Wizyta na planie „Baby Driver Set”: Wywiad z Edgarem Wrightem

Edgar Wright, z własnego wyboru, czy nie, wydaje długie czas rozwijając swoje filmy. Był przywiązany do Marvela Człowiek Mrówka przez ponad dekadę, zanim rozstał się ze studiem przed rozpoczęciem produkcji. Z Scott Pilgrim kontra świat, dostał kontrakt na rozwinięcie tego komiksu w film na sześć lat przed jego premierą w kinach.

Swoim filmem o napadach z 2017 roku Kierowca dzieckażongluje tym pomysłem w głowie od 10 lat i z tego, co widzieliśmy odwiedzając plan Atlanta w kwietniu 2016, łatwo stał się jednym z naszych najbardziej oczekiwane filmy 2017 roku. Właściwie to dzięki pewnym opóźnieniom produkcja filmu przeniosła się do Atlanty i Wright wykorzystał to, ustawiając fabułę tam, konsultując się z prawdziwym amerykańskim byłym więźniem i przygotowując całą muzykę zaplanowaną jeszcze przed głównymi zdjęciami rozpoczął się.

Poniżej nasza rozmowa z zestawu Kierowca dziecka pomiędzy ujęciami, podczas gdy kot i załoga kręcą sekwencję z samochodem na gimbalu, i koniecznie sprawdź zupełnie nowy zwiastun tutaj.

Jak długo rozwijano Baby Driver?

Edgar Wright: Miałem ten pomysł od bardzo, bardzo dawna. Potem w 2007 zacząłem go pisać.

Opiera się na filmie Mint Royal?

Edgar Wright: Zgadza się, jest rozwijany od tamtego czasu. Zacząłem nad nim pracować po Hot Fuzz, a potem skończyłem pisać po Scotcie Pilgrimie. Tak więc proces poszukiwania i próba wymyślenia fabuły i innych rzeczy, i jest to pierwszy scenariusz, który napisałem sam od dłuższego czasu, odkąd byłem nastolatkiem. Pierwszy solowy scenariusz, jaki napisałem od czasu mojego pierwszego filmu. Więc tak, długi czas.

Jak Baby Driver zmieniał się i rozwijał jako pomysł przez cały ten czas?

Edgar Wright: Dużo. Wydaje mi się, że początkowo był to bardziej koncept i poniekąd wiedziałem, co chcę zrobić tonalnie i jaki rodzaj filmu chciałem, żeby to było, a nie jaki Ogólne założenie było i była to przyjemna podróż odkrywcza, jeśli chodzi o rozpoczęcie budowania fabuły, postaci, zwrotów akcji i tego typu rzeczy. A kiedy zacząłem pisać, zacząłem rozmawiać z byłymi więźniami i prawdziwymi kierowcami uciekającymi, ludźmi z FBI i tak dalej, i to zawsze mnie fascynuje. To też było coś (ciekawe), bo to film amerykański i kryminał. Spotkałem tego niesamowitego faceta, byłego skazańca, który jest teraz pisarzem imieniem Joe Loya, który napisał książkę zatytułowany „Człowiek, który przerósł swoją celę więzienną” i znalazłem go przez badacza i staliśmy się przyjazny. Więc kiedy pisałem strony, czasami wysyłałem je do niego i pytałem: „Czy to brzmi trochę realnie?”. Jestem naprawdę świadomy bycia Anglików i klasy średniej oraz pisanie amerykańskiego filmu kryminalnego, więc równie dobrze mogę uzyskać zgodę od kogoś, kto był w środku od dziesięciu lat.

Słyszeliśmy ten film w porównaniu do musicalu, zastanawiałem się, czy mógłbyś trochę opowiedzieć o tym, jak to się odnosi ten gatunek wraz z czasem choreografii do ścieżki dźwiękowej - muzyki, której Baby słucha przez cały czas fabuła.

