Elke Tom Cruise Sci-Fi-film gerangschikt van slechtste tot beste
Tom Cruise is een van Hollywood's meest betaalbare filmsterren, en gedurende zijn lange en roemruchte carrière heeft hij een paar opmerkelijke uitstapjes gemaakt naar sci-fi, maar hoe scoren zijn films in dat genre van slechtst tot beste? Cruise wordt terecht vaak gezien als een van de laatste van de old-school A-lijst filmsterren. Omdat franchises meer en meer worden bepaald door hun intellectuele eigendom, wordt de lijst met acteurs die met alleen hun naam boffo-kassa kunnen binnenhalen snel kleiner. Een Tom Cruise-film is echter altijd een groot evenement.
Cruise zit al bijna 40 jaar in het vak en bouwde een reeks prestigieuze drama's en actiefilms op die hem tot een onmiskenbare kracht in de industrie maakten. In de jaren '80 en '90 zwaaide hij moeiteloos van Top Gun tot Een paar goede mannen, van Missie: Onmogelijk tot Magnolia. Hij kreeg box office invloed en kende aandacht, en verscheen beroemd in Stanley Kubrickde laatste film, Ogen wijd dicht.
Het lijkt misschien verrassend dat hij pas na de eeuwwisseling zijn teen in het sci-fi-genre dompelde, eerst met Cameron Crowe's gedurfde puinhoop,
5. Vergetelheid (2013)
Er is bijna geen filmster met een vastere hand dan Tom Cruise, maar zelfs hij kan de fouten van deze visueel oogverblindende maar immens saaie muziekvideo van een film niet rechtzetten. VergeetachtigheidHet complot gaat over een veiligheidsreparateur op een verlaten aarde en de toevallige ontmoeting die zijn strijd zal ontketenen om in zijn eentje de mensheid te redden. Regisseur Joseph Kosinski, die ook regisseerde het problematische Disney-vervolg Tron Legacy, filmt de hele film met de zelfernst van een cerebraal ruimte-epos, maar je voelt Cruise bijna kriebelen om uit deze sombere beperkingen te barsten en er een volwaardige actiefilm van te maken. De cinematografie van Claudio Miranda probeert een voorspelbaar plot goed te maken, en het uiterlijk van de film gaat ver. Geen kwestie van esthetiek kan een film verhullen die niet kan beslissen of hij wild van de rails wil afwijken of nauwelijks een puls wil hebben.
4. Vanille Hemel (2001)
Tom Cruise en schrijver-regisseur Cameron Crowe zijn herenigd om deze totaal waanzinnige remake van de Spaanse film uit 1997 te maken Open je ogen. Het plot is moeilijk te ontleden, maar de essentie is dat Cruise een uitgeverijgigant uit Manhattan speelt die een bizarre, sci-fi-versie van therapie probeert te gebruiken om terug te veren na een traumatiserende auto? Botsing. Het is een grote swing van een film, en hoewel het verbleekt in vergelijking met de verontrustende grootsheid van Cruise's Kubrick-samenwerking, Ogen wijd dicht, kan het met trots naast dat meesterwerk staan als een van de meest interessante inzendingen in de enorme filmografie van de acteur. Het is even fascinerend als grotendeels onsuccesvol, de psychologische thriller-onderbouwing speelt consequent tweede viool voor zijn nachtmerrieachtige beelden, het meest bekende voorbeeld is Cruise die door een totaal lege Times loopt Vierkant. Dit is een wild optreden van de filmster, maar een charmant vreemd weerzien voor de regisseur en ster na Jerry Maguire.
