Freaky Review: een liefdesbrief aan slashers uit de jaren 80 met hart (en bloed) in overvloed

Christopher Landon en zijn co-schrijver, Michael Kennedy, bezorgen een liefdesbrief aan de slasher-film uit de jaren 80 die is verpakt in een belangrijke boodschap van zelfidentiteit in freaky. Met in de hoofdrollen Vince Vaughn, Kathryn Newton, Katie Finneran, Celeste O'Connor, Misha Osherovich en Uriah Shelton, neemt deze tienerschreeuw het raamwerk van films als Halloween en Vrijdag de 13e en wikkelt een slimme body-swap-premisse in het strakke, soms hilarische script dat wordt onderbroken door een overvloed aan snarky dialogen. Dit is eerder een winnende formule geweest met Landon, zoals blijkt uit het succes met zijn eerdere samenwerking met horrorgenre juggernaut Jason Blum en Blumhouse Productions, Fijne dag van de dood en het vervolg Gelukkige Dag van de Dood 2U. Regisseur Christopher Landon's freaky wordt ademloos gestolen door Vince Vaughn, die een personage levert dat zowel angstaanjagend als beminnelijk is.

Newton schittert als middelbare school outcast Millie Kessler, die merkt dat ze het opneemt tegen de Blissfield Butcher (Vaughn), een seriemoordenaar waarvan eerder werd gedacht dat hij

weinig meer dan een stadslegende. Na het afslachten van een groep tieners enkele dagen voor de Homecoming-festiviteiten in de stad, sloeg de slager op Millie resulteert niet in haar dood, maar zorgt ervoor dat ze lichamen ruilt met de Slager op dezelfde dag als de grote Homecoming-dans in plaats daarvan. Ze moet de hulp inroepen van haar beste vrienden Nyla (O'Connor) en Josh (Osherovich) om haar geliefde Booker (Shelton) te redden en haar familie te beschermen. Niet alleen vormt de Slager een grotere bedreiging in het lichaam van een tienermeisje, maar ook de mystieke dolk die ervoor zorgde dat ze lichamen draagt ​​een zware vloek - elke kans op een omkering moet binnen 24 uur na de eerste uitwisseling worden gedaan, anders wordt de handel blijvend.

Hoewel de ondersteunende castleden allemaal hun momenten krijgen om te schitteren, freaky is heel erg het verhaal van Millie, ongeacht wie in de rol zit. Hoewel Vaughn technisch gezien meer van de speeltijd van de film doorbrengt met het spelen van Millie dan met de slager, is de openingsscène rechtstreeks uit een klassieke slasher-film geript, compleet met inventieve moorden en meer dan een paar horrorfilms Pasen eieren. Hier wordt Vaughn losgelaten in een dreigende vorm die echoot Kane Hodder's nu iconische wending als Jason Voorhees in de Vrijdag de 13e film franchise. Hij is een krachtige, logge verschijning die zijn omgeving gebruikt om te slachten en te stalken zonder dat zijn tienerslachtoffers ook maar enig idee hebben wat er aan de hand is, totdat het helemaal te laat is. Zoals bij elke goede slasher-film, zijn de opzet en het tempo snel en vertellen ze alleen genoeg om het publiek te betrekken bij wat er te wachten staat zonder stil te staan ​​bij een saaie expositie. Voordat de body swap plaatsvindt, blijkt Millie laag op de sociale totempaal te staan, een slimme jonge vrouw die smacht naar de genegenheid van een middelbare school voetballer, en wordt onderworpen aan typische pesterijen van zowel de populaire meisjes als de jocks, die hatelijke opmerkingen maken over haar als de bever van de school mascotte.

