Lawrence i Aronofsky Wyjaśnij matko!

[SPOILERY dla mama! dalej.]

–

Jak mama!nadal wywołuje mieszane reakcje, Darren Aronofsky i Jennifer Lawrence robią co w ich mocy, aby wyjaśnić tę polaryzacyjną koncepcję. W filmie, thrillerze psychologicznym, napisanym i wyreżyserowanym przez Aronofsky'ego, główną rolę gra Lawrence, kobieta mieszkająca z mężem pisarzem (Javier Bardem) w ich świeżo wyremontowanym domu. Żyją we względnej harmonii, dopóki nie pojawi się nowa para, zaaklimatyzuje się i nie doprowadzi do chaosu w ich życiu (i domu). Poniżej znajduje się pogmatwany, brutalny i alegoryczny senny krajobraz, który sprawił, że widzowie byli albo zahipnotyzowani, albo całkowicie zdezorientowani.

W rezultacie jego recepcja została rozdarta: niektórzy krytycy chwalą jego śmiały, prowokujący do myślenia ekshibicjonizm, podczas gdy inni odrzucają go jako wspaniały i narcystyczny. W weekend otwarcia film okazał się klapą, zdobywając żałosne 7,5 miliona dolarów w porównaniu z budżetem 30 milionów dolarów i wylądował najgorsza możliwa klasa F

na CinemaScore. Ale według Lawrence'a i Arronfsky'ego jego niepowodzenie kasowe przynajmniej częściowo wynika z jego złożonej symboliki.

Podczas rozmowy kwalifikacyjnej zIndiewireAronofsky powiedział, że chce przełamać konwencje gatunkowe i dać kinom coś świeżego. W ten sposób wymyślił skomplikowaną metaforę, opartą na tych samych biblijnych więzach, które dyktowały Pi, Fontanna, oraz Noego:

Lawrence to Gaia, czyli Matka Ziemia, podczas gdy jej dom reprezentuje świat — żywy, oddychający organizm niszczony przez jego mieszkańców. Jej mąż, w filmie znany jako „On”, jest Bogiem. Z nudów tworzy Adama i Ewę (parę), którzy przystąpili do niszczenia zarówno stworzenia Gai, jak i Jego gabinetu (Ogród Eden), w którym znajduje się doskonały kryształ Boga (jabłko). Ich synami w pojedynkach są Kain i Abel. Przyprowadzają również czcicieli, aby chwalili Boga, który wciąż siedzi na niepodpartym zlewie Matki i ostatecznie powoduje, że rury wpadają do Wielkiego Potopu. Bóg zapładnia Matkę, która rodzi Mesjasza — chaotyczna sekwencja, po której następuje niepokojąca komunia i objawienia.

Jak ujął to Aronofsky:

„[Chodzi o] zabranie kawałka świata i ograniczenie go do przestrzeni i uczynienie z niego rozmowy o społeczeństwie, połączonej z osobistą ludzką historią… [Matka Ziemia] dała nam życie na tej planecie. Wszystko, co robi, to daje nam życie. Gniew natury widzimy także w scenie, gdy Matka atakuje tłum. Alegoria jest taka, że ​​oto te niesamowite, nieskończone zasoby, które zostały nam dane, a my nadużywamy tego wszystkiego. Nie chodzimy na lekcje z przedszkola, żeby posprzątać własny bałagan. Wczuwamy się w Matkę Naturę, odczuwamy jej ból i jej gniew.”

Lawrence powtórzył to zdanie w wywiadzie dla Tygodnik Rozrywka. Wyjaśniła:

„Film nazywał się „Dzień szósty” [na planie]: mógł dotyczyć stworzenia i końca wszechświata. Masz stworzenie mężczyzny i kobiety, potem zepsucie mężczyzny i kobiety, a następnie przeludnienie i stworzenie religii i tak dalej i tak dalej.

[Darren] pozbawia wszystkich wszystkich narodowości — jeśli coś dzieje się po drugiej stronie świata, nie obchodzi cię to. Jeśli zdarzy się to w domu twojego sąsiada, zależy ci. Jeśli ktoś zapali papierosa na twoim dywanie, ma to dla ciebie znaczenie. Więc mówi, że to cały świat, to nasza jedna ziemia. To wszystko jest naszym zlewem. Więc przestań się na nim odbijać!”

Wyjaśnienie jest oczywiście znacznie bardziej skomplikowane, a odniesienia rozległe, ale taka jest ogólna idea. To jasne, że Arronofsky miał wizję, i to ambitną, ale być może to jego egzekucja nie trafiła w cel: dla niektórych spełniła się w pełni, a dla innych upadła. Być może z czasem krytycy docenią jego wysiłek, ale na razie wydaje się, że nie mama! wszelkie przysługi.

Źródło: Indiewire, EW

Linia „Fear” Roberta Pattinsona dowodzi, dlaczego jest idealnym Batmanem

O autorze