Wat Rogen en Lonely Island kunnen leren van Fyre Festival

Seth Rogen en The Lonely Island werken samen om een ​​nieuwe film te maken. Nu zou dat nieuws alleen al de moeite waard zijn, maar het zijn de parallellen van deze film met een zich ontvouwende gebeurtenis (een die hun aankondiging daadwerkelijk uitlokte) die zo intrigerend is; beide kanten van de productie hebben vrijdagavond getweet over hoe het project dat ze aan het ontwikkelen zijn vertoont een opvallende gelijkenis met de ramp die Fyre Festival is.

Het zal plaatsvinden op een privé-eiland dat ooit eigendom was van Pablo Escobar en met een setlist met onder meer Blink-182, Major Lazer, en Migos, werd Fyre Festival aangekondigd als het ultieme luxe muziekevenement, met tickets variërend van $ 1.000 tot $ 12.000 voor een feest van twee weekenden. Natuurlijk bleek het al snel iets hels te zijn, aangezien horrorverhalen dik en snel naar buiten kwamen. De eerste was de aankondiging dat artiesten zich terugtrokken vanwege een onbevredigende opstelling. Toen bleek dat de locatie die de aanwezigen te zien kregen een vervallen strip was in plaats van de beloofde utopie; in plaats van villa's waren er witte tenten en het enige beschikbare voedsel was brood en kaas. Sommige kaarthouders werden omgeleid van de eigenlijke locatie van het evenement naar een nabijgelegen strand waar ze werden overladen met alcohol, en toen ze er eindelijk waren, hadden hun bezittingen opgesloten in een gigantische zeecontainer, omdat het gebrek aan coördinatie leidde tot uiting chaos. Toen er branden uitbraken en er geweld volgde, reageerde geen van de festivalmedewerkers en het geheel veranderde uiteindelijk in iets dat leek op een vluchtelingenkamp. De puinhoop blijft zich ontvouwen, met gasten die worstelen om van het eiland af te komen op de luchthaven en het festival smeekt iedereen om te blijven zitten terwijl ze het repareren.

Het is iets dat als het in een film wordt gevonden, als belachelijk wordt beschouwd. En voor Het eenzame eiland bemanning moet zeer dicht bij huis hebben toegeslagen. Het is niet bekend hoe ver hun project is of zelfs welke hoek ze nemen met het "muziekfestival dat gaat" verkeerde" foto, maar in de nasleep van zo'n cultureel impactvolle ramp, zijn er misschien enkele dingen uit Fyre die ze kunnen leren.

Wat hebben Rogen en The Lonely Island gepland?

Teruggaand door het werk van Rogen en The Lonely Island geeft het eigenlijk een goed beeld van wat we van de film kunnen verwachten.

Het kwartet werkte eerder samen aan de virale muziekvideo "Like A Boss". Het raamwerk, dat voortkomt uit de kantoorcultuur, is dat Rogen een prestatiebeoordeling uitvoert voor de zelfbenoemde baas van Andy Samberg. Het begint normaal - zo'n beetje een rapversie van Bill Lumbergh van Kantoor ruimte's dag - maar gaat snel naar beneden dankzij afwijzing op de werkplek en zelfmoordpogingen voordat Samberg zichzelf castreert en de zon in vliegt. Het is zo briljant gek als het klinkt. Bekijk het hieronder.

Maar als we echt een idee willen hebben van wat we kunnen verwachten, moeten we ons wenden tot de afzonderlijke inspanningen. Omdat het zo muzikaal is, is The Lonely Island uitgebracht Popster vorig jaar, en ondanks een slechte vertoning aan de kassa was het een behoorlijk geweldige komedie die voortduurde bekende documentaire tropen en pastiched de entertainment business groothandel (een TMZ mick take was een hoogtepunt). Van Rogen's kant zijn zijn zelfgeproduceerde films vaak een mix van beroemdheden (zie: de absolute klootzak die Michael Cera is in Dit is het einde) en groot, duidelijk commentaar (Worstfeestje's multiculturalisme en Einde's Hollywood-hedonisme, dat in beide gevallen nauwelijks een subtekst is).

Van daaruit zou je verwachten dat deze verschillende elementen samenkomen; een cultureel bewuste film die laat zien hoe het is om als fan en als artiest een muziekfestival bij te wonen en het tot 11 opvoert, weg van walgelijke toiletten, poserfans en verliezend jezelf in een zee van tenten tot iets echt hels, misschien zelfs een vergelijking makend met het worden gedreven als boerderijdieren (of iets dergelijks), allemaal gescoord op een breed scala aan originele liedjes. Op basis van hun eerdere inspanningen zullen fans van Rogen en Samberg geïnteresseerd zijn in het zien zoals het is, maar als het echt gebeurt, zijn er een paar nieuwe dingen om in gedachten te houden.

