De beste Monty Python-komedieschetsen

Eerste uitzending op de BBC op 5 oktober 1969, Monty Python's Flying Circus zou doorgaan met het herdefiniëren van komedie zoals we die kennen. De show, die vijf jaar en vijfenveertig afleveringen duurt, mijdt de traditionele komische structuur en breekt alle regels met betrekking tot hoe sketchcomedy en televisie zouden moeten functioneren.

De naam van de show - en de uiteindelijke naam van de groep bestaande uit Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones en Michael Palin - kwam tot stand op een even surrealistische manier. Naar verluidt wilde Michael Mills - Head of Comedy bij de BBC - dat de show het woord 'circus' erin zou hebben, waarmee hij de wilde reputatie van de betrokken comedians zou uitspelen. Het woord "vliegen" werd toegevoegd om degenen die een echt circus verwachtten, te sussen. Eric Idle en John Cleese hebben de naam "Monty Python" toegevoegd - Idle suggereert "Monty" als de typische slonzige showbizznaam en Cleese houdt van het slijmerige geluid van het woord "Python".

Verwant: Is Monty Python en de Heilige Graal de grappigste film ooit?

Ondanks hun invloed op de moderne komedie, zijn veel mensen alleen bekend met Monty Python door hun vijf films, in het bijzonder De Heilige graal, en nog nooit gezien Monty Python's Flying Circus! Gelukkig, nu Netflix onlangs is aangeschaft de streamingrechten voor de hele Monty Python catalogus, zullen fans overal binnenkort deze klassieke komediewerken kunnen zien.

In afwachting van de officiële release zijn hier twintig van de grappigste schetsen van Monty Python's Flying Circus, nu gratis te bekijken via YouTube.

20. Ik wens een inbraak te melden!

Het eenvoudige uitgangspunt van deze schets is gebaseerd op een reeks dwaze stemmen. Wat een redelijk eenvoudig uitgangspunt zou moeten zijn - een man die meldt dat er in zijn huis is ingebroken bij de politie - wordt een chaotische nachtmerrie als de man (Terry Jones) constateert dat de sergeant (John Cleese) zijn normale stem niet kan verstaan, waardoor hij op een schrille, nasale toon moet schreeuwen om begrepen te worden. De zaken worden ingewikkelder als een andere sergeant (Graham Chapman) en een detective-inspecteur (Eric Idle) worden geïntroduceerd.

Hoewel de sketch op zich al grappig genoeg is, is het ook een prachtige weergave van de vaardigheden van de Pythons als performers. De vier acteurs wisselen feilloos en soepel van stem terwijl ze met elkaar praten, afhankelijk van welke tone of voice nodig is voor de beoogde luisteraar.

19. De vis meppende dans

Nog een eenvoudige schets die op de een of andere manier een klassieker werd, ondanks zijn relatieve beknoptheid. Er is geen opzet voor. Geen introductie behalve een kort stukje animatie van Terry Gilliam. Slechts twee mannen gekleed alsof ze op safari gaan en uitvoeren wat lijkt op een ingewikkelde variatie van Morris-dansen, waarbij ze elkaar in het gezicht slaan met vis. De enige grap is de pure absurditeit van volksdansen met vis.

Desondanks verwezen latere Python-producties naar deze sketch. Michael Palin produceerde een korte film over de geschiedenis van de kunst van het slaan van vissen. De Monty Python muzikaal Spamalot werkte ook The Fish Slapping Dance in het openingsnummer van de musical, samen met een klassieker Monty Python lied over de wonderen van Finland, toepasselijk getiteld Het Finse lied.