Deze opstelling biedt de perfecte achtergrond voor de body-swap, hoe vreemd dat op het eerste gezicht ook lijkt. Om zo'n uitgangspunt te laten werken, moet er niet alleen een goede reden zijn, maar moet er ook een goede ontwikkeling zijn om te voorkomen dat het gewoon een hol plot-apparaat wordt. In dat opzicht is de mystieke dolk aantoonbaar: freaky's zwakste punt, maar Landon en Kennedy hadden een reden nodig om de uitwisseling te rechtvaardigen. Het is anders niet zo belangrijk en wordt gemakkelijk vergeten totdat het cruciaal wordt om ervoor te zorgen dat Millie kan terugkeren naar haar lichaam. De swap zelf ziet Vaughn verschuiven van slasher titaan tot zachte, zelfs gekke Millie, die een geheime handdruk heeft met haar beste vrienden en nog steeds aan het bijkomen is van het verlies van haar vader, die een jaar eerder stierf. Ondanks dat het een horrorfilm is, zijn enkele van de beste scènes waarin Vaughn (als Millie) met hen omgaat het dichtst bij haar op een manier die weerspiegelt hoe moeilijk het pad van zelfontdekking en zelfacceptatie voor jongeren kan zijn mensen.

Technisch sprekend, freaky is een gestroomlijnde, goed geproduceerde film die sfeervol is en een aantal bevredigend bloederige moorden bevat. Dit is waar de R-rating volledig tot zijn recht komt; het kondigt zijn aanwezigheid met gezag aan in de openingsscène. Fans van horrorfilms noemen vaak a PG-13 rating als een ondergang. freaky zou zijn afgezwakt door iets minder. Het bloed en geweld omarmen de algehele esthetiek echt en voegen een niveau van gevaar toe dat opwindend is en volledige onderdompeling mogelijk maakt. Er is een onderliggende belofte dat wanneer personages sterven, ze gewelddadig zullen sterven, en dat maakt elke ondergang des te meer impact. Niets wordt verspild en Landon en Kennedy maken hun passie voor het genre duidelijk door niet te bezuinigen. Om succesvol te zijn in het slasher-subgenre, moet er een mix zijn van wegwerpbare en beminnelijke personages. Deze combinatie maakt de uitgesponnen scènes waarin Millie en de Slager binnen de grenzen aan het werk zijn van een enkele instelling om tegelijkertijd de tieners van Blissfield te redden en ze des te meer te blussen spannend.

Zoals de Fijne dag van de dood films, freaky zet een charmante boodschap in de kern van het verhaal over een persoon die zoveel meer is dan hun uiterlijk. Het eeuwenoude gezegde dat iemands binnenkant is wat telt, komt echt in het spel, en er zijn verrassend veel hartverwarmende momenten die het publiek bijna doen vergeten dat ze naar een horrorfilm kijken, in ieder geval tot de slager slaat weer toe. Andere films hebben deze mix geprobeerd en faalden, maar het is een duidelijk succes geworden voor Landon en stelt hem in staat zich te onderscheiden van andere makers in het genre. In wezen heeft hij zijn eigen stijl van tienergerichte slasherfilms gecreëerd waarin een boodschap en bloedvergieten naast elkaar kunnen bestaan ​​aan weerszijden van een vreemde medaille.

Sociaal commentaar wordt vaak gebruikt in horrorfilms, en Landon toont genoeg genrekennis om die trend aan te gaan, die de laatste tijd een enorme opleving heeft gezien decennium, en pas het toe met een behendige hand die zijn punt duidelijk maakt zonder het publiek te verslaan hoofd. De ware boodschap van Landon is niet de enige die veel mensen zouden kunnen profiteren van het horen tijdens de stress en soort van 2020, maar ook een die des te specialer is gemaakt door specifiek gericht te zijn op 's werelds jeugd.

freaky releases in de bioscoop op 13 november 2020. Het is 101 minuten lang en heeft de classificatie R voor sterk bloederig horrorgeweld, seksuele inhoud en taalgebruik.

Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!

Onze beoordeling:

4 van de 5 (uitstekend)

Disney stelt 5 MCU-releasedatums uit, verwijdert 2 Marvel-films van leisteen

Over de auteur