Wywiad z Sarah Smith i Peterem Baynhamem: Ron się pomylił

Ślusarz Animation debiutuje w filmie fabularnym z Ron się pomylił, we współpracy z 20th Century Studios, które zostanie otwarte wyłącznie w kinach 22 października. Opowieść o chłopcu i jego B-Bocie (AKA, „Najlepszy przyjaciel z pudełka”) z pewnością podbije serca wielu podczas rozpoczynania nowych rozmów o Internecie i sposobach korzystania z niego przez dzieci.

Napisane przez Sarah Smith (Artur Boże Narodzenie), który był także jednym z reżyserów, oraz uznanym scenarzystą Peterem Baynhamem (Borat), historia podąża za młodym Barneyem (Jack Dylan Grazer, Shazamie!) rozpacza, że ​​jest jedynym dzieckiem w szkole bez najnowszej technologii w postaci B-bota. Zdając sobie sprawę z trudności w nawiązywaniu przyjaźni, biorąc pod uwagę tę wadę, jego kochająca rodzina podarowała mu B-bota o imieniu Ron (Zach Galifianakis, Zmarszczka w czasie) - tylko okazuje się, że Ron nie do końca funkcjonuje tak, jak powinien.

Smith i Baynham rozmawiali z Screen Rant o prawdziwych inspiracjach związanych z animowaną przygodą i historiach, które mają nadzieję opowiedzieć w przyszłości.

Screen Rant: Co po raz pierwszy wywołało zainteresowanie tymi motywami i sprawiło, że chciałeś wyruszyć w tę podróż?

Sarah Smith: To właśnie dzieje się w każdym domu, prawda? Jestem mamą, aw moim domu cały czas rozmawiamy o rzeczach. Moje dziecko codziennie wraca do domu ze szkoły, nie mówiąc mi o swoich lekcjach - co ciekawe, ani o postępach w nauce - ona właśnie mówi o tych niesamowicie trudnych 40 minutach przerwy na lunch, stojąc na podwórku, martwiąc się o przyjaźnie.

A ja jako matka jestem naprawdę przerażona faktem, że jest całkowicie uzależniona od iPada i kłócimy się o czas spędzony przed ekranem io to, co dzieje się z przyjaźniami naszych dzieci; o ile bardziej skomplikowane są one z powodu technologii online.

Dla mnie pasją jest zrobienie filmu o czymś, przez co wszyscy przeżywamy z naszymi dziećmi.

Jak zrównoważyłeś znaczenie Rona jako wspaniałego i prawdziwego przyjaciela ze znaczeniem ludzkiego połączenia w scenariuszu?

Peter Baynham: Myślę, że mogę po prostu zdobyć Rona jako przyjaciela, naprawdę. Najśmieszniejsze w przypadku Rona jest to, że zaczyna – oczywiście będzie tym urządzeniem, w które Barney wierzył, że zmieni jego życie. Znajdzie mu przyjaciół, połączy go i będzie jego przyjacielem – to będzie po prostu niesamowite. Oczywiście, wtedy dostaje coś, czego nie ma w Internecie, 4% pobrań, myślę, że ma, a on jest dla niego dość niegrzeczny i mówi mu, że ma niewłaściwy wzrost.

To po prostu przemówiło do mnie, ponieważ masz dziecko, które przeżywa przygodę z tą postacią - ale na tle tych wszystkich mediów społecznościowych. Tak więc możesz zrobić jedno i drugie: zbadać obawy wszystkich, ale jednocześnie, miejmy nadzieję, opowiedzieć zabawną dobrą komedię. Poza tym nawiązuje naprawdę prawdziwą przyjaźń z Ronem, a pisanie tego było bardzo ekscytujące.

Sarah Smith: Pete i ja jesteśmy oboje rodzicami i pracujemy razem od 30 lat i mniej więcej w tym samym czasie mieliśmy dzieci. A twoje dzieci sprawiają, że jesteś szczery. Nie możesz pouczać ich zbyt wiele o tych rzeczach, w przeciwnym razie po prostu dzwonią do ciebie, że ciągle jesteś na swoim e-mailu. A to jest hipokryzja.

Wiesz, że jeśli ujdzie ci na sucho ten film, który przemówi do twoich dzieci, musisz być naprawdę mądry, żeby iść tą drogą.

Peter Baynham: Nie możesz mieć filmu, który na końcu mówi „Wyrzućcie swoje urządzenia, dzieci”.

Co chciałeś ogólnie przedstawić w Locksmith Animation i jak zapewnić jakość zgodną z oczekiwaniami?

Sarah Smith: Dla mnie, jako indywidualnego filmowca, chodzi o połączenie z publicznością. Chodzi o robienie odpowiednich filmów. Pasjonuje mnie robienie filmów o dzisiejszym życiu dzieci we współczesnym świecie, wielkich ideach dzieciństwa i wielkich emocjach dzieciństwa. To właśnie robię.

Jeśli chodzi o mój wkład w tworzenie ślusarki w przeszłości, to dla mnie chodziło o pokazanie, że możemy tworzyć filmy animowane w Wielkiej Brytanii, które spełniały standardy czterech lub pięciu najlepszych firm w świat. Chodzi o to, żeby naprawdę sięgać gwiazd, sprowadzać najlepszych ludzi – ukradłem wielu ludzi z innych studiów.

