Robin Hood (2018) Recenzja filmu

Robin Hood unowocześnia klasyczną historię dzięki nowym pomysłom, które nie zawsze się sprawdzają, ale opowieść o wyjętym spod prawa bohaterze unosi urok Tarona Egertona.

Historia Robin Hood było opowiadane i powtarzane w kółko we wszystkich formach przekazu od wieków. W epoce nowożytnej powstało wiele filmowych i telewizyjnych adaptacji legendy, z których wszystkie podążaj za tym samym podstawowym założeniem angielskiego lorda, który wraca z wypraw krzyżowych, aby znaleźć swój rodzinny dom w ruina. Następnie zwraca się ku czujności uzbrojony w łuk i strzały, aby odebrać bogatym i dać biednym. Angielska opowieść ludowa jest przekazywana od XV wieku (choć historia sięga XIII wieku) i od wieków zachwyca słuchaczy. Teraz nowa opowieść o Robin Hood trafia do kin z inną interpretacją klasycznej opowieści. Robin Hood unowocześnia klasyczną historię o nowe pomysły, które nie zawsze się sprawdzają, ale opowieść o wyjętym spod prawa bohaterze jest podtrzymywana przez urok Tarona Egertona.

Robin Hood

podąża za młodym Robinem z Loxley (Egerton), który wiedzie dobre życie jako władca dworu i który upada zakochana w Marian (Eve Hewson), gdy próbuje ukraść jednego z dworskich koni, aby jej dać sąsiad. Jednak Robin zostaje powołany do walki w wyprawach krzyżowych i pozostawia dwór w rękach Marian. Po czterech latach walki na wojnie Robin pęka, gdy widzi swojego dowódcę, Guya z Gisborne (Paul Anderson), który wydaje rozkaz zabijania więźniów, pozornie dla zabawy. Robin próbuje uratować jednego, syna innego więźnia, ale Guy wbija strzałę w Robina i odsyła go do domu do Anglii. Po powrocie dowiaduje się, że szeryf Nottingham (Ben Mendelsohn) przejął posiadłość Loxleyów, ponieważ Robin został uznany za zmarłego, a Marian została wyrzucona.

Po wizycie w Nottingham Robin szybko zdaje sobie sprawę, że czasy są niezwykle trudne dla plebsu, ponieważ szeryf zabiera im wszystkie pieniądze na podatek wojenny, który rzekomo finansuje wyprawy krzyżowe. Robin dowiaduje się również, że Marian poślubiła innego mężczyznę, Willa (Jamie Dornan), kiedy wierzyła, że ​​Robin nie żyje. Sfrustrowany tym, że Marian ruszyła dalej i rozwścieczony działaniami szeryfa, Robin podchodzi do mężczyzny, którego syna próbował ocalić podczas wypraw krzyżowych, którym jest John (Jamie Foxx). Z pomocą i szkoleniem Johna Robin staje się lokalnym strażnikiem znanym jako Kaptur, który okrada szeryfa i daje zwykłych ludzi, cały czas zachowując pozory, gdy lord Loxley wrócił z wojny, aby dowiedzieć się więcej o szeryfie plany. Ale kiedy Robin i John odkrywają, co naprawdę zamierza szeryf, zdają sobie sprawę, że będą musieli zrobić coś więcej niż zwykłe złodziejstwo – będą musieli wywołać rewolucję.

Wyreżyserowane przez Otto Bathursta (Peaky Blinders, czarne lustro) ze scenariusza przybyszów Bena Chandlera i Davida Jamesa Kelly'ego, Robin Hood bez wątpienia dokona porównań do Guya Ritchiego Król Artur: Legenda miecza. Na pewno, Robin Hood to bardziej surowe, bardziej nowoczesne podejście do klasycznej historii, która skupia się bardziej na stylu i akcji niż na historycznej dokładności. Ale jest coś do powiedzenia na temat drogi Robin Hood odzwierciedla konkretny czas w historii, w którym został wydany. To jest Robin Hood historia, która koncentruje się na tym, że bogaci w społeczeństwie, klasy wyższe, mają tendencję do pozostawania w władzy, depcząc gardło niższym klasom, wysysając pieniądze i zasoby od tych gorszych wyłączony. Ten Robin Hood zajmuje się prowadzeniem rewolucji, która widzi „redystrybucja bogactwa” w Nottingham. Te motywy są czasami pogmatwane w filmie przez romantyczny przekaz, a prawdziwe motywacje Robina do jego działań są nieco niejasne. Ale myśl, że jego czujność i miłość do Mariana są w przeważającej części niewytłumaczalnie powiązane dziełami (o ile widz o tym nie myśli zbyt twardy).