Edgar Wright: To znaczy jest i nie jest. Nie chodzi o to, że to nie jest jak Mamma Mia, nie wiem dlaczego to była pierwsza rzecz, jaka przyszła do mnie umysł, ale jest w tym dużo muzyki, ponieważ postać Ansela [Elgort] gra muzykę przez cały czas. Więc to nie jest jak film, w którym ktoś śpiewa na głos, ale bierze to, co jest w filmach Scorsese, Tarantino lub Soderbergh i w tych filmach masz ścieżkę dźwiękową w stylu szafy grającej, a pomysł polega na tym, że główny bohater faktycznie w nie gra piosenki. Więc piosenki są zawsze pozyskiwane, albo są w jego uszach, albo grają w restauracji albo grają na stereo, więc zawsze są w scenie. Więc to jest naprawdę założenie.

Czy to dźwięk od ściany do ściany?

Edgar Wright: Jest w nim DUŻO muzyki, tak... To dużo pracy. Mamy świetną osobę zajmującą się odprawami, która pracowała nad tym od dawna i właściwie mieliśmy na to czas. Mieliśmy kręcić wcześniej, a potem trochę się spóźniliśmy z kilku powodów, co dało nam czas na wyczyszczenie całej muzyki. Więc niezwykłą rzeczą było to, że wyczyściliśmy całą muzykę zanim zaczęliśmy kręcić, żebyśmy mogli grać ją na planie, wiedząc, że to jest utwór, którego będziemy używać.

Czy oglądanie Mad Max: Fury Road w zeszłym roku sprawiło, że wstrzymałeś się z robieniem tego, czy też spowodowało to ogień w twoim brzuchu, aby zrobić to więcej?

Edgar Wright: Nie, to znaczy, to niesamowita praca i myślę, że każdy reżyser, który widział ten film, mówił „O mój Boże, co za arcydzieło”. Dzięki temu poznałem George'a (Millera), ponieważ Właściwie nigdy go nie spotkałem, a wtedy mój dźwiękowiec pracował nad Fury Road, więc spotkałem George'a tuż przed premierą i zrobiłem z nim pytania i od tamtej pory widziałem go kilka razy. Wydaje mi się, że widziałem ten film cztery razy, zanim się ukazał, a także zapłaciłem za obejrzenie go w weekend otwarcia, ponieważ chciałem go wesprzeć. Ale nie wiem, ten film jest niesamowity, zwłaszcza jak na reżysera, który pojawił się w wieku 71 lat i po prostu wytrzeć podłogę ze wszystkimi po tym, jak nie robiłeś filmu akcji na żywo przez 19 lat, to naprawdę niesamowity.

Czy w takim razie jest jakiś konkretny wpływ na Baby Driver?

Edgar Wright: Myślę, że rzeczy z okresu, kiedy dorastałem. Oczywiście filmy Scorsese czy Tarantino, ale duży wpływ na mnie mają filmy Waltera Hilla. Wczesne filmy Waltera Hilla, takie jak Kierowca i Wojownicy, uwielbiam te filmy i podobał mi się jego styl. Walter jest kimś innym, kogo poznałem przez robienie pytań i odpowiedzi, więc całkowicie go odrzuciłem, powiedziałem: „Wiesz, że całkowicie cię oszukałem, prawda? Nazwiemy to wielkim hołdem dla ciebie. Myślę więc, że wiele z tych filmów, które miałyby duży wpływ, Kierowca. Co jeśli nigdy nie widziałeś, to jest naprawdę świetne.

Na początku produkcji zamieściłeś zdjęcie Davida Bowiego i usłyszeliśmy, że naprawdę interesujesz się jego muzyką, a on miał na ciebie duży wpływ. Zastanawiałem się, czy miał jakiś wpływ na fabułę.

Edgar Wright: Cóż, nie wiem, czy o tym wiesz, ale zmarł na początku tego roku [śmiech]. Nie, on jest jednym z moich ulubionych artystów, a ja jestem po prostu wielkim fanem Bowiego i bardzo smutno było go widzieć. Ale też była to dobra wymówka, by ponownie połączyć się ze wszystkimi jego piosenkami. W tym filmie nie ma piosenki Davida Bowie.

Skoro muzyka jest tak dużą częścią filmu, a kręcisz w Atlancie, a akcja toczy się w Atlancie, czy masz jakąś muzykę z Atlanty? Mastodon, muzyka trap, czy coś w tym?

