Zaklinanie 2 vs. The Enfield Haunting: 5 powodów, dla których film jest lepszy niż miniserial (i 5 powodów, dla których nie)

Zaklinanie 2 oraz Nawiedzenie Enfield są oboje? przerażenie opowieści, które dramatyzują rzeczywiste okoliczności związane z poltergeistem z Enfield, istotą, która podobno nawiedzała brytyjską rodzinę w latach 1977-1979.

Jamesa Wana Zaklinanie 2, wydany w 2016 roku, jest hollywoodzkim filmem, który szczegółowo opisuje udział Eda i Lorraine Warrenów w sprawie, podczas gdy w 2015 roku Nawiedzenie Enfield to trzyczęściowy miniserial, który bada sprawę z innych punktów widzenia. Każdy przeraża publiczność w wyjątkowy sposób, a każdy z nich na nowo przedstawia prawdę dla różnych końcówek gatunku. Ale jakie jest lepsze wrażenia kinowe?

10 Conjuring 2: To hollywoodzka opowieść pełna strachu przed skokiem

Podobnie jak inne filmy Jamesa Wana, Zaklinanie 2 opiera się na wysokobudżetowych efektach specjalnych i przerażających przerażeniach, których oczekują publiczność głównego nurtu. Chociaż dobrze odciąga te upiorne sceny, widzowie, którzy preferują subtelność, niewiele z nich znajdą w filmie.

Oprócz poltergeista nawiedzającego rodzinę w Anglii, w cieniu kryje się demoniczna zakonnica. Lorraine Warren po raz pierwszy spotyka tę postać podczas seansu na początku filmu i kontynuuje podążanie za Norami, aż do ostatecznej konfrontacji na końcu.

9 Enfield: To powolna opowieść o narastającym napięciu

Brytyjski miniserial, wyreżyserowany przez uznanego Dane'a Kristoffera Nyholma, wykorzystuje powolny, psychologiczny horror, aby przerazić widzów. Zamiast skakać prosto w nadprzyrodzone, Nawiedzenie Enfield buduje napięcia wokół tego, czy poltergeist jest prawdziwy.

w odróżnieniu Zaklinanie 2, miniserial trzyma się historii wydarzeń w Enfield. Scenariusz oparty jest na książce parapsychologa Guya Lyona Playfair, Ten dom jest nawiedzony.

8 Conjuring 2: Badacze zjawisk paranormalnych to Ed i Lorraine Warren

Obecność franczyza skupia się wokół prawdziwych badaczy zjawisk paranormalnych Eda i Lorraine Warren, granych przez Patricka Wilsona i Vera Farmiga. Nory to kontrowersyjna para, której reputacja jest ściśle związana z ich wiarą katolicką.

Zamiast nakręcić film skupiający się wyłącznie na wydarzeniach w Enfield, Wan łączy tę sprawę z większą narracją dotyczącą przygód Nor.

7 Enfield: Badacze zjawisk paranormalnych to Maurice Grosse i Guy Playfair

w Nawiedzenie EnfieldNory nie biorą udziału w śledztwie. Zamiast tego śledczym jest para Brytyjczyków również zaangażowanych w prawdziwą sprawę: Guy Lyon Playfair i Maurice Grosse. Playfair, grany odpowiednio przez Matthew Macfadyena i Timothy'ego Spalla, odnosi się sceptycznie do sprawy, podczas gdy Grosse wierzy, że rodzina jest jej sercem: Hodgsonowie.

Podczas gdy Playfair i Grosse odgrywają główne role w historii, Hodgsonowie pozostają w centrum akcji.

6 Conjuring 2: to opiera się na tropach z filmu potworów

Wraz ze skokiem przeraża, Zaklinanie 2 robi potwora z poltergeista terroryzującego Hodgsonów. Rodzina mieszka w rządowym domu komunalnym, a kiedy przybywają Norowie, dochodzą do wniosku, że terrorystą jest duch byłego lokatora, Billa Wilkinsa.

Gdy sytuacja się zaostrza, Norowie zdają sobie sprawę, że Wilkins jest używany jako pionek przez tę samą demoniczną zakonnicę, którą Lorraine poznała na początku filmu. W jednej ze scen demon przybiera postać angielskiego rymowanki o imieniu Crooked Man, atakując rodzinę swoimi długimi rękami i nogami.

5 Enfield: Opiera się na realizmie

Nawiedzenie Enfield przyjmuje tutaj zupełnie inne podejście do opowiadania historii, zamiast tego przedstawia wewnętrzne funkcjonowanie rodziny Hodgson. Hodgsonowie z klasy robotniczej składają się z matki Peggy, dwóch córek i syna. Na zdjęciu nie ma ojca dzieci.

Duch domu, były lokator, który nazywa siebie Joe, szczególnie interesuje się środkowym dzieckiem Peggy, Janet. Dochodzenie Playfair i Grosse'a prowadzi do odkrycia, że ​​Joe był pedofilem. Miniserial pokazuje, w jaki sposób doświadczenie wpływa na Janet w makabrycznych, psychologicznych szczegółach.

4 Conjuring 2: Janet Hodgson jest przedstawiana jako ofiara demonicznego opętania

Janet Hodgson jest również przedmiotem nawiedzenia w Zaklinanie 2, ale zamiast Wilkinsa, Janet jest ostatecznie ofiarą demonicznej zakonnicy. Lorraine Warren jest w stanie zidentyfikować demona, starożytną istotę o imieniu Valak.

Janet jest odrzucana przez swoich przyjaciół i społeczność, ale przez cały czas ma po swojej stronie Nory. Ed i Lorraine stają twarzą w twarz z Valakiem w kulminacyjnym momencie filmu, uwalniając Janet z jego posiadania.

3 Enfield: Janet Hodgson jest przedstawiana jako ofiara systemu

Doświadczenia Janet w Nawiedzenie Enfield zagłębić się w trudniejsze terytorium po tym, jak zostanie zinstytucjonalizowana. Jakakolwiek by nie była prawda, jej nieprzewidywalne, brutalne zachowanie nie pozostawia jej rodzinie innego wyboru, jak tylko umieścić ją w szpitalu.

To doświadczenie niewiele jej pomaga, a sytuacja rzuca światło na okropne horrory, które ludzie znoszą w prawdziwym życiu, z nawiedzającymi ich duchami lub bez nich.

2 Conjuring 2: To ostatecznie makabryczna historia miłosna o Lotaryngii

w Zaklinanie 2, Nory odpędzają Valaka od Janet i ratują Hodgsonów przed przyszłymi krzywdami. Wracają do domu triumfalnie i dzielą romantyczny taniec pod koniec filmu.

Podobnie jak jego poprzednik, Zaklinanie 2 to historia Warrenów do opowiedzenia, świadectwo ich trwałej miłości do siebie. To jest dziedzictwo Obecność franczyzowa.

1 Enfield: to ostatecznie opowieść o międzypokoleniowej traumie i stracie

Nawiedzenie Enfield brakuje hollywoodzkiego zakończenia, ale daje mnóstwo wglądu w sposób, w jaki trauma międzypokoleniowa zakłóca normalność. Od urazów psychicznych Janet, przez status Joe jako sprawcy przemocy, po wyobcowanego męża Peggy, blizny są głębokie.

Maurice Grosse, grany przez Timothy'ego Spalla, również jest związany z tymi motywami. Emocjonalne połączenie Grosse'a z Hodgsonami wzmacnia niedawna śmierć jego córki w wyniku wypadku samochodowego.

NastępnyHalloween Kills: 8 rzeczy, które fani chcą zobaczyć w Halloween!

O autorze