Aanvang: al het bewijs dat Cobb nog steeds droomt in de laatste scène
Aanvang fans kunnen nog steeds niet beslissen of Cobb nog steeds droomt in de laatste scène of niet - hier zijn alle aanwijzingen die erop wijzen dat hij dat zou kunnen zijn. Presentatie Christopher Nolan op zijn hoofdkrabbende mooiste, Aanvang bestaat in een wereld waar gedeeld dromen mogelijk is door een combinatie van drugs en technologie. Met behulp van deze techniek uit het leger kunnen stiekeme types zoals Cobb van Leonardo DiCaprio in een nietsvermoedende geest glippen en vrij rondlopen, terwijl ze nuttige en waardevolle informatie oppikken. Aanvang daagt Cobb uit om dieper te gaan, waarbij Saito onze hoofdpersoon een ticket teruggeeft aan zijn kinderen als hij met succes gedeelde dromen kan gebruiken om een idee te implanteren, in plaats van er een te stelen.
Om de overval te plegen, gebruikt het team van Cobb de moeder aller sedativa in combinatie met drie afzonderlijke droomlagen. Helaas lopen ze hierdoor het risico in Limbo te vervallen - een gedeelde staat van bewusteloosheid waarin de geest niet langer in staat is om onderscheid te maken tussen droom en werkelijkheid. Gedurende
maar terwijl Aanvang lijkt misschien gelukkig te eindigen, er is meer aan de hand onder de oppervlakte van deze laatste scène. Sommige kijkers geloven dat Cobb niet wakker wordt in het vliegtuig en nooit herenigd wordt met zijn kinderen in de VS, maar nog steeds vastzit in een of andere vorm van onzekerheid. Nolan zelf heeft geweigerd zich te laten meeslepen door zijn dubbelzinnige einde, waarbij hij volhoudt dat het punt van het verhaal is dat Cobb niet willen weten. Als Aanvang blijft verwarren en verwarren, dit is het geval voor Cobb's einde als een leugen.
De totem valt niet
Het detail dat veranderde Aanvang'Bezig met verzenden tot een van de meest besproken scènes in de filmgeschiedenis. In de wereld van Aanvang, een totem is een klein object dat wordt gedragen door degenen die dromen infiltreren, dat wordt gebruikt als een manier om de werkelijkheid te bepalen. Een totem is uniek voor het individu en zou voor anderen onmogelijk moeten zijn om getrouw te repliceren. Cobb's totem is een tol, die in een droom voor altijd zal blijven draaien en alleen in de echte wereld op natuurlijke wijze zal vallen. Cobb maakt er een gewoonte van om de totem na elk riskant avontuur te laten draaien, maar wanneer hij na een succesvolle missie uit het vliegtuig stapt en aan de test begint, wordt hij snel weggelokt door zijn kinderen. Cobb negeert zijn totem en de camera wordt zwart voordat de waarheid wordt onthuld. Terwijl sommige kijkers nog steeds zweren dat de totem wiebelt kort voordat de aftiteling begint te rollen, is de voortdurende spin Aanvang's eerste aanwijzing dat Cobb misschien nog steeds goed slaapt in business class.
We zien Cobb's volledige droom niet uitkomen
Nog een reden om de betrouwbaarheid van Aanvangde laatste scène is Cobb's abrupte kick-out van Limbo. Tijdens het laatste level van de missie (het besneeuwde fort), sterven zowel Saito als Fischer en vallen in Limbo, met Cobb en Ariadne die kort daarna volgen. Ariadne en Fischer gaan als eerste naar buiten en schoppen terug naar het fort door uit een hoog gebouw te springen. Na zijn terugkeer naar niveau 3 voltooit Fischer het begin, terwijl het publiek Ariadne net op tijd ziet wakker worden om naar niveau 2 (het hotel) te worden geschopt. Cobb en Saito verlaten het ongewisse echter op een heel andere manier. Net als bij Ariadne en Fischer, plegen Cobb en Saito zelfmoord om aan Limbo te ontsnappen (dit is... bevestigd wanneer Saito's hand naar Cobb's pistool beweegt) maar het volgende schot vindt weer plaats op het vliegtuig.
