Bloodlines: de crossover uit de jaren 90 zo grof dat DC het probeerde te vergeten
Van alle stripboekevenementen die zijn gemaakt door DC Comics in de jaren negentig was misschien geen enkele zo emblematisch voor de absoluut slechtste trends van het decennium als bloedlijnen, de enorme crossover-verhaallijn van het bedrijf uit 1993. In een decennium waarin Superman stierf, werd Green Lantern kwaadaardig, en Batmans ruggengraat brak, DC had zeker geen gebrek aan schokkende verhalen. Maar bloedlijnen was niet alleen een verhaal over een buitenaardse invasie - het was ook een soort achterdeurpiloot voor maar liefst vierentwintig nieuwe helden... die tegen het einde van het decennium bijna allemaal door DC zouden zijn vergeten, samen met het hele evenement.
De duw voor nieuwe helden in bloedlijnen maakte deel uit van een kortstondig gevoel onder leidinggevenden dat hoofdpersonages als Superman door lezers als achterhaald werden beschouwd. Men hoopte dat deze "New Blood"-helden hun eigen nieuwe serie zouden verdienen, wat verzamelaars ertoe aanzette om de eerste nummers op te kopen. Dit was onderdeel van de
Zeven buitenaardse parasieten uit een andere dimensie arriveren op aarde, elk genoemd naar een van de zeven hoofdzonden: Angon (woede), Pritor (Trots), Venev (ijdelheid), Lissik (lust), Gemir (hebzucht), Glonth (gulzigheid) en Slodd (luiaard). Ze bezitten elk het vermogen om van vorm te veranderen tussen hun menselijke vorm en hun ware vorm: grote insectoïden met meerdere ledematen, een harde exoskelet en een slurf waarmee ze ruggenmergvocht van hun slachtoffers konden zuigen, vaak in gruwelijke, over-the-top vertoningen van bloed. Dit was meestal fataal, maar in zeldzame gevallen activeerde de beet de latente superkrachten van de slachtoffers, waardoor de New Blood-helden voortkwamen.
De verschijningen van de New Blood-helden waren te zien in elke ongelukkig kostuumcliche dat de jaren '90 te bieden hadden. Oversized leren jacks, grote schoudervullingen, chromen bedrading, tactische harnassen en open kappen waardoor het lange haar van de helden vrijuit kon stromen. Hun krachten, hoewel ze uit dezelfde bron afkomstig waren, waren eveneens kenmerkend voor de grimmige en ruige jaren '90: geweervuur kon elk object in een geweer veranderen, waarbij de massa ervan als kogels afvuurde; Argus kon onzichtbaar worden (maar alleen in de schaduw); Shadowstryke kon uit zijn handen donkere energiestoten afvuren; en bijna elke held droeg een soort wapen, meestal een groot machinegeweer of zwaard.
New Blood-helden hadden de neiging om te debuteren in de DC-jaarboeken, en de verhalen waren verontrustend vergelijkbaar: de nieuwe bloedlijnen held zou worden aangevallen door een van de zeven aliens, uren later wakker worden en hun krachten ontdekken, een kostuum maken, een ontmoeting een gevestigde held (de Flash, Batman, Green Lantern, enz.) en vecht tegen die held voordat je uiteindelijk samenwerkt om de buitenaards wezen. In bijna alle gevallen geeft de New Blood-held de genadeslag.
Na drie hoofdstukken van bloedlijnen ("Outbreak", "Earthplague" en "Deathstorm"), het hele evenement culmineerde in de tweedelige Bloedbad. Hier plegen de aliens zelfmoord om hun dode lichamen te laten samensmelten en de Taker te vormen, een enorme, Cthulhu-achtige massa buitenaardse tentakels en tanden die alle gevestigde "achter de tijd" superhelden absorbeert (behalve Superman). Alleen de New Bloods konden de helden redden en de Taker voorgoed uitschakelen, waarna ze allemaal verhalen begonnen in hun eigen boeken - die geen van allen langer dan een jaar duurden, behalve voor Hitman, de enige New Blood-held die echte populariteit geniet.
Vandaag, bloedlijnen wordt meestal als een schande behandeld, en zelfs de Justice League ging de New Bloods als een grap zien: in Hitman/JLA #1, de Flash zegt de New Bloods "... bedenk gewoon de slechtste reden voor team-ups," en Groene Lantaarn geeft toe"Die jongens zijn stom. ik bedoel ze zijn Echt armzalig." De New Bloods, die niet zonder pardon werden vermoord in de volgende verhalen, verdwenen snel in de vergetelheid, samen met de rest van Bloedlijnen. Als een tijdcapsule van stripboektrends uit de jaren 90 is het fascinerend, maar als een DC Comics verhaal, het kan het beste worden vergeten.
De walgelijke nieuwe vorm van Aquaman zal de harten van Aqualad-fans breken