10 essentiële zwart-wit niet-Engelstalige films

Zwart-witfilms zijn zo'n belangrijk onderdeel van de cinema dat ze soms als een apart genre worden beschouwd, hoewel de stijl duidelijk alle genres omvat. Het meesterlijke en sfeervolle gebruik van zwart-wit cinematografie is geen gemakkelijke taak; ooit was het de enige optie die filmmakers hadden, maar ze bleven het gebruiken lang nadat de kleur was geïntroduceerd.

En wat was het met deze techniek die regisseurs zo ving? Kleur en monochroom zijn niet zomaar twee verschillende technieken, het zijn twee tegengestelde esthetieken. Iedereen heeft gehoord van Casablanca, burger Kane, en Kies M voor moord, dus deze lijst is gewijd aan buitenlandse mijlpalen van monochrome cinema die sommigen misschien niet hebben gehoord.

10 Roma (2018) – Mexico

Romeis alom geprezen en mooi, maar heeft de tand des tijds nog niet doorstaan. Alfonso Cuarón's nieuwste meesterwerk is semi-autobiografisch en vertelt delen van het levensverhaal van de inheemse huishoudster Cleodegaria "Cleo" Gutiérrez (Yalitza Aparicio), die in de jaren 70 voor een welgesteld gezin in de wijk Colonia Roma in Mexico-Stad werkt.

Met nauwkeurige weergaven van het leven in Mexico en verbluffende locaties, was deze film de eerste Netflix Original die aan de film werd toegevoegd Criteriumverzameling.

9 Stella / Στέλλα (1955) – Griekenland

Deze film van Mihalis Kakogiannis heeft internationale faam verworven en is een cruciaal onderdeel van de Griekse cinema; het was een moderne hervertelling van de opera Carmen. Stella is een jonge en hartstochtelijk onafhankelijke vrouw en tevens de belangrijkste rebetiko-zangeres in een nachtclub in Athene.

Ze heeft een liefdevolle relatie met Aleko, maar breekt uit wanneer ze zich realiseert dat hij een levenslange verbintenis wil. Wanneer Stella met Miltos begint te daten, lijkt alles ideaal totdat ze begrijpt dat hij er alles aan zal doen om haar voor zichzelf te houden. De film won de Golden Globe voor Beste Buitenlandse Film en werd genomineerd voor de Palme D'Or in Cannes.

8 M - Een stad zoekt naar een moordenaar / M - Eine Stadt Sucht Einen Mörder (1931) - Duitsland

m is een van de eerste misdaadthrillers en is een klassieker geworden. Het magnum opus van Fritz Lang vertelt het verhaal van de intense klopjacht van een hele stad op een seriemoordenaar voor kinderen.

Terwijl de politie hun zoektocht intensiveert en de criminele onderwereld volledig ontwricht door voortdurende razzia's en krachtige huiszoekingen, besluiten de georganiseerde misdaadheren om de situatie in eigen handen te nemen en de moordenaar. Wanneer hij wordt gevonden en meegesleurd in een farce van een rechtbank, volgt een zeer interessant proces en rijst de vraag wie geschikt is om anderen te veroordelen.

7 De 400 slagen / Les Quatre Cents Coups (1959) - Frankrijk

Deze film is een schoolvoorbeeld van de Franse New Wave en het regiedebuut van François Truffaut. Het kwam 40^e in de lijst van Critics' Top 250 Films in de 2012 Beeld & Geluid opiniepeiling van critici.

De 400 slagen vertelt het verhaal van Antoine Doinel, een jonge jongen in het Parijs van de jaren 50 die problemen heeft op school en met zijn gezin. Antoine kan zich niet aanpassen aan het schoolleven en loopt regelmatig weg van zowel huis als school. Hij brengt een nacht door in de gevangenis en vervolgens in een jeugdgevangenis. De film eindigt wanneer hij voor het eerst ontsnapt om de oceaan te zien.

6 Wings Of Desire / Der Himmel Über Berlin [Lit. De hemel boven Berlijn] (1987) - West-Duitsland

Deze prachtige film van Wim Wenders is diep allegorisch en een hoofdbestanddeel van de Duitse cinema. Engelen leven boven een nog steeds verdeeld Berlijn (zoals ze over de hele wereld wonen); onzichtbaar voor mensen en niet in staat deel te nemen aan hun dagelijkse leven en ervaringen, hun enige doel is om de werkelijkheid te observeren en in evenwicht te brengen.

