Soul is geen volwassen film (je krijgt gewoon geen Pixar)
Voor ouders die met de kinderen gingen zitten om naar de nieuwe Disney+ release te kijken Ziel op eerste kerstdag voor een pauze van 90 minuten van de vakantiefestiviteiten, misschien Ziel's einde en existentiële thema's van doel en de betekenis van het leven zwaarder gewogen dan ze hadden bedoeld. Sommigen beschouwden dit zelfs als een fout van de film en suggereerden dat het geen "kinderfilm" was zoals ze dachten dat het was. Maar een blik op Pixar's staat van dienst weerlegt niet alleen dit idee, het daagt de logica uit waarop het is gebaseerd.
In Ziel, Joe Gardner (Jamie Foxx), een jazzmuzikant van middelbare leeftijd die dirigent werd van een middelbare school, komt oog in oog te staan met de dood en vraagt zich af wat zijn tijd op aarde was en wat het leek te hebben betekend. Omdat hij weigert te accepteren dat zijn leven een mislukking was, vindt hij een weg terug naar het sterfelijke vlak door een amorf rijk genaamd The Great Before, waar nieuwe zielen worden voorbereid om geboren te worden. Met de hulp van een onwaarschijnlijke vriend, een koppige jonge ziel genaamd 22, realiseert hij zich dat het leven is wat je er zelf van maakt en dat niemand per se geboren wordt met een enkelvoudig doel. Terwijl hij 22 helpt zichzelf te actualiseren, besluit hij dat hij klaar is voor het Grote Voorbij voordat hij een tweede kans krijgt, om 22 haar eerste kans te geven.
Zwaar spul, niet? Pixar's Ziel laat forse existentiële vragen achter om na te denken over de aftiteling: wat betekent onze tijd op aarde? Hoe gaan we om met falen? Zullen we ooit onze doelen bereiken, en als we dat niet doen, hoe geven we zin aan het leven? Zeker, het verhaal van Joe Gardner raakte een snaar bij veel ambitieuze kijkers van middelbare leeftijd, maar betekent dit dat de film exclusief voor hen is? Kunnen kinderen niet omgaan met volwassen thema's in hun media, en kan animatie ooit ontsnappen aan het idee dat het alleen voor kinderen is?
Ten eerste het idee dat Ziel's bericht faalt omdat het "voor volwassenen" is, impliceert dat volwassenen niet van kindermedia kunnen genieten, wat suggereert dat kindermedia niet alleen verschilt van "volwassen" media, maar ook op de een of andere manier inherent inferieur is. Pixar heeft deze vermeende tweedeling zijn hele bestaan uitgedaagd door films te maken met werkelijk universele karakters in meeslepende scenario's. Vanaf het begin weigerde Pixar, ondanks de druk van Disney, om liedjes in hun films op te nemen, met het argument dat animatie niet nodig was. zich beperken tot zang en dans om op alle niveaus te slagen en dat kinderen net zo zouden reageren op sterke karakters en verhalen schrijven als volwassenen. Het resultaat? Een veelgeprezen filmografie die zowel Oscars verdient als plaatsen in de harten van kinderen overal.
Maar laten we dieper ingaan op hoe Ziel voert uit het Pixar-recept. Sluit Joe Gardners leeftijd of existentiële dilemma het uit om een succesvolle Pixar-film te worden? Finding Nemo's Marlin is een vader, Monsters, Inc.'s Mike en Sully zijn werknemers - professionele atleten, Bob Parr besteedt het grootste deel van De ongelofelijken een midlifecrisis doormaken, voor Piet! Geen van deze personages zijn kinderen, en geen van hun worstelingen is kinderachtig, toch identificeren kinderen zich met ze niettemin omdat ingebakken in deze protagonisten en scenario's elementen zijn die essentieel zijn voor de mens beleven.
Maar Joe staart de dood letterlijk in het gezicht en houdt vol dat zijn leven zinloos was. Dat is nauwelijks entertainment dat geschikt is voor kinderen, toch? Fout, want veel Pixar-films, ogenschijnlijk 'kinderfilms', hebben soortgelijke onderwerpen aangesneden: Bob Parr hunkert naar de gloriedagen, Coco's hele uitgangspunt draait om de dood, Toy Story 3 laat zijn personages elkaars hand vasthouden terwijl ze naar de verbranding staren, Muur-E speelt zich af in een apocalyptische woestenij, en Omhoog's Carl Fredricksen betreurt het verdriet van ouderdom en onvervulde dromen uit het verleden. Pixar daagt het idee van entertainment voor kinderen versus volwassenen uit, en Ziel voert de beproefde methoden van de studio goed uit. Dus voordat je het veroordeelt omdat het 'te volwassen' is, is het misschien verstandig om de eerdere films van Pixar opnieuw te bekijken om wat context te krijgen — en erop te vertrouwen dat kinderen veerkrachtiger zijn dan je zou denken.
Spider-Man 3 video geeft eindspel-stijl eerbetoon aan Garfield, Maguire & Holland
Over de auteur