Lees verder: Top 10 parodiefilms

18. Zelfverdediging tegen vers fruit

Zo vroeg Monty Python sketch is vrij traditioneel volgens de normen van sketchcomedy, maar liet zien hoe de groep al in hun eerste jaar in de ether tegen de verwachtingen indrong. De sketch toont een sergeant-majoor (John Cleese) die toezicht houdt op een zelfverdedigingsles. Om redenen die nooit worden uitgelegd, is de sergeant-majoor geobsedeerd door het idee dat mensen hem aanvallen met vers fruit en heeft hij de afgelopen negen weken heeft hij zijn aanklagers geleerd hoe om te gaan met het onwaarschijnlijke voorkomen van een overvaller die op je afkomt met een banaan of (de hemel help je) een ananas.

Terwijl veel mensen vechtsportlessen volgen met onrealistische verwachtingen om te leren hoe ze een persoon op hun eerste dag moeten gooien, moet men sympathiseren met de studenten in dit geval - zelfs degene die wordt gespeeld door Eric Idle, die op dezelfde manier in beslag lijkt te worden genomen door de gedachte aangevallen te worden met een puntige stok.

17. The Ministry Of Silly Walks

Terwijl Monty Python's Flying Circus was vooral bekend om zijn avant-garde, intellectuele en surrealistische humor, The Pythons waren niet boven een klein beetje visuele humor of slapstick zoals gepast. Dat feit wordt duidelijk in deze sketch, waarin John Cleese het grootste deel van een minuut doorbrengt op een eigenaardige manier over de weg lopen, eindelijk onthullend dat zijn bestemming The Ministry of Silly is wandelingen.

Naar verluidt kreeg Cleese in latere jaren een hekel aan deze sketch, omdat fans die hem tegenkwamen, eisten dat hij een gekke wandeling voor hen maakte. Cleese voelde ook het basisidee van de schets - de spot drijven met de frivole dingen die de Britse regering destijds had geld zou uitgeven aan - zwak was en dat het enige dat ervoor zorgde dat het werkte de lichamelijkheid van het geheel was? ding.

Hoe het ook zij, het IS een heel dwaze wandeling en best grappig!

Lees verder: 15 beste showschetsen van Chappelle ooit

16. Hell's Oma's

In de begindagen van de show, Monty Python's Flying Circus zou met opzet proberen zijn kijkers te verwarren door sketches te maken die tot op een bepaald moment op elk ander BBC-programma zouden kunnen lijken. In dit geval vermomde de show zich als een nieuwsprogramma en hekelde de berichtgeving over de toenemende bendeactiviteit onder jongeren met een nepbericht over "bendes oude dames die weerloze, fitte jonge mannen aanvallen." Jongeren klagen over de kattenkwaad de "seniele delinquenten" veroorzaken, omdat belegerde kinderen zich afvragen of zij verantwoordelijk zijn voor wat er van hun arme moeders is geworden.

Wat deze sketch echter echt verkoopt, is de opname van het kolonel-personage van Graham Chapman aan het einde. Een van de Monty Python's weinig terugkerende karakters. De kolonel verscheen vaak tussen schetsen en vermaande het programma omdat het "veel te dwaas" en de weg naar iets anders linken.

15. Confuse-A-Cat

Misschien wel de meest openlijk surrealistische schets Monty Python's Flying Circus ooit geproduceerd, de Verwar A CaDe sketch zou de ontwikkeling van de dierenpsychiatrie hebben voorspeld. Hoewel de verdiensten van de wetenschap vandaag de dag nog steeds ter discussie staan, zijn de meeste dierenexperts het erover eens dat huisdieren de emoties van hun baasjes kunnen oppikken en in natura zullen reageren. Sommigen theoretiseren dat honden, katten, paarden en vogels depressief kunnen zijn en het gevoel hebben dat ze in een sleur zitten.

Ongeacht de legitimiteit van het idee in de echte wereld, dat concept vormt de kern van deze schets, waarin een bedrijf dat gespecialiseerd is in het verwarren van katten is opgeroepen om een ​​ogenschijnlijk verveelde kat scherp op te vrolijken nadat de eigenaren zich zorgen maken over het feit dat hun kat niet reageert en niet geïnteresseerd is in alles om zich heen het. Wat volgt is stop-motion magie.

