Recenzja Sezonu Czarownic
Tradycyjnie styczeń jest odkładany na bok, ponieważ wytwórnie publikują filmy, co do których mają niewielkie oczekiwania na sukces. Co jakiś czas z oferowanego o tej porze roku żużlu wyłania się rzadki klejnot – niestety, a może raczej nie dziwi, Polowanie na czarownice nie jest to rzadki klejnot.
Nie oznacza to jednak, że film był całkowitym rozczarowaniem. Nawet jeśli Polowanie na czarownice jest pełen problemów, od słabego dialogu po źle dostarczone, nieinspirowane jednolinijki - do pod rozwiniętymi postaciami i efektami CG przypominającymi oryginalny film z sobotniej nocy na kanale SyFy... Udało mi się wyjść z teatru mile zaskoczone tym, jak bardzo mi się to podobało.
Polowanie na czarownice gwiazdy Nicolas Cage jako Behmen, rycerz w czasach 14NS stulecia Krucjaty, którzy wraz ze swoim najlepszym przyjacielem i partnerem w bitwie Felsonem (Ron Perlman) znudzili się zabijaniem grzeszników i niewierzących w imię Boga dla Kościoła Anglii. Po 12 latach walki ramię w ramię postanawiają, że nadszedł czas, by złamać przysięgę, opuszczając „Bożą” armię i są napiętnowani jako dezerterzy.
Niedługo potem ich podróże doprowadzają ich do wioski obleganej przez tajemniczą zarazę, która miejscowi mnisi są pewni, że było to spowodowane pojawieniem się dziewczyny, którą oskarżają o bycie czarownica. Po tym, jak Behmen i Felson zostają ujawnieni jako zdrajcy Kościoła, dobijają targu z kardynałem D’Ambroise – praktycznie nie do poznania Christopherem Lee. W zamian za wolność rycerze zgadzają się eskortować mnicha imieniem Debelzaq (Stephen Moore) i miejscowego mężczyznę imieniem Eckhart (Ulrich Thomsen) do klasztoru oddalonego o cztery dni.
Przed wyjazdem zabierają przewodnika o imieniu Hagamar (Stephen Graham) i ministranta o imieniu Kay (Robert Sheehan). Po drodze wiedźma Anna (Claire Foy) wpada w ich głowy i wykorzystuje ich słabości, próbując uciec. Ostatecznie Behmen, Felson i Kay mają ostateczną rozgrywkę z Anną, gdy zdają sobie sprawę, że w jej złych drogach jest coś więcej, niż początkowo podejrzewali.
Polowanie na czarownice powinien był być lepszym filmem, ponieważ fabuła miała duży potencjał. Pisarz Bragi Schut wykonuje przyzwoitą robotę, utrzymując fabułę w toku, nie pozwalając jej ugrzęznąć w jednym miejscu na zbyt długo – niestety dialog do filmu wydaje się bardzo ciężki – każde słowo wydaje się potykać i miotać aktorów usta. Dyrektor Dominic Sena (Wybielanie) nie wydaje się zbytnio pomagać; wydaje się, że kazał aktorom OVER. PODKREŚLAĆ. KAŻDY. SŁOWO. ONI. POWIEDZ, jakby każda linia była czarownicą, którą powinni dźgać mieczem.
Mimo że postacie Cage'a i Perlmana mają być od dawna przyjaciółmi, jest między nimi bardzo mało chemii, a większością przekomarzania się w stylu „kumpel” – „Kupujesz dziś drinki” lub „Ukradła ci roczną pensję” – czuje się wymuszony i nie spotyka się z żadnymi emocjami. Wiem, że powinienem dbać o relacje między tymi dwoma długoletnimi wojownikami, ale ostatecznie po prostu tak nie jest.
Pozytywnie, mimo wszystkich wyżej wymienionych wad było coś w tym Polowanie na czarownice Uważam, że jest zabawny w mistrz Bestii lub 13NS Wojownik poniekąd – kiedy wszystko jest powiedziane i zrobione, czy film nie ma dostarczać rozrywki?
Wielu innych krytyków i recenzentów – OK, prawie wszyscy – przyznaje temu filmowi bardzo, bardzo niską ocenę. Obecnie ma 3% świeżą ocenę na Zgniłe pomidory i 6.2 na IMDb ale film otworzył się na trzecim miejscu w piątek, wyświetlając tylko połowę liczby ekranów, ponieważ Prawdziwe męstwo oraz Mali wychowankowie. Po raz kolejny okazuje się, że choć fajnie byłoby całkowicie zaśmiecać film podczas recenzji, to nie zawsze znaczy, że krytyk lub recenzent trzyma rękę na pulsie tego, czym interesuje się publiczność widzenie.
Polowanie na czarownice może nie być warta zobaczenia za pełną cenę na wieczornym programie, ale jeśli już obejrzałeś wszystko inne dostępne w kinach w tej chwili i zdarza się, że złapiesz poranek w południe, to powinieneś mieć przyjemną wystarczająco dużo czasu.
Nasza ocena:
2 z 5 (w porządku)
Faza 4 może wprowadzić jedną postać MCU tak silną jak Odin
O autorze