Damiel, een engel, hunkert echter naar menselijke ervaringen en emoties, aanraking, smaak en het nemen van risico's. Hij wordt verliefd op Marion, een trapezeartiest, en besluit te 'vallen', waardoor hij sterfelijk wordt. Aan het einde van de film verschuift de film van zwart-wit naar kleur, wat de verandering van Damiel van engel in mens symboliseert; minder veilig leven met een vager en ongedefinieerd doel, maar met meer gevoel, meer kracht, dus meer 'kleur'.

5 Metropolis (1927) – Duitsland

Metropolis (opnieuw door Fritz Lang) is een van de eerste sci-fi-films en een geweldig voorbeeld van het Duitse expressionisme (het is ook een van de twee stomme films op de lijst). Roger Ebert noemde het "een van de grote prestaties van het stille tijdperk, een werk [...] gedurfd in zijn visie en [...] boos in zijn boodschap."

Anno 2030 wonen een select aantal zakenmagnaten en rijke industriëlen in luxueuze wolkenkrabbers, terwijl miljoenen arme arbeiders ondergronds leven en de enorme stad Metropolis draaiende houden door te opereren machines. Freder, de zoon van de stadsmeester, leidt een bevoorrecht en beschermd leven totdat hij Maria, een van de arbeiders, ontmoet.

4 Tokyo Story / 東京物語 [Tōkyō Monogatari] (1953) - Japan

Deze ontroerende film van Yasujirō Ozu vertelt delen van het leven van de uitgebreide Hirayama-familie: Shūkichi en Tomi, hun vier kinderen (en één overleden), hun zonen en schoondochters, en hun twee kleinkinderen. Shūkichi en Tomi zijn een gepensioneerd echtpaar dat in een klein stadje woont en hun kinderen in Tokio gaat bezoeken, maar hun drukke carrières zorgen ervoor dat ze niet te veel tijd met hun ouders doorbrengen.

De enige die haar best doet om bij hen te zijn, is Noriko, de weduwe van hun overleden zoon Shoji. De film verkent prachtig de onvermijdelijkheid van de uiteindelijke kloof tussen ouders en kinderen.

3 Slagschip Potemkin / Бронено́сец «Потёмкин» [Bronenosets Potyomkin] (1925) - Sovjet-Unie

De tweede stomme film op de lijst, dit Sovjet-Russische epos, werd destijds door veel westerse landen als marxistische propaganda beschouwd en werd verboden met terugwerkende kracht in Duitsland van 1933 tot 1945.

Slagschip Potemkin is van de Sovjet-auteur Sergei Eisenstein (ook bekend van oktober en Alexander Nevski). Het verhaal begint zich te ontvouwen in juni 1905, wanneer matrozen van het slagschip Potemkin van de keizerlijke Russische marine in opstand komen tegen de onderdrukkende officieren die het bevel voeren tijdens de opstand van 1905. De film is opgedeeld in vijf acts, elk met een eigen titel.

2 Het zevende zegel / Det Sjunde Inseglet (1957) – Zweden

Deze film, geschreven en geregisseerd door Ingmar Bergman, speelt zich af in het middeleeuwse Zweden tijdens de Zwarte Pest en volgt een ridder, Antonius, die terugkeert naar huis van de kruistochten. Bij aankomst wordt hij benaderd door de Dood / Magere Hein, die hem is komen ophalen.

Antonius daagt hem uit tot een schaakspel voor zijn leven, in de overtuiging dat hij kan overleven en antwoorden kan krijgen op zijn vragen over het leven en God, zolang het spel doorgaat. Op weg naar zijn kasteel ontmoet hij een reizend gezelschap van acteurs die hij samen met hem uitnodigt, terwijl de Dood hen volgt en de twee blijven vorderen in hun schaakspel.

1 Troon van bloed / 蜘蛛巣城 [Kumonosu-jō, Lit. Spiderweb Castle] (1957) - Japan

Dit definitieve meesterwerk van Akira Kurosawa is een losse bewerking van Shakespeare's Macbeth. Washizu is een Samurai-commandant onder Lord Tsuzuki, een inwonende heer, die regeert in het kasteel van het Spider's Web Forest.

Washizu krijgt van een geest te horen dat hij zal worden benoemd tot heer van het noordelijke garnizoen en op een dag zal heersen over het kasteel van Tsuzuki. De eerste voorspelling komt al snel uit en Washizu wordt door zijn vrouw, Asaji, overtuigd om Lord Tsuzuki te vermoorden en zijn plaats in te nemen. Washizu komt terecht in een cyclus van bloed en achterdocht in zijn pogingen om de controle en macht te behouden over wat hij beweerde door middel van moord.

VolgendeIron Man-trilogie: een citaat uit 10 hoofdpersonages dat tegen hun persoonlijkheid ingaat

Over de auteur