Lees verder: Definitief: de 20 beste Key & Peele-schetsen ooit

14. De bisschop

Het was zeldzaam voor Monty Python's Flying Circus om directe parodieën te maken op een bepaalde show of genre. De bisschop markeert een van die zeldzame gelegenheden, waarbij Terry Jones een gewelddadige, misdaadbestrijdende Church of England speelt bisschop, in dezelfde geest als de vele historische priester-detectivepersonages en de klassieke actie uit de jaren 60 serie De Heilige.

Alles aan deze schets is perfect - van Terry Gilliam's geanimeerde creditreeks tot de Jimmy Durante-impressie Jones adopteert, terwijl hij rondreist en probeert een schijnbaar complot om andere heilige mannen te vermoorden met steeds meer cartoonachtige middelen te dwarsbomen. Van de achtervolgingsscènes met converteerbare muscle-cars tot de verhuizing van The Bishop om een ​​schurk te confronteren met de onwaarschijnlijke naam Ron Devious, gaat elk element van de sketch precies goed over de top manier.

13. De grappigste grap ter wereld

Misschien wel de langstlopende enkele schets die Monty Python's Flying Circus ooit geproduceerd met een lengte van iets minder dan tien minuten, De grappigste grap ter wereld presenteert een nagebootste historische documentaire/nieuwsprogramma over hoe een grappenschrijver per ongeluk een grap maakte die letterlijk iedereen die het las zou laten lachen. Praten over het doden van je publiek!

De schets gaat snel van het maken van de grap en de inspanningen van de politie om het terug te halen, naar hoe de Britten Het leger probeerde de grap te bewapenen door hem woord voor woord in het Duits te vertalen om het tijdens de Tweede Wereldoorlog te gebruiken II. Het kolonelkarakter van Graham Chapman vertelt een deel van het middensegment met betrekking tot de oorlogsgeschiedenis van The Funniest Joke In The World, voor een spannend slot waarin een Britse agent de grap gebruikt om aan zijn Gestapo te ontsnappen ontvoerders.

Lees verder: 8 klassieke comedy-tv-shows die nog steeds grappig zijn (en 7 die gewoon verschrikkelijk zijn)

12. De architecten schets

Terwijl men nauwelijks kon beschuldigen Monty Python's Flying Circus van altijd subtiel te zijn in hun satire, bereikte de show nieuwe hoogten van absurditeit met De architecten schets. Opening met een introductie door vijf Gumby's - de kenmerkende yokel-personages van de show, die gemakkelijk te herkennen waren aan hun tandenborstelsnorren, sweatervesten, draadomrande bril, rubberen laarzen en een kenmerkende manier van praten die elke lettergreep benadrukte - de schets vordert snel in een segment waar twee rivaliserende architecten pronken met hun ontwerpen.

Men kan het begin zien van het Basil Fawlty-personage dat John Cleese later in zijn serie zou spelen Fawlty Towers in deze schets, terwijl zijn architect-personage zijn kalmte verliest om zich onmiddellijk te verontschuldigen na een explosieve driftbui. Het wordt nog belachelijker als de andere architect, gespeeld door Eric Idle, zijn presentatie begint.

11. De Kaaswinkel Schets

Het is moeilijk te kwantificeren wat precies maakt De Kaaswinkel zo goed werken. In tegenstelling tot veel sketches van Monty Python's Flying Circus, er is geen overdreven waanzin, geen gekke stemmen en geen kleurrijke kostuums. Zelfs niet zozeer als een onbeleefde toespeling. De humor hier komt van de absurde uitersten waartoe de klant van John Cleese bereid is te gaan om te proberen en raad eens welke specifieke kaassoorten The Cheese Shop van Michael Palin op voorraad heeft bij de moment.

