Queenpins Review: stom schrijven verspilt een getalenteerde cast

Het bedrieglijk eenvoudige uitgangspunt in Queenpinszou comedy goud moeten zijn: twee moedige huisvrouwen beginnen een bedrijf (illegaal) met de verkoop van coupons die opblazen in een criminele onderneming van meerdere miljoenen dollars. Toch komt de film nooit tot zijn recht, op zijn best, licht amusant en op zijn slechtst ronduit saai. De luchtige film heeft charmante momenten, maar er wordt zelden gelachen - het ergste is nog dat het verhaal slepend is en de potentiële spanning van het op misdaad gebaseerde onderwerp verspilt. Geschreven en geregisseerd door Aron Gaudet en Gita Pullapilly, Queenpins heeft een getalenteerde cast van grappige acteurs; het echte coupon-zwendelverhaal wordt echter ondermijnd door zwak schrijven en slechte richting.

Queenpins volgt de lotgevallen van twee vrienden die op weg zijn naar succes in de wereld van de georganiseerde misdaad, en de twee toegewijde officieren (de ene een expert op het gebied van verliespreventie, de andere een U.S. Postal Inspector) die uiteindelijk de nep-coupon ring. De kernvriendschap tussen de twee eenzame, gefrustreerde en ontevreden leads vormt de kern van het verhaal en het is gemakkelijk om met hen mee te voelen. Connie Kaminski (Kristen Bell) is een voormalig Olympisch atleet zonder baan, gevangen in een ongelukkig huwelijk en rouwend om een ​​miskraam - en dat allemaal zonder enige emotionele steun. JoJo Johnson (Kirby Howell-Baptiste) is haar buurvrouw in een vergelijkbare positie waarin ze zich vast voelt zitten: JoJo is een worstelende ondernemer en lijdt nog steeds onder de gevolgen van het feit dat haar identiteit is gestolen en haar credit score is gedecimeerd.

Connie's obsessie met coupons wordt crimineel wanneer ze ontdekt hoe gemakkelijk het is om gratis producten te krijgen door klagen bij bedrijven, wat haar ertoe brengt te ontdekken dat de vouchers allemaal van dezelfde fabrikant komen faciliteit. Ze verleidt haar buurvrouw en beste vriend JoJo om samen te zweren om coupons te stelen (hoewel ze het liever geen "stelen" noemt), zodat ze ze online kunnen verkopen voor een flinke winst. Het bedrijf blijkt te succesvol wanneer, schijnbaar van de ene op de andere dag, de twee vrouwen worden overspoeld met geld, wat een spiraal van slechte beslissingen veroorzaakt waardoor ze uiteindelijk worden gepakt.

De film is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van drie vrouwen uit Arizona die in 2012 werden gearresteerd voor het online verkopen van frauduleuze vouchers; Robin Ramirez, Amiko Fountain en Marilyn Johnson stichtte een real-life "savvyshoppersite" waarmee ze miljoenen dollars verdienden. Het is een leuk uitgangspunt dat eerder is gedaan in andere komedie-misdaadfilms (2008's gek geld, of zelfs de air-miles sub-plot in 2002 Punch-dronken-liefde, die ook werd geïnspireerd door een waargebeurd verhaal). Echter, Queenpins lijdt aan een ongelijke plot en een gebrek aan focus. Simon Kilmurry van Vince Vaughn is hier het meest flagrante voorbeeld van: zijn personage wordt zo laat geïntroduceerd en krijgt zo weinig te doen, dat zijn rol in de film moeilijk te definiëren is. Hij is niet helemaal de heteroseksuele man voor de gemakkelijk te verachten Ken Miller van Paul Walter Hauser, maar hij is ook geen bijdehante grappenmaker. Hij is er eigenlijk gewoon om de plot te dienen wanneer dat nodig is, wat een absolute verspilling van de talenten van de acteur is.

De karakters in Queenpins zijn onderontwikkeld, wat resulteert in matige uitvoeringen van de cast. Gaudet en Pullapilly lijken nooit zeker te weten op wie het publiek moet steunen Queenpins; Er wordt veel moeite gedaan om Connie sympathiek te maken, maar uiteindelijk zette ze criminele activiteiten voort om puur egoïstische redenen. In plaats van te leunen op Connie die heerlijk afwijkend is, of op zijn minst indrukwekkend achterbaks, wordt de verveelde huisvrouw gekarakteriseerd als zowel een "goed" persoon en ook volledig uit haar diepte. Als gevolg hiervan komt ze over als de ultieme 'Karen', opzettelijk onwetend van haar eigen slechte daden en diep, walgelijk, gerechtigd. Als dit de bedoeling van de film was, zou Connie een hilarische bron van satire kunnen zijn, maar de film is niet zo slim of zelfbewust.

Er zijn momenten in Queenpins die werken, zoals de toegewijde samenwerking van Connie en JoJo, of de neerbuigende bankbedienden wiens eigen vooroordelen tegen vrouwen tegen hen worden gebruikt. Er is echter overal een "meisjesbaas" -energie Queenpins dat voelt vaak als toegeeflijkheid, wat het tegenovergestelde heeft van het beoogde effect. Dit is een film die lijdt aan een identiteitscrisis: het wil zowel over de vriendschap van Connie en JoJo als over de samenwerking tussen Simon en Ken gaan; het wil een luchtige komedie zijn met feministische thema's, maar het gaat ook over twee vrouwen die gestolen goederen verkopen; en het wil de American Dream en de ondernemersgeest vieren, terwijl het een statement maakt over consumentisme en zakelijke hebzucht. Uiteindelijk, Queenpins zegt niet echt iets, wat prima zou zijn geweest als het op zijn minst grappig was.

Queenpins opent in geselecteerde theaters op vrijdag 10 september 2021 en is vanaf 30 september te streamen op Paramount+. De film is 110 minuten lang en heeft de hele taal een R voor taal.