Wyjaśnienie tragicznego, rasistowskiego pochodzenia Candymana

Hak-ręki slasher znany jako Cukierkowy facet jest jednym z najbardziej przerażających złoczyńców horroru, ale jego historia pochodzenia ujawnia tragiczną drogę do legendarnego statusu. Na podstawie historii Clive'a Barkera Zakazane, pierwszy Cukierkowy facet film wydany w 1992 roku, zbierający pochwały krytyków. Cukierkowy facet nie był wielkim hitem kasowym, ale spisał się dobrze i szybko zyskał lojalnych fanów. Wiele uwagi Cukierkowy facet, w reżyserii Bernarda Rose, jako jeden z najlepsze horrory lat 90., więc nic dziwnego, że w tej samej dekadzie otrzymał dwie sequele.

W 1995, Cukierkowy facet powrócił, po raz kolejny grany przez Tony'ego Todda, bo Candyman: Pożegnanie z ciałem. Kontynuacja, wyreżyserowana przez przyszłego zdobywcę Oscara, Billa Condona, nie jest tak popularna jak oryginał, ale wciąż ma sporą rzeszę fanów. Finał 1999 - do tej pory - Cukierkowy facet wejście, Candyman: Dzień Zmarłych, stanowił duży krok w dół dla serii, mimo że Todd robił wszystko, co w jego mocy, aby ożywić rzeczy, gdy tytułowa postać była na ekranie.

Candyman ma powrócić do kin w 2020 roku dzięki nowemu filmowi wyreżyserowanemu przez Nię DaCostę i wyprodukowanemu przez Wyjść'Jordan Peele. Opisywany jako „duchowa kontynuacja” jest nieco niejasny, jak ten film połączy się z wcześniejszymi filmami, chociaż Tony Todd podobno wróci jako Candyman. W międzyczasie spójrzmy wstecz na wstrząsającą, makabryczną historię Candymana, opowieść, która czyni go jednym z najbardziej sympatycznych morderców w historii horroru.

Candyman był kiedyś normalną osobą o imieniu Daniel Robitaille

W pierwszej części drobiazgi otaczające ludzką egzystencję Candymana są nieco inne Cukierkowy facet niż jest w Pożegnanie z ciałem, ale istota historii pozostaje taka sama. Daniel Robitaille był synem byłego niewolnika, któremu udało się wspiąć na wyższy poziom społeczeństwa poprzez wynalezienie maszyny do masowej produkcji butów po zakończeniu wojny secesyjnej. Daniel, utalentowany malarz, dorastał pozornie akceptowany jako członek elity, uczęszczał do szkół bluszczowej ligi i spotykał się z bogatymi białymi ludźmi. Niestety, jako dorosły Daniel został wynajęty przez bogatego białego mężczyznę do namalowania portretu swojej córki Caroline i obaj zakochali się, co doprowadziło do poczęcia dziecka. Nie trzeba dodawać, że pracodawca Daniela nie był z tego zadowolony.

Daniel Robitaille został Candymanem po swoim brutalnym morderstwie

W nikczemnym – ale niestety nierzadkim w historii Ameryki – akcie rasizmu i nienawiści, ojciec Caroline zebrali linczowy tłum, a grupa wytropiła Daniela i zabiła go w absolutnie przerażającym geście sposób. Prawa ręka Daniela została odcięta, co doprowadziło do tego, że jej miejsce zajął znak firmowy Candymana. Został następnie pokryty miodem i zaatakowany przez rój pszczół. Daniel zginął bolesną, przeciągającą się śmiercią, pozostawiając Caroline ze złamanym sercem. Gdy go zabili, tłum skandował „Candyman” przed Danielem, a imię było także jego ostatnim słowem, wypowiedzianym w lustrze trzymanym przez ojca Caroline.

Oczywiście po jego śmierci Daniel stał się najpierw miejską legendą, potem prawdziwy nadprzyrodzony boogeyman zwany Candyman, a reszta to historia horroru. Oryginalny Cukierkowy facet Film mocno sugerował, że Helen Lyle (Virginia Madsen) była reinkarnacją utraconej miłości Candymana, chociaż nigdy nie zostało to wyraźnie potwierdzone, a Helen nie pojawiła się w dalszych sequelach. w Pożegnanie z ciałem, bohaterką jest Annie Tarrant (Kelly Rowan), która okazuje się być bezpośrednim potomkiem Daniela i Caroline. W tym filmie jest również przedstawiona wizualnie śmierć Daniela i jest tak samo trudna do oglądania, jak do czytania. Podczas Cukierkowy facet, ze względu na to, że jest zabójcą, nadal jest zdecydowanie złoczyńcą, nietrudno zrozumieć, dlaczego jego duch jest tak pełen wściekłości.