De komedie bouwt zich op terwijl Palin op elk verzoek reageert met een droevige glimlach en een redelijk excuus over hoe een bestelwagen kapot ging of hoe ze dat nooit hebben gedaan die specifieke kaas aan het eind van de week, totdat de excuses een beetje minder redelijk worden en Cleese stilletjes meer losgeslagen en sarcastisch wordt in antwoord.

Lees verder: 12 Beste 'Saturday Night Live' vakantieschetsen

10. Niemand verwacht de Spaanse inquisitie!

De Spaanse Inquisitie was minder een schets en meer een goed voorbeeld van hoe ver? Monty Python's Flying Circus zou gaan om te voorkomen dat een schets eindigt met een traditionele punchline, in dit geval elke schets in de tweede aflevering van Monty Python's Flying Circus' tweede seizoen bevatte een personage dat zei: "Ik had geen soort Spaanse inquisitie verwacht."

Dit zou het teken zijn voor kardinaal Ximénez (Michael Palin), kardinaal Biggles (Terry Jones) en kardinaal Fang (Terry Gilliam) om naar binnen te rennen, zoals kardinaal Ximénez verklaarde: "Niemand verwacht de Spaanse inquisitie!" De inquisiteurs zouden dan, nogal vruchteloos, proberen de bewoners van de vorige schets te martelen.

De aflevering eindigde met een sketch die zich afspeelt in een rechtszaal en een hectische race tegen de aftiteling, terwijl de kardinalen haastte zich door Londen om op tijd bij de rechtszaal te zijn zodat kardinaal Ximénez zijn zin voor de show zou kunnen afgeven eindigde.

9. De vuile vork

De vuile vork is een andere schets waar Monty Python's Flying Circus gespeeld met conventies door een typisch komisch concept te presenteren en vervolgens het volume tot elf op te drijven.

In dit geval klaagt een jong stel (Graham Chapman en "The Seventh Python" Carol Cleveland) bij hun ober (Terry Jones) over een vuile vork. Dit leidt tot een conga-rij van verontschuldigingen als de ober, de hoofdkelner (Michael Palin) en de eigenaar van het restaurant (Eric Idle) komen allemaal aan om een ​​steeds zieliger wordende reeks smeekbeden om genade af te leveren en beloften dat dit nooit zal gebeuren opnieuw.

Tegen de tijd dat de chef-kok (John Cleese) naar voren komt om het jonge stel te vertellen dat het de eigenaar tot tranen heeft vernederd, heeft de histrionics al hun hoogtepunt bereikt. De punchline kan de opbouw onmogelijk waarmaken, maar dat feit is op zich een deel van de grap.

Lees verder: Elke Netflix Original-serie, gerangschikt van slechtste tot beste

8. Begrafenisondernemer schets

Monty Python's Flying Circus was geen onbekende in het doorbreken van de vierde muur, maar het deed dat nooit met zoveel vreugde als in De begrafenisondernemer schets.

Opvolging van een schets en een reeks animaties rond het thema kannibalisme en een protest tegen de bovengenoemde inhoud, deze schets ziet een jonge man (John Cleese) die regelingen treft om zich van het lichaam van zijn te ontdoen moeder. The Undertaker (Graham Chapman) vraagt ​​dan of het lichaam is "een brander, een begraaf-er, of een dumper" en gaat vervolgens in op grafische details met betrekking tot de bijzonderheden van elke procedure. De schets wordt nog donkerder als de begrafenisondernemer andere manieren voorstelt om het lichaam te ontdoen.

Het is op dit punt dat het publiek, dat hoorbaar kreunde tijdens de schets, naarmate de dingen worden... steeds weerzinwekkender, besluiten dat ze er genoeg van hebben en bestormen het podium met geweld op hun geesten.

