Jughead: The Hunger verandert een Archie Outsider in een onbegrepen monster
In 2015, na de successen van Hiernamaals met Archie en Chillende avonturen van Sabrina, Archie Comics lanceerde de Archie Horror-afdruk en publiceerde zijn derde horrortitel, Jughead: The Hunger. De mini-serie Vampironica en Bloesems 666, samen met de vorige drie titels, vormen tot nu toe de Archie Horror-afdruk, en het talent achter de afdruk kent hun horrorgenres. Ze hebben met succes Lovecraftiaanse horror, zombieplagen, heksen, vampiers en zelfs de duivel samengevoegd met de tieners uit Riverdale. Alle pogingen zijn homeruns geweest als het gaat om spanning en rillingen, en elke miniserie biedt nieuwe inzichten in Archie en zijn vrienden. Nergens is dit meer waar dan in het vervloeken van Riverdale's favoriete eenling, Jughead, met lycantropie.
In de eenmalige strip die werd gelanceerd Jughead: The Hunger door Frank Tieri en Michael Walsh worden twee grote geheimen onthuld. Eén: de populairste outsider en eetmachine van Riverdale Jughead Jones is een weerwolf. Twee: dat buurmeisje en Archie's geliefde Betty Cooper is een clandestiene weerwolfjager. Na het succes van de one-shot,
Ontdekken dat hij een weerwolf is, is de ideale manier om bepaalde reeds bestaande te verkennen aspecten van Jugheads persoonlijkheid. Een interessant element dat in alle Archie Horror-titels voorkomt, is dat alle klassieke eigenschappen van de Riverdale-tieners vanuit nieuwe hoeken worden bekeken. Voor Jughead wordt zijn status als buitenstaander vergroot. Meestal is hij gewoon een onbegrepen tiener eenling die zijn tienerangst aan het uitwerken is terwijl hij worstelt om zijn plaats in de wereld te vinden. Met het besef dat hij vervloekt is om in een weerwolf te veranderen en gedreven wordt om te doden, raakt zijn verlangen om alleen te zijn geworteld in de veiligheid van zijn vrienden en familie. Zijn melancholie wordt ook gezien het gewicht van de generatievloek op zijn schouders, en zijn scherpe vermogen om net iets meer te weten over de mensen in Riverdale dan ze van elkaar weten, omdat hij nu op de hoogte is van de generatieve bloedwraak tussen de Coopers en de Jones.
In de eerste verhaallijn van de doorlopende serie geschreven door Frank Tieri met kunst van Pat & Tim Kennedy, Jugheads neef, Bingo Wilkin, nodigt hem uit om zijn dierlijke kant te omarmen, maar Jughead klampt zich vast aan zijn de mensheid. Betty Cooper begrijpt dit en gaat in tegen de eisen van haar familie om in plaats daarvan een manier te vinden om hem van de vloek te redden. Net als de manier waarop Jugheads persoonlijkheid in zijn toestand is verweven, is Betty's positie gebaseerd op haar lange stripgeschiedenis. Ze is altijd gezien als het perfecte buurmeisje, maar dat stereotype verhult iemand die vastberaden en moreel is en bereid is om ontberingen voor haar vrienden te trotseren. Waar het verhaal van Tieri triomfeert, is door extreme druk uit te oefenen op alles wat deze personages definieert.
Met Jughead: de honger, Archie Comics heeft een modern onbegrepen monster gecreëerd dat een knipoog is naar de klassieke universele monsterfilms. Wat die films zo blijvend maken, zijn niet de make-up-effecten of de spanning en rillingen, maar het kijken naar een zeer menselijke worsteling met een buitengewoon zwaar gewicht op hun schouders. Hoe zou iemand omgaan met een vloek? Hoe zou iemand degenen van wie ze houden tegen zoiets beschermen? Jughead: The Hungergaat met succes verder waar die films ophielden en onderzoekt diezelfde vragen terwijl de lezer nieuwe inzichten krijgt in hoeveel Jughead echt om Archie geeft en de rest van de Riverdale tieners.
The Death of Nightwing is nog steeds een van DC's meest controversiële
Over de auteur