3. Oorlog van de Werelden (2005)
Al vroeg in Spielbergs update uit 2005 van H.G. Wells' Oorlog van de werelden, Tom Cruise krijgt een volledige paniekaanval en realiseert zich dat het stof dat hem bedekt eigenlijk de as is van mensen die verdampt zijn door de binnenvallende, ondergewaardeerde en gruwelijke Spielbergiaanse Tripod-aliens. Het is een vroege voorbode dat Spielberg niet geïnteresseerd is in het maken van zomaar een popcornfilm. Oorlog van de Werelden blijft misschien Cruise's grootste binnenlandse hit, maar dat neemt niet weg dat dit een van de somberste, meest angstaanjagende films van de regisseur en de ster is. Veel fans en critici van Spielberg hebben deze film op één hoop gegooid, samen met die van 2004 de terminal en uit 2005 München, in een onofficiële trilogie gericht op Amerika's stemming na 9/11. Terwijl de eerste meer hartverwarmend is en de laatste meer gericht op prijzen, Oorlog van de Werelden overstijgt beide, en de bijnaam 'trilogie', om een van de meest aangrijpende en definitieve Amerikaanse films te worden over die verschrikkelijke dag 20 jaar geleden. Dit is een film vol nachtmerries en horrorfilm beeldspraak, van een zee van drijvende lijken tot de angstaanjagende aard van de Tripods. Cruise's schokkende gemak om in de schoenen van een alleenstaande vader te kruipen, geeft een basis aan dit blockbuster-portret van pure terreur.
2. Rand van morgen (2014)
Meteen een van de meest aangename verrassingen van het populaire filmmaken in de 21e eeuw, deze Doug Liman-helmed actioner had niet alleen de slimheid om het genre te vermengen met Groundhog Day, vormde het ook een opmerkelijk elektrische koppeling met Tom Cruise en Emily Blunt. Cruise is fenomenaal, maar de grote verrassing hier is dat hij een soort grote, oude, bange kat speelt, afstaan scene-stelende status voor Blunt, die tot haar recht komt als een volwaardige, blockbuster-leidende filmster hier. Hun chemie is ijzersterk, het scenario voelt altijd fris en oprecht grappig aan, en dat van Liman regie houdt de zaken in beweging met een verfrissende dynamiek die de inherente herhaling van de film nooit laat groeien muf. Cruise is altijd een van de meest opvallende artiesten van het actiegenre geweest, maar het is onbetwistbaar dat geen van zijn blockbuster-aanbiedingen ooit zo verrassend, zo fris en zo ronduit leuk is geweest als Rand van morgen. Wdit is zonder twijfel een van de beste actiefilms van het decennium en zeker een van Cruise's beste uitstapjes in het sci-fi-genre.
1. Minderheidsrapport (2002)
Tom Cruise en Steven Spielberg waren al jaren in gesprek om samen te werken Minderheidsverslag, maar weinigen hadden kunnen vermoeden dat hun eerste film samen zo humeurig en spookachtig zou zijn als Minderheidsverslag. Gefilmd lang voor 9/11, de film die maatschappelijke paranoia en surveillance weergeeft, waar futuristische agenten mensen kunnen arresteren voor weten ze gaan een moord plegen, raken de tijdgeest op een huiveringwekkende en ronduit griezelige manier. Dat komt deels door het bronmateriaal, een novelle uit 1956 genaamd Het minderheidsrapport en geschreven door Philip K. Dick, wiens werken andere sci-fi tentpolen hebben geïnspireerd, zoals Blade Runner en Totale terugroepactie. Het is echter de mash-up van Spielberg en Cruise, samen met de chroomstalen cinematografie van Janusz Kaminski, die het verhaal transformeert in een Maltese Valk voor de 21e eeuw. Spielberg trouwt genrebeheersing met een wereldmoeheid die botst met zijn meest kenmerkende films en Cruise's typisch stevige prestatie brengt een tragisch gewicht, en veel rennen, naar deze ondergewaardeerde dekvloer tegen een Amerika dat afstand doet van zijn principes.
Disney stelt 5 MCU-releasedatums uit, verwijdert 2 Marvel-films van leisteen
Over de auteur