Er is een mogelijke verklaring waarom Ariadne en Fischer keren terug naar het fort terwijl Cobb en Saito rechtstreeks naar de realiteit gaan. Zelfs met de tijdsvertraging miste Cobb zijn kick-reeks (Arthur verlaat zijn lichaam in de ondergedompelde bestelwagen op) Niveau 1), dus zolang de verdoving in het vliegtuig opraakt, kan Cobb mogelijk direct wakker worden uit voorgeborchte. Bovendien wordt gesuggereerd dat Cobb en Mal ook meteen wakker werden nadat ze hun Limbo-ervaring gewelddadig hadden beëindigd. Dat gezegd hebbende, is de dubbelzinnigheid rond Cobb's exit in vergelijking met Ariadne en Fischer voldoende om nog een vraagteken toe te voegen aan Aanvang's laatste scène. Aanvang laat niet zien dat Saito het pistool afvuurt, noch het einde van de verdoving van de PASIV-machine, waardoor er ruimte is voor speculatie.
De droomachtige luchthavenscène
Vanaf het moment dat Cobb wakker wordt aan boord van het vliegtuig, Aanvang begint te voelen als een heel andere film, en het is niet duidelijk of dit komt omdat Christopher Nolan snel op weg is naar zijn happy end, of omdat Cobb zijn ideale scenario droomt. Nadat Cobb in het vliegtuig wakker wordt, lijkt alles normaal genoeg: een stewardess met warme handdoeken, Fischer die peinzend kijkt, Saito die zijn belofte nakomt. Maar terwijl Cobb door het vliegveld slentert, wordt het tafereel verdacht idyllisch. Ondanks dat Leonardo DiCaprio er nuchterder dan ooit uitziet, verwelkomt de immigratiebeambte hem blij terug in het land. Cobb loopt dan langs het hele team - Ariadne, Eames, Arthur, Fischer, Saito en Yusef - die elkaar allemaal een veelbetekenende knipoog of knik geven. De reeks voelt bijna als een processie van vrienden die een erewacht vormen terwijl Cobb de zijne verlaat oude leven achter, en er is een luchtige, etherische kwaliteit die anders is dan al het andere in de film realiteit.
Aanvang's luchthavenscène doet vreemd denken aan een ander Leonardo DiCaprio-einde - de laatste Rose-droom in Titanic. Als oude dame Rose terugdenkt aan haar noodlottige reis, waant ze zich terug op de... Titanic (uiteraard in oude glorie hersteld), terwijl ze de grote trap opliep, omringd door alle mensen met wie ze bevriend raakte tijdens de reis, voordat ze uiteindelijk Jack bereikte op hun ontmoetingsplaats door de klok. De luchthaven is bijna Cobb's equivalent hiervan - een afscheid dat te mooi is om waar te zijn voordat hij verder gaat.
De reactie van professor Miles op Cobb
Aanvang introduceert Michael Caine's karakter, Professor Miles, als Mal's vader. Sinds Cobb op de vlucht sloeg, zorgt Miles voor de kinderen die zijn dochter achterliet, en is hij minder dan bemoedigend over het onwettige werk van zijn schoonzoon. Wanneer Cobb en Miles elkaar ontmoeten in het Franse klaslokaal van de professor, is er een duidelijke spanning tussen het duo - een vriendelijke sparring en een ergernis van de kant van Miles. Inderdaad, het origineel Aanvang script onthulde dat Mal's moeder haar man verliet vanwege zijn voortdurende associatie met Cobb, wat een extra laag wrijving tussen de twee toevoegde. Wanneer Cobb en Miles elkaar echter op het vliegveld vinden, is Michael Caine plotseling Alfred van De donkere ridder - de vriendelijke opa, verheugd Cobb terug te zien op Amerikaanse bodem. Hoewel het mogelijk is dat hij gewoon blij is dat zijn kleinkinderen hun vader terug hebben, is het vreemd dat Miles was zo vocaal gekant tegen Cobb's droomstelen tijdens hun scène in Parijs, maar heeft er geen enkele moeite mee in Aanvang's einde reeks. Nogmaals, dit zou deel kunnen uitmaken van Cobb's Limbo die een idealistische versie van zijn thuiskomst creëert.