Pracowaliśmy z Double Negative, który zdobył milion Oscarów za efekty wizualne. Więc wiedzieliśmy, że mogą to zrobić, nawet jeśli musieli zrobić rurociąg, kiedy kręciliśmy film. Byliśmy bardzo ambitni z talentami, do których się wybraliśmy. Sprowadziłem J.P., reżysera w Pixar, który również przyszedł ze mną do pracy. Chodzi o ludzi i talent w Double Negative do technologii itp.

Ale w końcu chodzi o twoją historię. A jeśli twoja historia ma duży urok, myślę, że możesz konkurować z każdym na świecie. I myślę, idąc dalej, że ślusarz będzie nadal kręcił tego rodzaju filmy. Może będę robił różne rodzaje filmów i może w różnych miejscach, ale myślę, że teraz jest podstawa dla bardziej fantastycznej animacji w Londynie.

Peter, wiem, że ty też wykonałeś świetną robotę Borati widzę, że część tego humoru pojawia się w Ron się pomylił. Jak pogodzić w tym filmie to, co moim zdaniem jest bardzo złożonym humorem dla dorosłych, z historią, która jest przyjemna dla dzieci i która będzie im się podobać?

Peter Baynham: Piszę animację z Sarah, [filmy takie jak] Arthur Christmas i Hotel Transylwania. Zawsze byłem po prostu ogromnym maniakiem animacji z Pixara – lub na długo przed Pixarem. Zawsze kochałem filmy animowane, ponieważ myślę, że można opowiadać wspaniałe historie. A niektóre z najbardziej klasycznych filmów to filmy animowane: takie rzeczy jak Zabawka i wszystkie te filmy; to po prostu genialne filmy.

Ale dziwne było to, że robiliśmy to w tym samym czasie – dosłownie, w tym samym czasie – jako Kolejny film Borata. Musisz więc zmieniać czapkę kilka razy dziennie i uważać, aby część tego szalenie niestosownego humoru nie trafiła tutaj.

Sarah Smith: Oboje jesteśmy rodzicami – jeśli ludzie mają dzieci w wieku animacji, tak jak ja – a ty próbujesz stworzyć film, który chcesz zobaczyć ze swoimi dziećmi.

Peter Baynham: Chciałem napisać film, który moje córki mogą oglądać. Moja 13-latka jest wściekła, że ​​nie może jeszcze oglądać żadnego z filmów Borata.

Jedną z rzeczy, które kocham w filmie, jest komentarz korporacji w środku, gdzie Andrew kontra Mark. Jak chciałeś podejść do tej strony historii? Ponieważ czuję, że w każdym innym filmie może być tylko Andrew lub tylko Mark, a ten ma oba.

Sarah Smith: Myśleliśmy, że to jak dwie strony Marka Zuckerberga. Jest idealista, który chce połączyć świat, a potem jest facet, który mówi: „Wow, spójrz na te wszystkie dane. Możemy to przeanalizować i sprzedać im pizzę”. I podzieliliśmy ten prosty pomysł na dwie różne postacie. I pozwala ci na komediowego złoczyńcę z innym stylem animacji, z pewnego rodzaju podwyższonym wyglądem i sposobem poruszania się oraz super szczerym występem Sprawiedliwość Smith jako wynalazca.

Kiedy ja rozmawiałem z Jackiem Dylanem Grazerem, mówił, że pracował nad tym przez pięć lat od czasu, gdy miał 13 lat. Jak byś powiedział, jak bardzo historia rozwinęła się dla was obojga w tym czasie, kiedy posuwaliście się naprzód?

Peter Baynham: Podstawowa historia – początek, środek i koniec – jest bardzo podobna do tej, w której zaczęliśmy. Zawsze chcesz mieć główne postacie, chcesz wiedzieć, jaki jest koniec filmu i chcesz mieć motywy. A potem jest dużo po prostu dodawania, odejmowania i zmieniania po drodze.

Sarah Smith: Rzecz w filmie animowanym polega na tym, że tworzy go 500 osób, z których wszyscy są bardzo utalentowanymi artystami, którzy mają do czynienia z komedią, grafiką i wkładem. I myślę, że moim szczególnym zadaniem, będąc jakoś pierwszym, jest próba i upewnienie się, że wszystkie wkłady wszystkich, którzy do nas dołączyli - od [reżyserzy Jean-Philippe Vine i Octavio E. Rodriguez] za pośrednictwem artystów planszowych, projektantów i animatorów - nadal dodaje się do tej wizji, którą miałeś dla historii. Aby wszystko się do tego przyczyniło.

Tak wiele zostało dodane przez obsadę głosu, przez animatorów i przez wszystkich, jeśli chodzi o tworzenie filmu. To taki wysiłek zespołowy, ale działa najlepiej, jeśli wszyscy widzicie cel. A więc jestem nudną osobą, która ciągle o tym mówi, ale wszystko inne może się zmienić, o ile naprawdę wiesz, dokąd właściwie próbujesz dotrzeć z historią.

Peter Baynham: Zabawną rzeczą, którą zauważyłem, jest to, że chociaż masz rację, że mamy pięć lat, to nie jest tak, że możesz chodzić z plecakiem przez rok w środku tego. Co tydzień są terminy; cały czas, od scenariusza przez każdą jego część. To ciągła presja.

Sarah Smith: Naprawdę to poczułem pod koniec, kiedy dzwoniłem do Pete'a i mówiłem: „Ten kawałek tutaj, nie wydaje mi się, żeby to działało”. Poczułem w twoim głosie, że mówisz: „Nadal to robisz?”

Peter Baynham: „Jestem na planie z Sachą [Baronem Cohenem] uciekającym przed kilkoma przerażającymi ludźmi”.