„Czerwony świt” Recenzja

Red Dawn wydaje się bardziej fantastycznym propagandowym filmem akcji niż poważnym dramatem wojennym, do którego aspirował oryginał.

2012 Czerwony świtmiał przed sobą wiele, wiele pułapek. Po pierwsze, historia, którą ten remake próbuje opowiedzieć na nowo, jest związana z bardzo specyficzną erą historii (Zimna wojna); po drugie, film od ponad roku stoi na półce (dzięki bankructwu MGM), podczas gdy klimat społeczno-polityczny na świecie wciąż się zmienia. Wreszcie, niektórzy członkowie obsady przeszli z mało znanych wschodzących talentów do prawdziwych gwiazd lub tych, którzy nigdy nie dotarł do wielkiego czasu, w każdym razie wpływając na nasze postrzeganie tego, co miało być zespołem stosunkowo nieznanych aktorów.

W obliczu takich wyzwań, czy Czerwony świt (2012) udaje się uniknąć tych wielu pułapek i nadal zapewnia satysfakcjonujące doświadczenie akcji/dramatu? A czy film jest przyjemny dla każdego, poza tymi, którzy szukają sporej dawki nieskrępowanego amerykańskiego patriotyzmu?

Reżyser Dan Bradley jest skutecznym architektem działania, ale pod wieloma względami nowy 

Czerwony świt wydaje się bardzo przestarzały i nie oferuje tyle treści ani dramatycznej głębi, co oryginał. Dla tych, którzy lubią swoje fantazje akcji jako błyszczące, dopracowane, pełne adrenaliny sekwencje typu run-n-gun, dostaniesz to, czego szukasz w tym filmie (plus tę potężną dawkę amerykańskiego ducha). Dla tych, którzy nie mogą cieszyć się mocnym dreszczem akcji bez mózgowego akompaniamentu logiki, prawdopodobnie doświadczą więcej bólu głowy niż wzdęcia serca.

Historia została przeniesiona z Calumet w Kolorado do Spokane w Waszyngtonie, a tym razem wrogiem jest Korea Północna (działa w zmowie z rosyjskimi eks-patriotami), zamiast sowieckiego zagrożenia, które było wszechobecne w czasie 1984 oryginał. W ryzykownym posunięciu (o tym później) dołączono dramatyczny wątek, w którym główny bohater Jed Eckert (Mściciele' Chris Hemsworth przejmujący słynną rolę Patricka Swayze) jest teraz weteranem wojny w Iraku, który wrócił do domu, aby zrobić pogodzi się ze swoją zrażoną rodziną, która obejmuje lekkomyślnego młodszego brata Matta (Josh Peck) i dzielnego ojca, Tomek (Zagubione Bretta Cullena).

Rodzinny dramat szybko schodzi na dalszy plan, gdy niebo nad Spokane jest zaśmiecone przez najeźdźców północnokoreańskich żołnierzy, dowodzonych przez przebiegłego i bezwzględnego kapitana Lo (Will Yun Lee). Chłopcy Eckert uciekają w dzicz z niektórymi przyjaciółmi i znajomymi z liceum oraz Jed zaczyna formować dzieciaki w hardcorową grupę rebeliancką znaną jako „The Wolverines” (ich liceum) maskotka). Jednak w miarę jak Lo coraz bardziej zdaje sobie sprawę z sukcesu powstańców na polu bitwy, planuje: zwabić młodych buntowników w bardziej skomplikowane pułapki, co może skończyć się śmiercią ich wszystkich w akcji.

Jak już wspomniano, reżyser Dan Bradley ma doświadczenie w kaskaderstwie akcji – pracował nad głośnymi projektami, takimi jak Granica oraz Człowiek Pająk sequele - i to wyraźnie widać w konstrukcji Czerwony świtliczne sekwencje akcji. Jednak podczas gdy akcja jest kompetentna (czasem ekscytująca), wątki narracyjne splecione wokół tej akcji nie są tak ciasne. Podobnie jak w oryginalnym filmie, otrzymujemy wiele sekwencji akcji w formie montażowej; jednak, w przeciwieństwie do oryginalnego filmu, poziom paramilitarnych umiejętności prezentowanych przez amatorów (i tylko jednego weterynarza) poważnie podnosi poziom wiarygodności na skraj. Niektóre kwestie logistyczne (takie jak sposób, w jaki Wolverines ustawiają swoje ataki – lub jak powtarzają swoje ucieczki) są całkowicie pomijane, co będzie niewielkie problem dla tych skutecznie wciągniętych w akcję i patriotycznej dumy, ale zirytuje każdego, kto jest na tyle uważny, aby zauważyć zakamarki narracji, które są strategicznie skaleczenie.