7. Nudge Nudge

Lang voordat een licht gewaagde opmerking aanleiding gaf tot refreinen van "Dat is wat zij zei!", pionierde Eric Idle met hetzelfde type "alles is een insinuatie"-humor op Monty Python's Flying Circus met De Nudge Nudge-schets. De sketch ziet Idle een energieke barfly spelen, die een respectabel uitziende zakenman (Terry Jones) navraagt ​​over zijn vrouw en wat voor soort dingen ze misschien leuk vindt om te doen.

Elke vraag wordt beantwoord met een beleefde onwetendheid van Jones, die het punt van Idle's insinuaties volledig mist, ondanks dat hij nauwelijks subtiel is en elke vraag accentueert met een pittig "Nudge Nudge! knipoog knipoog! Zeg niets meer!" terwijl hij vraagt ​​naar welke games Jones' vrouw graag speelt en voor wat voor soort foto's ze zou kunnen hebben geposeerd.

Wat betreft de ultieme clou van deze schets, we zullen niet meer zeggen. Nudge Nudge!

Lees verder: De beste kabeltelevisiekomedies van het afgelopen decennium

6. Hongaars Zinnenboek

Humor gaat soms verloren in vertalingen, maar de vertaalproblemen vormen de kern van deze klassieker Monty Python's Flying Circus schetsen. In de sketch speelt John Cleese een Hongaarse onderdaan die probeert een aankoop te doen in de winkel van een tabakswinkel, gespeeld door Terry Jones.

De Hongaar, die geen Engels spreekt, wendt zich tot een handig taalgids om te proberen zijn behoeften aan de enthousiaste winkelier over te brengen. Helaas, als gevolg van wat later blijkt te zijn een opzettelijk mislukte vertaling van de kant van een chaos-minded uitgever, merkt hij dat hij de winkelier meedeelt dat "Mijn hovercraft is vol palingen."

Dit is niet zo erg als wat er gebeurt als hij vraagt ​​hoeveel hij verschuldigd is voor zijn aankoop en plotseling merkt dat hij onbedoeld een ander soort service aanvraagt ​​bij de tabakswinkel.

5. Spam

Monty Python's Flying Circus voor altijd veranderde komedie op dezelfde manier dat De Beatles voor altijd veranderde muziek. Deze schets heeft echter de kenmerkende eer het internet te hebben gevormd.

Deze scène in een diner heeft de serveerster (Terry Jones) die het ontbijtmenu aanbiedt aan een ouder echtpaar, gespeeld door Eric Idle en Graham Chapman. Om de een of andere reden staat het menu vol met herhaalde vermeldingen van het vleesproduct Spam en elke herhaalde vermelding van Spam roept een refrein op van zingen over "Heerlijke spam, heerlijke spam!" van de Vikingen die de enige andere klanten zijn.

Dit nooit eindigende refrein van "Spam, Spam, Spam, Spam..." nodigde uit tot vergelijking met de eindeloze stroom ongewenste e-mail die veel vroege internetgebruikers ontvingen. Dat is de reden waarom je e-mailfilter alle massa-mail berichten die je niet wilt in... wacht het af... De spammap.

Lees verder: 15 geweldige komedies die voor bijna niets zijn gemaakt

4. De schets van het reisbureau

Er zijn veel niveaus om De schets van het reisbureau. De beleefde vraag van de secretaris (Carol Cleveland) of een man is gekomen om een ​​vakantie te boeken of "ga naar boven". De klant, Mr. Smoketoomuch (Eric Idle), heeft voor vandaag nog nooit iemand een grap over zijn naam zien maken. Dan is er nog de kwestie van meneer Smoketoomuch's spraakgebrek...

Dit alles bouwt op tot het hoogtepunt van de schets - de monoloog van Mr. Smoketoomuch over het kwaad van pakketreizen vakanties en de steeds hectischere smeekbeden van de reisagent (Michael Palin) om hem na de eerste twee minuten.