Edgar Wright: Był utwór, jedyny, którego nie mogłem wyczyścić, to utwór z Atlanty. Próbowałem znaleźć coś innego, ale chcę znaleźć coś, co przypomina dźwięk Atlanty. Utwór, którego chciałem użyć, nie wyczyścił żadnego z ich sampli. Zobaczymy, będzie coś.

Co takiego było w Anselu, że chciałeś, żeby zagrał główną rolę?

Edgar Wright: Podoba mi się, że jest bardzo muzykalny. Gra na instrumentach, potrafi tańczyć. Jest też DJ-em, pisze muzykę, więc ten aspekt tego... Jest też bardzo młody, więc kwalifikuje się jako dziecko. Jest też pomysł, że ktoś taki jak on, Ansel, właśnie skończył 22 lata, ale mieć go w tej samej ramie z Jonem Hammem, Jamiem Foxxem, Kevinem Spaceyem i Jonem Bernthalem, to świetnie. Chcesz poczuć się, jakby postać była bardzo młoda, o to właśnie chodzi w filmie.

Tytuł dzieli również tytuł z piosenką Simona i Garfunkela, czy to daje nam wgląd w to, skąd się to wzięło? Czy jest tam połączenie?

Edgar Wright: Nie, po prostu bardzo lubię tę piosenkę. To nie jest inspirowane, jeśli chodzi o tekst tej piosenki, tak naprawdę nie ma to nic wspólnego z filmem, ale ta piosenka i ten album, które bardzo kochałem jako dziecko.

Kiedy podjęto decyzję o osadzeniu filmu w Atlancie i jak pomogło to w rozwoju filmu?

Edgar Wright: Właściwie było dobrze, bo jak zapewne wiesz, kręci się tu wiele filmów, ale niewiele z nich jest tutaj kręconych. Myślę, że jedną z frustracji z tym związanych jest to, że gdy gdzieś kręcisz, a tego nie ma – tam – staje się to ogromem dodatkowej pracy. Więc gdy tylko wiedzieliśmy, że jest taka możliwość i zacząłem się temu przyglądać, postanowiłem przepisać to dla Atlanty i natychmiast zainwestowałem w robienie tego tutaj. Są tu również elementy fabuły, które mają tu dużo sensu, jeśli chodzi o scenę muzyczną i miłość do samochodów. Nigdy w życiu nie widziałem miasta z większą ilością samochodów typu muscle car... i zbrodnia. Więc faktycznie zadziałało całkiem nieźle. Myślę, że chodzi o to, ilekroć byłem tu wcześniej, a byłem tu tylko podczas wycieczek prasowych, ponieważ Shaun of the Dead był pierwszym razem, gdy przyjechałem do Atlanty, więc myślę, że kilka razy, kiedy byłem, naprawdę starałem się nie chodzić do miejsc turystycznych, ale próbować zobaczyć resztę miasta i miejsca, których zwykle nie odwiedzasz wybrać się.

Masz tu eklektyczną grupę z Jonem Bernthalem, Jonem Hammem i Jamiem Foxxem, masz ludzi wszędzie. Jak wybrałeś tych ludzi spośród milionów, które mogłeś wybrać?

Edgar Wright: Myślę, że to byli właściwi ludzie do pracy w każdej roli, to byli ludzie, do których chodziliśmy. Przeczytałem scenariusz w 2012 roku i myślę, że Jon Hamm był jedynym aktorem, który czytał, który gra tę samą postać, którą jest w filmie.

[vn_gallery name="Obrazy filmu o kierowcach dziecka" id="NN"]

Utalentowany, młody kierowca ucieczki (Ansel Elgort) polega na rytmie swojej osobistej ścieżki dźwiękowej, aby być najlepszym w grze. Kiedy spotyka dziewczynę swoich marzeń (Lily James), Baby widzi szansę na porzucenie przestępczego życia i czystą ucieczkę. Ale po tym, jak został zmuszony do pracy dla szefa przestępczości (Kevin Spacey), musi stawić czoła muzyce, gdy skazany na zagładę napad zagraża jego życiu, miłości i wolności.

Zakończenie sezonu 3 Titans i wyjaśnienie wszystkich przyszłych ustawień

O autorze