Oprócz odwoływania się do współczesnych niepokojów między klasami w społeczeństwie, Robin Hood zatacza również krąg inspiracji bohatera ludowego komiksowymi superbohaterami, dostarczając fascynującą historię pochodzenia mściciela. Biorąc pod uwagę popularność superbohaterów w Hollywood w ciągu ostatniej dekady, widzowie widzieli wiele historii o pochodzeniu, i Robin Hood podąża za tą formułą co do joty. To znaczy Robin Hood ma montaż treningowy, Egerton dostaje niezbędną scenę bohatera bez koszuli, a film odtwarza jego podwójną tożsamość. Oczywiście, podczas gdy Robin Hood jest jedną z najstarszych opowieści o strażnikach, fakt, że film Bathurst wyraźnie czerpie inspirację z nowoczesnych filmów o superbohaterach, może nie działać dla wszystkich fanów wyjętego spod prawa łucznika. Ale dla tych, którzy chcieli, aby Marvel Studios wydało film Hawkeye (lub DC, aby nakręcić film o Green Arrow), Bathurst's Robin Hood zapewnia realistyczną akcję łuczniczą, która zawstydza to, co widzieliśmy od „superbohaterów” łuczników. Wprawdzie w drugim akcie są momenty, w których akcja gubi się nieco w reżyserii Bathursta, ale prawdziwe łucznictwo jest umiejętnie pokazane. To wszystko łączy się w Robin Hood jako film o superbohaterach, na który czekali niektórzy fani.

Nie oznacza to, że w scenariuszu nie ma słabych momentów, co skłania się do przekucia przekazu filmu w dialogi lub wymyślanie scen, aby posunąć fabułę do przodu, ale są one niwelowane przez występy w filmie wskazówki. Egerton z łatwością ma wystarczająco dużo uroku i charyzmy, aby wykorzystać różne strony Robina potrzebne do tego, aby ten film zadziałał. Potrafi grać zakochanego mężczyznę, wyjętego spod prawa łucznika i pompatycznego pana (chociaż z tym ostatnim trochę się zmaga, głównie dlatego, że tak naprawdę jest zbyt uroczy, żeby wyjść pompatyczny i ponieważ jasne jest, że Robin też ma mieć kłopoty z tą rolą). Egerton ma również wyjątkowo silną obsadę drugoplanową, z Foxxem jako mentorem Robina i Mendelsohnem jako przeciwnikiem Robina. Ich występy są równie charyzmatyczne, co Egertona, przyczyniając się do podniesienia filmu. Co więcej, Hewson ma więcej do zrobienia jako Marian niż inne aktorki, które grały tę postać, i wyróżnia się w tej roli. Główną obsadę dobrze uzupełniają Dornan i Tim Minchin jako brat Tuck, ale nie mają oni zbyt wiele do pracy w scenariuszu.

Ostatecznie, Robin Hood to zabawne - jeśli nie całkowicie konieczne - ponowne wyobrażenie klasycznej historii, która nawiązuje do współczesnych wątków o masach powstających, by pociągnąć rządzących do odpowiedzialności za swoje czyny. Tematy te uderzają w bardzo ważny ton w naszej obecnej chwili w historii. Ale Robin Hood odnajduje również równowagę między tymi motywami i daje wyjętemu spod prawa strażnikowi fascynującą historię pochodzenia, która idealnie pasuje do hitów superbohaterów, tak popularnych w Hollywood. Robin Hood być może zbyt mocno trzyma się formuły pochodzenia filmów o superbohaterach, zwłaszcza że widzowie obejrzeli tak wielu w ciągu ostatniej dekady, ale trzeci akt przenosi historię w inny sposób kierunek. Chociaż zdarzają się momenty, w których scenariusz i reżyseria walczą o dostarczenie przeboju godnego IMAX (tak że ten film nie jest wart zobaczenia w IMAX), występy obsady pomagają wygładzić szorstkość krawędzie. Całkowicie, Robin Hood to zabawne doświadczenie filmowe, z wystarczającą ilością nowych pomysłów, które odróżniają go od poprzednich adaptacji baśni ludowej, fajną akcją łuczniczą i czarującą jak diabli główną postacią w Egertonie.

Zwiastun

Robin Hood gra teraz w amerykańskich kinach w całym kraju. Ma 116 minut i jest oceniany jako PG-13 dla rozbudowanych sekwencji akcji i przemocy oraz kilku sugestywnych odniesień.

Daj nam znać, co myślisz o filmie w sekcji komentarzy!

Nasza ocena:

3 z 5 (dobry)

Wyjaśnienie zakończenia wydm

O autorze