Interview met Tim Fehlbaum: De kolonie

De kolonie, een nieuwe sci-fi-film uit Duitsland en Zwitserland, werd geïnspireerd door de aard van de aarde, ondanks het vertellen van een verhaal dat op een andere planeet begint. Een astronaut uit Kepler genaamd Blake (Nora Arnezeder) reist naar de aarde om te leren of het leven daar nog steeds duurzaam is, maar haar missie is persoonlijker dan verwacht.

Regisseur en co-schrijver Tim Fehlbaum sprak met Scherm razernij over zijn invloeden, het werken met zijn acteurs en zijn standpunt over praktische effecten versus CGI.

Screen Rant: waar kwam het idee vandaan en waarom wilde je dit naar het scherm brengen?

Tim Fehlbaum: Eigenlijk was het allereerste idee dat ik had een visuele trigger. Ik ben Zwitser en ik ken de bergen van Zwitserland natuurlijk. Maar wat ik niet wist, zijn de getijdengebieden van Duitsland. Aan de kust van Duitsland is een bepaald gebied met getijdengebieden; een enorme watervlakte en plassen en alles, waar het tij twee keer per dag komt. Het kostte ons behoorlijk wat tijd om de film te maken, maar voor het eerst in mijn leven - een paar jaar geleden - stond ik daar in dit surrealistische landschap, en het werd donker en alles op de grond. De getijden waren weg, ik keek naar deze eindeloze uitgestrektheid, en ik dacht bij mezelf: "Waarom is dit nooit gebruikt voor een decor in een sciencefictionfilm?"

En ik dacht dat het zo gemakkelijk was omdat ik dingen graag [praktisch] doe. Ik probeer CGI-effecten zoveel mogelijk te vermijden, dus ik dacht: "Dit is geweldig. We zouden hier gewoon met de camera kunnen staan ​​en iemand in een ruimtepak wakker maken." En dit zou eigenlijk een andere planeet zijn, of de reis naar een andere planeet, omdat het er zo onwerkelijk uitziet.

Voor de volgende stap begonnen de co-schrijver Mariko Minoguchi en ik ons ​​onderzoek te doen. We spraken met het Deutsches Zentrum für Luft- und Raumfahrt, wat gelijk is aan de NASA in Duitsland. Het is alleen dat we niet zoveel ruimtereizen doen als jij, maar er is nog steeds iets aan de hand. We spraken er met wetenschappers, en eigenlijk ook astronauten over. Uit het gesprek met hen werd duidelijk dat het zeer onwaarschijnlijk zou zijn dat we ooit een planeet binnen ons bereik zouden vinden dat bewoonbaar is, en dat deze unieke omstandigheden heeft, aangezien de aarde moet dienen als een habitat voor de mensheid - of voor het leven in algemeen.

Toen kwamen we op het idee dat, hoewel we nogal wat sciencefictionfilms hadden die vertelden over reizen naar andere planeten of zelfs het koloniseren van andere planeten, dit over de terugkeer zou gaan. Sorry, het was nogal een lang antwoord, maar ik hoop dat het informatief was.

Is dat ook waar je het idee voor Kepler hebt gekregen gedurende het hele verhaalproces? Omdat het er absoluut uitziet alsof je op een andere planeet bent.

Tim Fehlbaum: Nou, dat is cool. Bedankt. We begonnen eigenlijk in het begin het verhaal te structureren en wilden zelfs het publiek de eerste 20 minuten laten geloven dat je op een andere planeet bent. Toen hadden we wat we noemen de Planeet van de apen moment. Omdat het zeker verwijst naar dit moment helemaal aan het einde van de film toen ze het Vrijheidsbeeld ontdekten, dus we zijn eigenlijk op aarde.

We wilden dat moment hebben, maar toen realiseerden we ons dat we moeten vertellen dat dit over de aarde gaat voor PR, en het heeft geen zin om te proberen de wending te geven. We hebben het dus vanaf het begin duidelijk gemaakt. Maar toch, het moet in het begin een surrealistische sfeer hebben, waar je niet weet of dit op aarde is of waar we zijn? Vanwege dit surrealistische landschap, dus ik ben blij dat je het herkende.