De schets van het reisbureau is sindsdien meerdere keren opnieuw gemaakt voor verschillende liveshows en comedy-albums. De meest bekende hiervan kwamen tijdens Monty Python Live At The Hollywood Bowl, waarin Eric Idle rond het publiek liep te klagen terwijl de rest van The Pythons hem probeerde te vangen.

3. De Argumentenkliniek

Monty Python's Flying Circus kan onbedoeld de voorbode zijn geweest van de uiteindelijke deconcentratie van het politieke debat in het tijdperk van nepnieuws met deze sketch waarin Michael Palin naar een unieke sociale dienst reist op zoek naar een argument.

Palin vindt uiteindelijk John Cleese, die prompt met hem begint te discussiëren over de vraag of hij al met Palin heeft gesproken over de juiste plek voor een ruzie. Palin houdt al snel vol dat ze geen goed argument hebben, omdat Cleese alleen alles tegenspreekt wat Palin zegt zonder een goede intellectuele verdediging te bieden.

Ruzie, dringt Palin aan, "... zegt niet alleen 'Nee, dat is het niet'!"

"Jazeker’, antwoordt Cleese.

Het wordt nog gekker als Palin op zoek gaat naar een klachtenafdeling die precies is wat je ervan zou verwachten. De sketch eindigt met misschien wel het meest zelfbewuste einde ooit Monty Python schets ooit.

Lees verder: De 15 meest hilarische komedies aller tijden

2. Het houthakkerslied

Gebruikt als showstopper voor andere schetsen, Het houthakkerslied begint met een personage dat verklaart dat ze altijd al houthakker willen worden. Dit leidt ertoe dat hun beste meisje opraakt en een koor van Royal Canadian Mounted Police met hem meedoet in een lied over de geneugten van het houthakker zijn. De twist komt na het eerste refrein, als de houthakker voor zijn steeds meer geschokte dame zingt over zijn voorliefde voor het dragen van dameskleding.

Waarschijnlijk het meest populaire nummer Monty Python ooit geproduceerd, Het houthakkerslied is ook een van de meest controversiële. Hoewel het lied werd beschuldigd van transfobisch te zijn en homostereotypen te promoten, hebben sommige LGBTQ-activisten het lied in een volkslied veranderd. De meest recente live-uitvoeringen van het nummer eindigen nog steeds met de vrouw die in tranen wegrent maar het refrein van Mounties sportief zingend"Hij is een houthakker en hij is oké!"

1. Schets van de dode papegaai

Misschien wel de meest typische Monty Python schets aller tijden, Schets van de dode papegaai beschrijft de inspanningen van Eric Praline (John Cleese) om een ​​dode papegaai terug te brengen en het ingewikkelde complot van de eigenaar van de dierenwinkel (Michael Palin) om meneer Praline ervan te overtuigen dat de vogel "is"gewoon aan het rusten." De schets is in de loop der jaren verschillende keren herschreven, waarbij Cleese en Palin de schets hebben toegevoegd en nieuwe punchlines hebben gecreëerd voor verschillende liveshows en albums.

Grappig genoeg is deze schets steviger in de werkelijkheid gegrondvest dan men zou denken. Palin schreef oorspronkelijk een schets op basis van zijn ontmoeting met een verkoper van tweedehands auto's die volhield dat "kenmerken", zoals het vallen van de deuren van de auto, volkomen natuurlijk waren. Cleese stelde naar verluidt voor om de auto in een huisdier te veranderen, omdat er niets bijzonders schandaligs was aan een verkoper van gebruikte auto's die iets voor de verkoop deed, en een stukje komische geschiedenis was geboren.

Waar is je favoriete schets van Monty Python's Flying Circus? Laat het ons weten in de comments!

DE VOLGENDE: Originele Netflix-komedieserie: van slechtste naar beste gerangschikt

Kevin Feige voelt zich goed over MCU's Moon Knight, zegt Oscar Isaac

Over de auteur