Mal bewijst dat Cobb in het ongewisse wilde zijn
Christopher Nolan dringt erop aan dat het punt van Aanvang is niet of Cobb droomt of niet, maar dat het hem niet kan schelen. Nadat hij Mal in Limbo tijdens de Fischer-missie eindelijk heeft geconfronteerd, heeft DiCaprio's hoofdpersoon zijn schuldgevoelens en zijn lang gekoesterde demonen van zich afgeworpen. Maar alleen omdat Cobb een oplossing vindt, wil dat nog niet zeggen dat zijn toekomst in de realiteit ligt. Wanneer Mal verschijnt in Cobb's dromen, ze is een product van zijn eigen mentale angst, dus wanneer "Mal" probeert haar man naar Limbo te brengen, dit is echt Cobb's verleiding om toe te geven en een aangename droom te accepteren boven een harde realiteit zonder de zijne kinderen.
De sleutelscène is Cobb's terugkeer naar Limbo naast Ariadne. Dit is zijn eerste bezoek sinds hij met Mal is vertrokken, en het is niet meer dan normaal dat wandelen door de straten die man en vrouw samen hebben gemaakt, zijn brandende verlangen om terug te keren zou kunnen versterken. Wanneer Cobb en Mal dan hun laatste confrontatie hebben over Fischer's liggende lichaam, laat de lastige projectie een aantal interessante regels vallen, zoals "geef toe, Dom, je gelooft niet meer in één realiteit" en "je blijft jezelf vertellen wat je weet, maar wat geloof je?" In gedachten houdend dat Mal hier deel uitmaakt van Cobb, benadrukken deze citaten zijn interne conflict over het al dan niet kiezen voorgeborchte als realiteit. Terwijl hun gesprek ten einde loopt, Aanvang leidt het publiek om te geloven dat Cobb "wint" door Mal te praten en zijn schuldgevoel los te laten, maar het is mogelijk dat hij toegeven naar Mal hier.
Tijdens hun uitwisseling houdt Mal vol dat het Cobb niet langer kan schelen wat echt is en wat een droom, terwijl Cobb herhaaldelijk probeert de werkelijkheid als een essentieel concept te laten gelden. Door de draaiing van zijn totem te negeren, bewijst Cobb effectief dat Mal het gevecht heeft gewonnen en dat hij niet langer om de realiteit geeft. Dus gaf Cobb toe aan Limbo nadat Ariadne en Fischer waren vertrokken?
Het MAL-teken
Toevoegen aan het bewijs dat Aanvang's luchthavenwandeling is een verzinsel van Cobb's geest, er is een bord tussen de wachtende chauffeurs dat lijkt te lezen "LAM" - een omgekeerde van Mal. Elke keer dat Cobb droomde, zou zijn manifestatie van Mal proberen missies te saboteren, wanhopig proberend hem naar Limbo te brengen om weer gelukkige gezinnen te spelen. Als Cobb aan het eind van dit jaar nog steeds droomt Aanvang, en eindelijk heeft toegegeven aan zijn latente verlangen om Limbo te accepteren, is het logisch dat Mal nog steeds zou verschijnen, maar op een minder agressieve manier.
Cobb's kinderen zijn waar hij ze herinnerde
Er is een algemene misvatting dat wanneer Cobb herenigd wordt met zijn kinderen in de... Aanvang finale, de twee jongeren zijn niet ouder dan hoe hij ze in dromen herinnert. Het paar is niet alleen fysiek groter dan in Cobb's hoofd, maar de exacte hoeveelheid tijd die ze zonder hun vader hebben doorgebracht, wordt nooit expliciet onthuld, waardoor Aanvang enige speelruimte met hun uiterlijk.
Het uiteindelijke beeld van Cobb's kinderen laat echter twijfel rijzen over de vraag of de snotaapjes echt zijn. De talloze keren dat Cobb zijn kinderen ziet terwijl ze dromen, zitten ze gehurkt voorovergebogen en onderzoeken ze meestal iets buiten op de grond. Nadat hij in de VS is geland en op weg is naar het huis van professor Miles, vindt Cobb zijn kinderen in min of meer exact dezelfde posities, gebogen over het gras. James en Phillipa dragen ook bijna identieke kleuren in vergelijking met hun tegenhangers in Cobb's dromen. Het is zeker een klein verdacht dat deze emotionele hereniging sterk lijkt op wat Cobb zich had voorgesteld sinds hij voor het eerst op de vlucht sloeg. In verhalende zin was het misschien niet bevredigend, maar dat zou ook niet zo zijn Aanvang'Bezig met verzenden realistischer zijn als het ene kind op school was en het andere op het toilet toen hun vader thuiskwam?
Guardians of the Galaxy 3 begint vandaag met filmen, bevestigt Chris Pratt
Over de auteur