Heb je inspiratie in sci-fi waar je uit hebt getrokken? De kolonie? Ben je in het algemeen een sci-fi-fan?

Tim Fehlbaum: Oh, ik ben de grootste filmfan, dat is zeker. Zeker, mensen kunnen zien dat er mijn invloeden zijn. Ik ben nog nooit naar de ruimte gereisd of zo, dus ik haal natuurlijk ook inspiratie uit andere films.

Maar we hebben ook geprobeerd ons onderzoek te doen bij de Duitse NASA. En andere productieontwerpers of kostuumontwerpers deden hun eigen onderzoek en zo, dus we hebben ook inspiratie uit de realiteit over hoe het ruimteprogramma er nu uitziet en zo. Het is een mengsel [van] beide.

Ook een van de producenten die bij de film betrokken zijn, Thomas Wöbke, leest zoveel voor. Hij las al deze interessante sci-fi-romans uit de jaren 70 of zoiets, dus er waren ook deze inspiratiegebieden.

Vertel me over het personage, Blake, en waarom ze naar de aarde gaat.

Tim Fehlbaum: In het begin denken we dat ze gewoon op een missie is waar ze naartoe wordt gestuurd, om erachter te komen of haar mensen naar de aarde kunnen terugkeren of niet. Vanwege de planeet waar ze vandaan komt, hebben ze een probleem waardoor ze zich niet meer kunnen voortplanten. Dat is eigenlijk iets dat we tegenkwamen toen we met de wetenschappers van de Duitse NASA spraken - ik noem het Duitse NASA. Een ding dat we niet weten over ruimtevaart, is hoe de kosmische straling ons lichaam zal beïnvloeden.

Toen kwamen we op het idee dat het interessant zou zijn als ze zich op deze planeet niet meer zouden kunnen voortplanten. Dit dwingt hen om terug naar de aarde te komen, dus de film zou ook gaan over kinderen die de toekomst en alles vertegenwoordigen.

Ze komt naar deze planeet en heeft deze missie, maar wat we in de loop van de film leren, is dat ze daar ook op een privémissie is. Er was een eerste missie waar haar vader mee bezig was, en misschien hoopt ze er ook achter te komen wat er met haar vader is gebeurd. Maar Nora Arnezeder, die het personage Blake speelde, en ik spraken en wilden heel duidelijk maken dat haar allereerste prioriteit de missie is. Haar taak is de eerste en alles, maar het is op een andere laag dat ze dat heeft.

Nora houdt echt van je stijl van regisseren, omdat het allemaal om de acteur gaat en niet zozeer om het behalen van je doel. Kun je met me praten over het samenwerkingsproces van het werken met Nora en wat ze in de rol van Blake heeft gebracht?

Tim Fehlbaum: Zeker, het was geen schot in de roos. Nee ik maak een grapje. Ik zei dat net omdat ik denk dat een deel van het werk als regisseur is dat je moet beseffen hoe de acteur of actrice waarmee je werkt functioneert.

En Nora, ik realiseerde me zeker al heel vroeg dat ze een zeer intuïtieve acteur is. Dit is iets waar ik haar op geen enkele manier probeer te beperken door te zeggen: "Oh, je moet dit of dat merkteken raken." [Ik liet haar] doen wat in haar opkomt, en dit: bleken de meest interessante momenten in de montage te zijn: toen ze gewoon zo in het moment was dat ze niet meer aan de camera dacht, aan tekens, aan iets. Ik realiseerde me dat ik haar deze kansen probeerde te geven.

Als je Nora een cijfer geeft, slaat ze het. Maar we hebben gewoon geprobeerd om haar niet te laten scoren, weet je? En de DP - Markus Förderer, die mijn eerste film al heeft geschoten - is ook erg enthousiast. We proberen een documentaire stijl te hebben, waarbij je bijna het gevoel hebt dat je met de camera erbij zit. Als er een moment is [dat] onscherp is, maakt het niet uit, zolang de take of het moment maar authentiek is en het gevoel erover ook.

tegenwoordig in sci-fi, CGI kan overal in worden gestopt, maar ik denk dat het een beetje uitdagender en creatiever is als alles in de camera wordt gedaan. Kun je met me praten over je gebruik van praktische effecten en CG en je standpunt hierover?