Scenariusz Carla Ellswortha (Niepokoje, Czerwone oko) i nowicjusz Jeremy Passmore starają się usprawnić co prawda luźną narrację oryginału (in którą Wolverines po prostu prowadzili wojnę na wyczerpanie, dźwigając przy tym miażdżący ciężar wojny i śmierć). Medytacje o wojnie i amerykańskim duchu walki są najwyraźniej zbyt nudne dla dzisiejszej publiczności, więc zamiast tego jesteśmy traktowani wątłym (choć bardziej dosadnym) historia, w której Wolverines gonią za twoim standardowym filmem MacGuffin w postaci urządzenia łączności radiowej niesionego przez kapitana Lo. Nowa wersja nie udało się poprawić niektóre wątki narracyjne - w szczególności relację Jeda i jego brata Matta, która skutecznie służy jako emocjonalna opowieść rdzeń.

Wiemy już, że w gronie młodych leadów jest kilka gwiazd. Chris Hemsworth jest najbardziej znanym przełomem, dzięki swojemu występowi w wielu przebojowych seriach (Mściciele, Królewna Śnieżka); Czerwony świt pierwotnie miał być jego wielkim hollywoodzkim debiutem, ale nawet na tak późnym etapie gry wciąż jest skuteczną wizytówką jego wiodącej postaci. Aktor Josh Peck (Wackness) nie jest aż tak ugruntowany, ale jego rola jako Matta Eckerta z pewnością wskazuje na potencjał gwiazdy. Historia Czerwony świt Rok 2012 to tak naprawdę historia dojrzewania Matta, a Peck dobrze radzi sobie z rozwojem swojej postaci, jednocześnie służąc jako skuteczne narzędzie dla Hemswortha. Razem łuk ich związku jest bardziej satysfakcjonującą częścią filmu - mimo że jest pod wieloma względami oklepany.

Głodowe Igrzyska gwiazda Josh Hutcherson jest znacznie bardziej potulny i powściągliwy w swojej drugoplanowej roli jako Robert, licealista techniczny, ale działa dobrze jako połowa duetu uzupełniona przez Connora Cruise'a (jak w adoptowanym synu Toma Cruise'a), który nie jest najsilniejszym aktorem i korzysta z Hutchersona Pomoc. Adrianna Palicki (ŻOŁNIERZ AMERYKAŃSKI. Joe 2) jest również skutecznym zainteresowaniem miłosnym/foliowym dla Hemswortha (i wystarczająco przekonującą gwiazdą akcji); odwrotnie, Isabel Lucas (Transformatory 2) nie sprawdza się, podczas gdy aktorzy Edwin Hodge i Alyssa Diaz są praktycznie marginalizowani jako mniej ważni członkowie drużyny Wolverines.

Jeffrey Dean Morgan (Strażnicy), Matt Gerald (Awatara) i Kennetha Choi (Kapitan Ameryka) wystąpił jako trzech agentów sił specjalnych, którzy współpracują z Wolverines (w przeciwieństwie do jednego żołnierza, jak przedstawione w oryginale) i są mile widzianym (czytaj: humorystycznym) dodatkiem do czasu pojawienia się w trzecim działać. Niestety, czarny charakter w tym filmie (Kapitan Lo) nie jest tak skomplikowany ani rozwinięty jak Ron O'Neal (Superfly) płk. Ernesto Bella z oryginału. Ogólnie (bez gry słów), siły inwazyjne w Czerwony świt 2012 to po prostu hordy bez twarzy „złych facetów” - i choć to działa w kontekście tej płytszej interpretacji historii, fani oryginału z pewnością zauważą zmianę.

Na końcu, Czerwony świt wydaje się bardziej fantastycznym propagandowym filmem akcji niż poważnym dramatem wojennym, do którego aspirował oryginał. Jego założenie jest żałośnie przestarzałe i pomimo początkowego montażu złożonego z prawdziwych materiałów informacyjnych (który na próżno próbuje stworzyć kontekst film wydaje się wiarygodny i trafny), film nigdy nie przezwycięża ogólnego poczucia, że ​​to wszystko dzieje się daleko poza sferą możliwość. Mimo to fani akcji będą wystarczająco zabawni, a nawet najzagorzalsi cynicy mogą poczuć, że w pewnym momencie przecieka przez nie odrobina patriotycznej dumy. Konkluzja: możesz zrobić gorzej w przypadku filmu świątecznego.

[identyfikator ankiety = "NN"]

-

Aby zapoznać się z dogłębną dyskusją na temat filmu przez redaktorów Screen Rant, zajrzyj do naszego Czerwony świt epizod z Podcast SR Underground.

Czerwony świtgra teraz w kinach na całym świecie. Jest oznaczony jako PG-13 dla sekwencji intensywnej przemocy i działań wojennych oraz języka.

Nasza ocena:

2,5 na 5 (dość dobry)

Sony przedstawia zupełnie nowe urządzenie, które jest bardziej aparatem niż telefonem

O autorze