Wat kunnen ze leren van Fyre Festival?

De Fyre Festival-fracas zijn op het moment van schrijven nog niet eens voorbij, maar sommige details worden al gestold in het verhaal.

Het grootste is een algeheel gevoel van naderend onheil. Per Chloe Gordon (schrijven in NY Mag) die een week als evenementencoördinator werkte voordat hij stopte vanwege het slechte beheer van het hele evenement, de mislukking was maanden geleden duidelijk. Er werden geen daden betaald, er waren geen plannen gemaakt om de huisvestingsbeloften waar te maken en met nog zes weken te gaan was de helft van het team geruimd. Het voelt bijna reductief om te zeggen, maar muziekfestivals kosten veel tijd, moeite en geld om te realiseren, dus als er iets misgaat, is het waarschijnlijk gekoppeld aan een fundamenteel probleem met personeel, locatie of een ander essentieel probleem tandwiel. Als we terugkijken op Fyre, zal die onvermijdelijkheid overheersen, iets dat een film over een soortgelijk onderwerp alleen maar dramatischer kan maken.

Maar wat echt essentieel is geweest voor het hele Fyre Festival-verhaal, is hoe het zich in bijna realtime over de hele wereld afspeelt. Aanwezigen hebben met ongeloof regelmatig updates op sociale media geplaatst sinds de zaken voor het eerst misgingen, waarbij elke stap werd gedocumenteerd op Twitter en verzameld door verschillende nieuwe bronnen. Het is een bijna ironische wending voor een evenement dat wordt aangekondigd als zijnde voor online influencers, die hun woede bijna doen oplaaien onmiddellijk in memes, maar wat het uiteindelijk doet, is de unieke manier benadrukken waarop dergelijke nieuwe verhalen zich ontvouwen 2017; vanwege de omvang van de respons had het daadwerkelijk invloed op de gebeurtenissen op de grond, met Fyre's pittige pogingen om het probleem in te dammen als reactie op het protest. Rogen en Lonely Island hebben zeker elementen als deze toegevoegd - Popster was sterk afgestemd op hoe nieuws zich ontwikkelt - maar Fyre heeft het sociale tot bijna kluchtige niveaus gebracht, en om er niet te zwaar op te leunen als onderdeel van de festivalervaring zou een serieuze vergissing zijn.

En dan is er nog de context. Wanneer het stof is neergedaald en de ongelukkige tickethouders eindelijk de meest ongeorganiseerde eilandreis sinds hebben gehaald Verloren, zal het Fyre-verhaal er waarschijnlijk een zijn van mislukte weelde, waarbij de omvang van de ramp wordt versterkt door de enorme ticketprijs. Fyre was van nature een elitaire gebeurtenis, en - niet in een poging de verschrikkingen die zich ontvouwen te negeren - dat geeft de uitkomst een bijna socialistische onderbouwing. Deze klassenkloof is al een geladen onderdeel van de dure festivalscene - het is de hele grap rond Coachella - en zoals we weten houdt Rogen van zijn commentaar. Fyre geeft een perfecte redenering voor hem om daar echt op in te gaan.

Conclusie

Op de lange termijn kan de grootste invloed van Fyre Festival op de film van Rogen, Samberg, Akiva Schaffer en Jorma Taccone simpelweg de toegenomen belangstelling zijn; bedenk hoe de e-mailhack van Sony is gemaakt Het interview een belangrijk gespreksonderwerp, alleen zonder de directe dreiging van de Derde Wereldoorlog. Het heeft hun aankondiging inderdaad al meer impact gemaakt en zal talloze discussies veroorzaken wanneer het eindelijk wordt uitgebracht. Ze kunnen volledig op hetzelfde spoor doorgaan als voorheen, de film maken zoals gepland, en eventuele vergelijkingen aan het publiek laten.

De real-life weergave van een filmplot schept echter een aantal essentiële voorwaarden waar een film die op een festival mis is gegaan, nu zwak zou voelen zonder. All-in gaan op satire van dit ene evenement zou niet de slimste zet zijn - het zal een goede paar jaar oud zijn door de tijd dat de film de multiplexen bereikt - maar een paar sluwe knipogen, meta of anderszins, kunnen de geheel.

Het laatste duel: wat er in het echte leven met elk personage is gebeurd

Over de auteur