Transformers: wat ging er mis met de films van Michael Bay
De Transformers films waren ooit een machtige culturele kolos, maar meerdere misstappen hebben de vermomde robots terug naar de aarde gebracht. De films zijn natuurlijk gebaseerd op de enorm succesvolle speelgoedlijn die sinds 1984 in een of andere vorm sterk aan de gang is, ondersteund door tientallen strips, tekenfilms en videogames.
De Transformers maakten hun eerste sprong naar het witte doek in 1986 met The Transformers: The Movie, een geanimeerde spin-off van de tv-serie die heel weinig box office-lawaai maakte - maar er wel in slaagde een generatie te traumatiseren met de overlijden van Optimus Prime. Na een paar valse starts, Transformers zou in 2007 terugkeren naar het grote scherm met de live-actie Transformers, geregisseerd door extraordinaire actiefilm Michael Bay.
Transformers zouden nieuwe hoogten van populariteit vinden met de filmfranchise van de 21e eeuw, waardoor personages als Optimus Prime en Megatron in bekende namen. Maar het ging niet allemaal van een leien dakje, met grote problemen die de kop opstaken in de
De eerste Transformers-film was een winnaar
Bay's eerste Transformers film was niet alleen een kaskraker, maar ook een publiekstrekker, en kreeg zelfs licht positieve recensies. dat eerst Transformers film had een hart, het best weergegeven in Sam Witwicky van Shia LeBeouf, een sympathiek hoofdpersonage dat een warme, grappige relatie had met Bumblebee, de stomme Autobot-verkenner. De plot was iets dat lijkt op een scatterbrained Nationale schat film, maar het meeste werkte toch; de humor was breed, maar de meeste als het landde, en de actiescènes waren opwindend. Bovendien moderniseerde de actie de Transformers voor de 21e eeuw, iets dat tot op dat moment in de serie niet was gebeurd.
De robots zelf kregen niet veel karakterisering, maar wat er was werkte. Optimus Prime was duidelijk hetzelfde personage dat fans hadden leren kennen en liefhebben, vol met plausibele toespraken en respect voor het hele leven, zelfs met de stem van Peter Cullen, de acteur die Optimus sinds het origineel aan en uit tekenfilm. De film was niet perfect, met een litanie van cartoonachtige menselijke karakters zoals Jon Voight's secretaris Heller en Anthony Anderson's brede nerdkarikatuur, maar het was een grote, leuke film die niet veel van zijn publiek vroeg. Het voelde als een solide openingshoofdstuk dat uiteindelijk zou leiden tot grotere en betere dingen - maar dat mocht niet zo zijn.
Problemen beginnen met Revenge Of The Fallen
De seconde Transformers film, Wraak van de gevallen, het is een rommel. Het had een goed excuus - schrijvers Roberto Orci en Alex Kurtzman konden het script niet verfijnen vanwege een schrijversstaking. Bay ging verder met de productie met een incompleet script, wat leidde tot een verhaal dat nauwelijks vat had op de Egyptische piramiden, de Matrix of Leadership, en de titulaire Fallen, een oude Decepticon die de aarde duizenden jaren voor de gebeurtenissen van de eerste film. Het is gewoon te veel plot en het versmelt nooit tot een verhaal dat het vertellen waard is.
Bay compenseerde het gebrek aan een coherent verhaal in de film door de (weliswaar nog steeds indrukwekkende) actiescènes te versterken, evenals de ongelukkige toilethumor. Het ergste van alles was dat de robots zelf brede, agressieve persoonlijkheden kregen, waarbij Optimus Prime eruit kwam als een meer sadistische krijger dan eerder werd gezien. Verschrikkelijk, Autobots Skids en Mudflap kregen ongelooflijk aanstootgevende stereotiepe Afro-Amerikaanse stemmen en waren analfabeet. Tegen de tijd dat je bij Devastator's sloopkogeltestikels komt, was de film echt ontspoord. Critici waren sceptisch over de film, maar hij verdiende nog steeds een gigantische hoeveelheid geld, waardoor de serie zou doorgaan. Orci en Kurtzman zouden vertrekken, maar Michael Bay wachtte op de lange termijn.
