5 sposobów Requiem na sen to najpotężniejszy film o uzależnieniu (i 5 to Trainspotting)
Nowy film wiśnia z Russo Brothers w roli głównej Tom Holland jako były żołnierz walczący z uzależnieniem od narkotyków. Było wiele filmów opartych na tym temacie z Requiem dla snu często wymieniany jako jeden z najpotężniejszych przykładów.
W dramacie Darrena Aronofsky'ego występują Jared Leto i Ellen Burstyn w filmie przedstawiającym wiele historii uzależnień. Chociaż z pewnością wywiera to wpływ na publiczność, niektórzy wolą podobnie doceniony film Danny'ego Boyle'a Wykrywanie pociągów. Oba filmy zająć się uzależnieniem od heroiny choć z zupełnie innymi podejściami. Każdy film jest doskonały, ale która z opowieści o uzależnieniu jest potężniejsza?
10 Requiem dla snu: reżyseria
Nie ma wątpliwości, że zarówno Aronofsky, jak i Boyle są bardzo utalentowanymi reżyserami. Każdy z nich podchodzi do swoich filmów z pewnym stylem wizualnym, który wydawał się wówczas dość innowacyjny i oba te style były wielokrotnie kopiowane od czasu wydania tych filmów.
Jednakże, Requiem dla snu jest prawdziwym pokazem
9 Trainspotting: Postacie
W obu filmach bohaterowie zostają przedstawieni w trakcie nałogu. w Requiem dla snu, poza postacią Sary, wydaje się, że publiczność nie poznaje ich jako ludzi poza ich sytuacją.
Wykrywanie pociągówz drugiej strony sprawia, że widzowie jak te postacie i chcą spędzać z nimi czas, nawet gdy robią podejrzane rzeczy. To przywiązanie do postaci znacznie ułatwia inwestowanie w ich walkę.
8 Requiem dla snu: horror
Oba te filmy sprawiają, że uzależnienie od narkotyków wygląda jak nieszczęśliwa choroba, która pochłania wszystko i niszczy życie. W żadnym z filmów nie ma nic efektownego w jego przedstawieniu, ale Requiem dla snu naprawdę podkreśla horror tego.
Na wiele sposobów, Requiem dla snu może faktycznie być uważany za horror. Gdy bohaterowie coraz bardziej pogrążają się w swoim uzależnieniu i stają się coraz bardziej zdesperowani, film staje się wręcz makabryczny i głęboko niepokojący. Jest to skutecznie niepokojący obraz używania narkotyków.
7 Trainspotting: Humor
Chociaż może się wydawać, że humor nie ma miejsca w filmie o uzależnieniu, Boyle jest w stanie zrównoważyć go na tyle, aby nie odrywał się od bardziej chaotycznych aspektów filmu.
Jednak humor sprawia, że film wydaje się bardziej zaokrągloną historią niż Requiem dla snu. Film Aronofsky'ego jest tak mroczny i tak ponury, że prawie trudno się z nim połączyć. Humor w Wykrywanie pociągów pomaga bardziej wciągnąć widzów w film, co sprawia, że te mroczne momenty mają większy wpływ.
6 Requiem dla snu: Ciemność
Brak humoru nie jest tak naprawdę winą filmu, ponieważ z pewnością był to celowy ze strony Aronofsky'ego. Film toczy się w świecie ciemności i rozpaczy, który ma odzwierciedlać świat narkomana szukającego kolejnego rozwiązania.
Przygnębiony charakter filmu może sprawić, że będzie mniej przystępny, ale trudno sobie wyobrazić, że byłby tak potężny, gdyby był łatwiejszy dla widzów.
5 Trainspotting: Nadzieja
Do końca Requiem dla snuwidzowie odchodzą od filmu z poczuciem porażki i beznadziei. Ponownie wydaje się, że jest to zamierzone przez Aronofsky'ego i jest to całkiem skuteczne. Jednak przebłysk nadziei w Wykrywanie pociągów również ma swoją wartość.
Biorąc pod uwagę przywiązanie widzów do bohaterów, chcą zobaczyć, jak pokonają swój nałóg. Boyle unika błędu dawania szczęśliwego hollywoodzkiego zakończenia, ale pozwala na odrobinę nadziei. Nie okrada filmu z jego przesłania, ale sugeruje, że wciąż jest nadzieja.
4 Requiem dla snu: Realizm
Oba te filmy można nazwać surowymi i realistycznymi obrazami narkomanii, ale Requiem dla snu czuje się trochę bardziej ugruntowany w tym, jak wyglądałaby taka sytuacja. Dopóki Wykrywanie pociągów opowiada historię, Aronofsky wydaje się bardziej zainteresowany tylko szczegółowym opisem upadku tych postaci.
Sytuacje i zabawne na marginesie w Wykrywanie pociągów może złamać realizm dla widzów, ale Requiem dla snu trzyma się tego prawdziwego uczucia od początku do końca.
3 Trainspotting: Zrozumienie
Requiem dla snu służy jako bardzo skuteczny środek odstraszający od używania twardych narkotyków, ponieważ sprawia, że życie tych ludzi wydaje się nieszczęśliwe. Nawet chwile euforii, których doświadczają na haju, wyglądają brzydko dla tych, którzy je oglądają.
Wykrywanie pociągów z pewnością w żaden sposób nie gloryfikuje używania narkotyków, ale sprawia, że widzowie rozumieją, w jaki sposób ci ludzie się do nich zwrócili. w Requiem dla snu, postacie istnieją po prostu jako uzależnieni. Ale monologi narracyjne bohatera Ewana McGregora w Wykrywanie pociągów daje fascynujący wgląd w uwodzenie tego życia.
2 Requiem dla snu: różne historie
Podczas gdy destrukcyjny charakter heroiny jest w szczególności w centrum obu filmów, Requiem dla snu wykonuje interesującą pracę badając szersze rozumienie pojęcia uzależnienia.
Wykrywanie pociągów jest świetny w odkrywaniu życia użytkowników heroiny i tego, co nimi kieruje, ale Requiem dla snu przygląda się również równie niszczycielskiemu uzależnieniu z postać Sary Goldfarb (Ellen Burstyn). Jej pragnienie bycia znowu młodą i szczupłą jako sposób na osiągnięcie szczęścia jest tak tragiczne i trudne do obserwowania, jak upadek jej syna uzależnionego od heroiny w filmie. Jej uzależnienie od amfetaminy nie jest często widywane w filmach.
1 Trainspotting: Możliwość ponownego oglądania
Requiem dla snu ma reputację jednego z najbardziej nieprzyjemnych filmowych doświadczeń, jakie publiczność może znieść. Chociaż sprawia to, że jest to fascynujący pierwszy zegarek, bardzo trudno jest kiedykolwiek wrócić do filmu.
Wykrywanie pociągów jest również pełen naprawdę niepokojących momentów, z których niektórymi trudno się pozbyć. Ale energia, bohaterowie i ton filmu sprawiają, że warto go ponownie zobaczyć. Chociaż Aronofsky z pewnością przeznaczony do swojego filmu jest odpychający, możliwość powrotu do Wykrywanie pociągów pozwala widzom bardziej to docenić.
NastępnyDune: 10 książek science fiction do przeczytania, jeśli pokochasz ten film
O autorze