Interview met Bill Duke en Brendan Fraser: geen plotselinge beweging

Geen plotselinge beweging is Steven Soderberghs meest recente intrede in het genre misdaadthriller en film noir. De nu al klassieke caper, die op 1 juli wordt uitgebracht via HBO Max, volgt een groep criminelen die proberen een document te stelen met verstrekkendere gevolgen dan ze ooit hadden kunnen vermoeden.

Sterren Bill Duke en Brendan Fraser spraken met Screen Rant over wat het verhaal zo boeiend maakte en hoe ze opnamen te midden van een pandemie.

Brendan, iedereen in deze film heeft vuil onder zijn vingernagels en niemand is te vertrouwen. Het heeft een echte noir-sfeer, die ik graaf. Maar wat viel je op aan het script van Ed Solomon?

Brendan Fraser: Dat het geregisseerd zou worden door Steven Soderbergh, punt.

Verder is het een geweldig verhaal in het genre film noir. Ik ben altijd een fan geweest van Orson Welles en Stanley Kubrick, en dit is niet ver van de wereld verwijderd - zij het nu in kleur weergegeven. En met een regisseur van wereldklasse, die thuis is en aan de top van zijn kunnen regisseert dit soort films.

Bill, Aldrick Watkins is een man van weinig woorden, maar hij heeft veel invloed. Kun je me iets over hem vertellen en wat je enthousiast maakte over het personage?

Bill Duke: Precies dat, dat hij niet veel praat omdat dat niet nodig is. Als hij iets zegt, als je niet doet wat hij zegt, zijn er consequenties. Als je tegen hem liegt, zijn er consequenties. Het feit dat hij de macht heeft om echt een aantal echte gevolgen te hebben, dus hij gaat gewoon achterover liggen en wijst naar dingen en knikt met zijn hoofd, enz. Dat vind ik juist zo leuk aan het personage.

Brendan, Jones is de man die al deze spelers moet rekruteren voor de job. Wie is hij, en wat wilde je meebrengen dat niet op de pagina stond?

Brendan Fraser: Hij is de tassenman. Hij heeft het geld, hij heeft het plan. In zekere zin is het een standaardpersonage in film noir. Hij is degene die komt opdagen met het aanbod, met het plan om te zien wie er zal bijten, om de rest van de film in gang te zetten. Het is een prelude, een introductie; hij kondigt het thema aan van waar de film naartoe gaat.

En daaruit, zoals we leren, werd wat je dacht dat het was iets anders en toen iets anders. Er is een draai en een draai en een verrassing om elke hoek. Het publiek zal Soderbergh in deze film niet voor zijn.

Geen plotselinge beweging is een briljante overvalfilm die zich afspeelt tegen de achtergrond van een raciaal beladen Detroit uit de jaren vijftig. Kun je me vertellen hoe dat een laag aan de film toevoegt?

Bill Duke: Nou, we hebben het over hoe segregatie nog steeds bestaat. De rechtenbeweging en zo ontstonden pas eind jaren 60 en begin jaren 70. In het Zuiden heb je wat ze lynchpartijen en nikkelbarbecues noemden. En er is misdaad in de straten van elke grote stad die raciaal is.

Dit is een bende mensen die bij elkaar kwamen en zeiden: "Nee, nee, nee. Niet hier." Ze kwamen collectief samen en ze werden gevreesd omdat ze zouden hebben geleverd wat iemand beloofde aan hen te leveren. En ze hadden de macht om het te doen. Dat was voor mij uniek. Ik vond het geweldig.

Brendan, jullie hebben echt in Detroit opgenomen voor deze film. Kun je me vertellen wat dat aan de film heeft toegevoegd?

Brendan Fraser: Dit was oktober of november 2020, op een kwetsbaar punt in onze collectieve geschiedenis met de pandemie. Een film maken leek in die tijd een onmogelijk vooruitzicht. We moesten het uitstellen - het was de bedoeling dat het in april 2020 zou gaan, maar het werd stilgelegd. We wisten niet zeker of we geloofden of niet dat het terug zou komen.

Maar Soderbergh had een plan en de studio geloofde erin, en de studio geloofde erin en wist dat als ze hem vertrouwden, hij het kon doen. En er is een manier om een ​​productie van deze scope veilig en echt goed gemonteerd en uitgevoerd te krijgen. Ik weet niet of ik dat moet zeggen, maar het is een verdomd goede film. We hadden veiligheidsprotocollen en dat alles als een vereiste om gewoon op het werk te verschijnen. We werden [vaak] getest, en terecht.

Iets dat ik ken, is dat Bill en ik allebei hebben opgemerkt dat het ensemble bij het kijken naar de film een ​​soort bindmiddel heeft of iets dergelijks. Ik denk dat het ons als ensemble dichter bij elkaar heeft gebracht, om op die dag voor elkaar te zorgen en nog meer aandacht te hebben voor elkaars welzijn. Dat blijkt uit de uitvoeringen en de toewijding die nodig was om dit echt met een zeer hoge inzet voor elkaar te krijgen. Het is een bewijs dat waar een wil is, een weg is. Ik trek hier een grotere les uit dat kunst kan zegevieren tijdens dit soort uitdagingen.

Geen plotselinge beweging wordt nu gestreamd op HBO Max.

Disney stelt 5 MCU-releasedatums uit, verwijdert 2 Marvel-films van leisteen