zijn zijn trouwe principes die Bill zo'n formidabele vijand en krachtige schurk maken. Dit is een man die weigert compromissen te sluiten, zich terug te trekken of zich over te geven. Ga een gevecht aan met The Butcher en slechts één van jullie komt er levend uit.

3 Don Logan - Sexy beest (2000)

Jarenlang werd Ben Kingsley gedefinieerd als acteur door zijn sterrol in Richard Attenborough's Gandhi. Toen Kingsley 18 jaar later in de vorm van Don Logan op het scherm crashte in Jonathan Glazer's sexy beest, werden vrede, liefde en harmonie uit het raam geraasd en een extreem geweld en een dreigend gedrocht kroop door de achterdeur naar binnen en betrapte ons op een dutje.

Kingsley werd lange tijd beschouwd als een getalenteerde toneelschrijver, maar niemand had echt verwacht dat "de man die Gandhi speelde" de rol van een sociopathische cockney-schurk met zo'n zelfverzekerdheid zou spelen. Don Logan mag dan klein en mager zijn en op het eerste gezicht op een accountant lijken, maar deze idioot is het levende bewijs van het oude gezegde, "Het is niet de grootte van de hond in het gevecht, maar de grootte van het gevecht in de hond."

Don is een van die personages die aan de andere kant van onze geest leeft en sporadisch onze wereld bezoekt om ons eraan te herinneren dat nachtmerries ook buiten ons hoofd bestaan. Kingsley beschreef hem als: "Een misbruikt kind dat nooit werd vastgehouden en anderen ging misbruiken." Wat de reden ook is, de duisternis in Don is immens en niet beter geïllustreerd dan in de scène waarin hij gromt naar een zichtbaar ineengedoken, geschokt en geslagen Gary "Gal" Dove (Ray Winstone), zeggende "Ik laat je niet gelukkig zijn, waarom zou ik?"

2 Anton Chigurh - Geen land voor oude mannen (2007)

Hoewel hij absoluut een mens is, of zoals Friedrich Nietzche zou zeggen, maar al te menselijk, Anton Chigurh in Geen land voor oude mannen draagt ​​iets bovennatuurlijks over zijn persoon. Het kan zijn niet-knipperende hagedisogen zijn, zijn steenkoude houding, zijn verontrustende kapsel, zijn vreemde maar dodelijke vuurwapen, of zijn gewoonte om een munt om te beslissen of iemand leeft of sterft, maar Anton glijdt door de desolate somberheid van het meesterwerk van de gebroeders Coen als de donkerste van sterren.

Anton is zo hypnotiserend als een slang en zo ondoorgrondelijk als een zwart gat. Het enige dat het publiek weet of ooit zal weten, is dat hij moordt voor geld en dat hij nooit een hit opgeeft. Sommigen hebben Anton vergeleken als een modern equivalent van Death from Ingmar Bergman's De zevende zegel. Maar in tegenstelling tot de dood spaart Anton het leven van enkele individuen die zijn pad kruisen, simpelweg omdat hij... heeft een verwrongen en abstracte code die alleen bekend is bij het eenzame wezen dat op de loer ligt achter het ondoorgrondelijke facade,

Als het kwaad met een beperkt budget zou werken, zou Anton super economy class zijn. Hij is een moordenaar van weinig woorden, weinig actie, maar maximaal effect. Is er ooit meer een onheilspellende lijn geweest dan. "Wat is het meeste dat je ooit hebt verloren bij het opgooien van munten?"

1 Conclusie

Nou, dat is genoeg schurkenstaten voor één lijst, maar als je suggesties hebt over andere gemene dan gemene kerels die het cijfer had moeten halen en lid had moeten worden van de machtigste bende van menselijke schurken, en dan geluid uit in de reacties onderstaand.

VolgendeElke volledig geëvolueerde Pokémon van het staaltype, gerangschikt op sterkte