Tim Fehlbaum: Ik hou van dat onderwerp, dus ik zal het doen omdat ik het zo interessant vind. Waarom zou het niet nog meer en meer CGI zijn, met nog meer en meer CGI-opnames in de film? In het zeer vroege stadium van de film waren we bezig met een sciencefictionfilm en we wisten dat er andere films uit Hollywood zijn of wat dan ook - we hadden een vrij hoog budget, maar voor een sciencefictionfilm zou het, vergeleken met andere films, als laag worden beschouwd begroting.

Toen we begonnen na te denken over hoe we dit gaan opnemen, was het ons heel duidelijk dat we niet wilden concurreren met grote, door CGI gemaakte foto's. Er zijn geweldige CGI-opnamen in Hollywood-films, maar we weten dat we niet het budget hadden om daarmee te concurreren.

We zeiden aan de andere kant dat we wilden proberen een bepaalde lichamelijkheid voor het publiek te creëren; om het te maken met elementen zoals mist of druppels constant voor de camera om te voelen dat je er echt bent. Er is misschien een ander soort waarde die naar de film komt in plaats van deze grote door CGI gemaakte truc. Dus ik was geobsedeerd door echte regendruppels en zo, omdat geen enkele computer kan berekenen hoe deze elementen gebeuren - dit is gewoon de natuur; niemand kan rekenen.

Maar ik moet zeggen dat we nog steeds Scanline hadden - ons VFX-bedrijf, dat geweldig werk heeft geleverd. En we hebben nogal wat door de computer gegenereerde opnamen. Markus Förderer en een van onze producenten, Philipp Trauer, gingen naar Bangladesh voor het slopen van schepen, waar de arbeiders deze schepen met hun eigen handen uit elkaar halen. Ze gingen daarheen om te fotograferen, want ik denk dat als we door de computer gegenereerde foto's maken, het heel belangrijk is dat je zoveel mogelijk elementen in het echt laat fotograferen. Het was een behoorlijk avontuurlijke reis, en ik ben ze nog steeds veel verschuldigd dat ze deze reis hebben gemaakt, want het is echt gevaarlijk op deze stranden. Ze schieten delen van deze elementen die Scanline vervolgens componeerde naar deze beelden. Scanline is ook een bedrijf dat heel goed met water om kan gaan.

We hielden ook van de studio-omgeving die we hadden, omdat ik [in] het begin de hele film wilde opnemen in de getijdengebieden waar ik het in het begin over had. Maar de producers kwamen naar me toe en zeiden: "Tim, we kunnen niet de hele film daar opnemen. De overstroming komt twee keer per dag." We zouden daar bepaalde draaidagen hebben, maar dan zouden we deze omgeving moeten nabootsen. We hadden een behoorlijk groot podium, en we hadden alleen de vloer en de zandstranden. Markus Förderer had geen groen scherm op de achtergrond. We hadden net grote fotoafdrukken die we belichten vanaf de achtergrond. Het is een zeer ouderwetse techniek en dit bespaart u veel geld. De opnames zijn veel cooler omdat acteurs het gevoel hebben dat ze erbij zijn.

Dan is het nog belangrijker dat je de elementen in de lucht hebt die echt zijn. Dat is super belangrijk, dat je water hebt en zo. Maar de foto-achtergronden waren echt interessant en [ze] werkten. Omdat het gewoon lucht is, heeft het niet te veel parallax, dus het zou werken.

Sci-fi kan soms worden gezien als een waarschuwend verhaal. Wat hoop je dat het publiek meeneemt? De kolonie?

Tim Fehlbaum: Als ik dit nu zou weggeven, zullen ze de film waarschijnlijk niet kijken, toch?

Nee ik maak een grapje. Ik denk dat het geweldige aan het sci-fi-genre is dat het, zonder al te veel op de neus te zijn, bepaalde dingen kan zeggen over wat er nu gebeurt. Persoonlijk vind ik het een interessante boodschap over hoe we onze eigen planeet kunnen redden in plaats van plannen te maken om die te verlaten.

En het is een film over de grens tussen kinderen en ouders, en de dingen die dit zal overleven. Ik ben onlangs vader geworden en ik denk dat deze band elke soort apocalyps zal overleven.