Optimus Prime is geruïneerd
Zoals genoemd, Wraak van de gevallen zag een meer gewelddadige, agressieve versie van Optimus Prime dan in enige eerdere iteratie. Die trend zou zich voortzetten in de derde film, Transformatoren: Dark van de maan, waar Optimus niet alleen een soort gestoorde vrolijkheid bleef vertonen bij het opnemen van de Decepticons, maar hem ook een plan zag bedenken dat resulteerde in de dood van ontelbare duizenden mensen. De Autobots worden van de aarde gedwongen, waarbij de mensen hen de schuld geven van de oorlog met de Decepticons. De Autobots faken hun eigen dood om de Decepticons ervan te overtuigen dat ze vrij spel hebben over de planeet. Maar voordat Optimus en vrienden hun heroïsche terugkeer maken, decimeren de Decepticons Chicago en andere grote steden, wat resulteert in massale dood en vernietiging. Optimus liet in wezen mensen sterven om een punt te bewijzen, dat niet minder heroïsch kon zijn.
De vierde film, Transformers: Age of Extinction - nu met een nieuwe hoofdrol, Mark Wahlberg's Cade Yeager - zou Optimus' afdaling in gewelddadige psychopathie voortzetten. Tegen de tijd dat Optimus de stand-in van Dick Cheney vermoordt, gespeeld door Kelsey Grammer in de climax van de film, is het personage de weg kwijt, samen met de franchise als geheel.
De laatste ridder en het dieptepunt
Tegen de tijd van de vijfde film, Transformers: The Last Knight, was het duidelijk dat Michael Bay's hart niet langer in de franchise lag. Een domme, onsamenhangende puinhoop van een film, zelfs naar de maatstaven van deze franchise, De laatste ridder was de eerste van de Transformers films om geld te verliezen. Afgezien van het falen van de kassa, is het gewoon een onoverzichtelijke puinhoop, in tegenspraak met de eerdere films op alle mogelijke manieren gelegenheid en met acteurs die duidelijk obscene cheques incasseren terwijl ze zich een weg banen door een ondoordringbaar complot punten.
Misschien wel het ergste van alles, Bay's magische aanraking met actiescènes was nergens te vinden in De laatste ridder, wat niet alleen verwarrend en onaangenaam was, maar met meer dan 150 minuten was het ook slopend saai. Bay kondigde aan dat hij klaar was met de franchise na het regisseren De laatste ridder, en de franchise stond voor het eerst op de rand van de vergetelheid.
Hommel en hoop voor de toekomst
Beneden maar niet uit, de Transformers filmfranchise zou zich op een grote manier hergroeperen met 2018's Hommel, een prequel van de eerste film die zich afspeelt in 1987 en bijna uitsluitend draait om de titulaire Autobot-verkenner en zijn relatie met het jonge mensenmeisje Charlie Watson. De film legde niet alleen de magie van Bay's eerste uitje vast, hij slaagde er ook in deze te verbeteren, waardoor een... oprecht, emotioneel verhaal over de tedere vriendschap tussen het tienermeisje en haar naïeve jonge robot metgezel. Regisseur Travis Knight, een grote fan van de franchise die teruggaat tot de jaren '80, doorspekt de film met verwijzingen naar Generatie 1, een mooie knipoog naar oude fans die vasthielden aan de franchise door zijn pieken en valleien.
Hommel was een bescheiden kassucces - het moest iets als. aannemen Waterman en Mary Poppins keert terug aan de kassa, maar hield zich goed genoeg staande om over een vervolg te praten. Het is onduidelijk welke vorm dat mogelijke vervolg precies zou kunnen aannemen, maar of het de geest en het hart van Hommel, dan Transformers films kunnen eindelijk klaar zijn voor ongekwalificeerd succes.
Star Wars onthult dat Palpatine niet loog tegen Anakin over Darth Plagueis
Over de auteur