Recenzja Życzenia śmierci: Bruce Willis jeszcze nie wrócił

Życzenie śmierci jest żałośnie pospolitą taryfą, która jest tonalnie zdezorientowana w opowiadaniu historii, nijaka w jej kierunku i nie wnosi wiele nowych do stołu.

Remake filmu z 1974 roku o tym samym tytule, Życzenie śmierci łączy w sobie starzejącą się ikonę akcji Bruce'a Willisa z reżyserem Elim Rothem (Hostel, Zielone Piekło), aby przybliżyć współczesną publiczność klasyczną opowieść o sprawiedliwości czujności. Niegdyś jedna z największych gwiazd tego gatunku, Willis miał ostatnio trudne chwile z szeregiem niezadowalających pojazdów przez ostatnie kilka lat. Nadzieja wchodzi w Życzenie śmierci było to, że może to być pojazd powrotny dla aktora, dołączając do szeregu najnowszych filmów z gatunku, które bawią publiczność. Niestety tak nie jest w tym przypadku. Życzenie śmierci jest żałośnie pospolitą taryfą, która jest tonalnie zdezorientowana w opowiadaniu historii, nijaka w jej kierunku i nie wnosi wiele nowych do stołu.

W ogarniętym przestępczością Chicago Paul Kersey (Willis) wspiera swoją żonę Lucy (Elisabeth Shue) i córkę Jordan (Camila Morrone), pracując jako lekarz w miejscowym szpitalu. Rodzina ma wiele powodów do świętowania, ponieważ Jordan zostaje przyjęta do wybranej uczelni na krótko przed urodzinami Paula. Niestety, sytuacja szybko przeradza się w tragedię, gdy dom Kerseyów staje się ostatnim celem serii włamań. Podczas gdy Paul jest w pracy, Lucy zostaje śmiertelnie ranna, a Jordan zapada w śpiączkę – wywracając swoje życie do góry nogami.

Detektywi Kevin Raines (Dean Norris) i Leonore Jackson (Kimberly Elise) mają zająć się sprawą Kersey, ale Paul jest przerażony brakiem postępów. Sfrustrowany bezczynnością organów ścigania Paul postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i zostaje wojownikiem w bluzie z kapturem, który media nazywają „Ponurym Żniwiarzem”, gdy pojawiają się filmy z jego wyczynów wirusowy. Paul patroluje ulice Chicago, aby pomóc potrzebującym, ale ma nadzieję, że uda mu się wytropić mężczyzn, którzy zaatakowali jego rodzinę i wziąć odwet.

Największy problem z Życzenie śmierci to bardzo podstawowe wykonanie. Tego rodzaju narracje nie są niczym nowym dla Hollywood po oryginale Życzenie śmierci ustaw szablon, a wersji Rotha brakuje czegoś godnego uwagi, aby wyróżniać się z tłumu. Nie ma skomplikowanego budowania świata a la John Wick lub jakikolwiek wyjątkowy talent w odniesieniu do akcentów reżyserskich. Niektóre bity akcji otwierają oczy swoją brutalnością, ale stanowią niewiele więcej niż tanie emocje, więc fani mogą rozkoszować się sekwencjami Willisa strzelającego do złych facetów. Nic dziwnego, że Roth (który specjalizuje się w gore/torturach) stara się wylądować w dramatycznych scenach niezbędnych do pełnego zaangażowania widzów w historię.

Roth i scenarzysta Joe Carnahan również starają się znaleźć odpowiedni ton dla Życzenie śmierci ponowne uruchomienie. Film porusza bardzo realne (i istotne społecznie) problemy związane z przemocą z użyciem broni w Stanach Zjednoczonych, ale najczęściej pomija jego wątpliwej moralności, aby przenieść Willisa z powrotem do lat 80. za pomocą chwytliwych jednolinijek, gdy pokonuje kolejnego złoczyńcę bez twarzy. To powoduje, że wiadomości Życzenie śmierci pogubić się do tego stopnia, że ​​ostatecznie nie będą rezonować z publicznością. Roth dokonuje także pewnych zaskakujących wyborów filmowych (patrz: montaż, w którym Paul uczy się strzelać z pistoletu ustawionego na „Back in Black”), które zderzają się z ostrzejszą rzeczywistością, z jaką Paul ma do czynienia. To nowe Życzenie śmierci poważnie brakuje twardości i autentyczności, których potrzebował, aby nosić ciężar, nie potrafiąc znaleźć równowagi między dramatem a lekkością.

Jeśli chodzi o Willisa, doskonale nadaje się do roli Paula Kerseya, ale nie jest to coś, czego widzowie wcześniej nie widzieli. Chociaż udowadnia, że ​​wciąż potrafi poradzić sobie z ustalonym fragmentem, w przedstawieniu nie ma zbyt wiele, aby uczynić z tego kolejną niezapomnianą postać aktora. Jego łuk jest również krótki o niemal komediowe kwoty, ponieważ Paul przechodzi od łagodnego lekarza do bezwzględnej maszyny do zabijania praktycznie w mgnieniu oka. Życzenie śmierci nigdy tak naprawdę nie zajmuje się konsekwencjami działań Pawła, przypisując to do przypadku „Ktoś musi to zrobić!” zamiast zbadania opłat, coś takiego przyjęłoby człowieka z rodziny. Ludzie oczywiście będą Życzenie śmierci zobaczyć, jak Willis zabija przestępców, ale byłoby miło, gdyby był ciekawszy portret zdesperowanego mężczyzny, który zwraca się do ostatniej deski ratunku.

Obsada drugoplanowa jest zasadniczo typową obsadą postaci, którymi otacza Paula. Shue i Morrone maksymalnie wykorzystują to, nad czym muszą pracować, starając się jak najlepiej sprzedać wzruszającą dynamikę rodziny. Niestety, po prostu nie otrzymują zbyt wiele materiału i czują się jak dane giełdowe, które służą niewiele więcej niż motywacja Paula. Vincent D'Onofrio jest miłą postacią jako życzliwy brat Paula, Frank, chociaż on również jest w większości zdegradowany do stereotypowego dialogu jako zatroskany, kochający krewny. Norris i Elise są najbliżej folii Życzenie śmierci daje Willisowi (mają za zadanie zidentyfikować The Grim Reaper), co jest w dużej mierze oskarżeniem jakości złoczyńców filmu. Są twoimi typowymi przeciwnikami, bez liku, którzy istnieją wyłącznie po to, by Willis mógł skosić.

Na końcu, Życzenie śmierci to mniej więcej to, czego ludzie oczekiwali, kiedy został ogłoszony. Film jest zbyt standardowy dla własnego dobra, a są widzowie, którzy z pewnością poczują się niekomfortowo z jego przedstawieniem przemocy z użyciem broni palnej, biorąc pod uwagę bieżące wydarzenia w kraju. Być może w rękach innego reżysera, a Życzenie śmierci remake mógł zręcznie połączyć inteligentny komentarz społeczny z mocno uderzającą akcją, którą płacą widzowie do zobaczenia, ale w obecnej postaci jest to raczej niepotrzebny redux, który jest nieinspirowanym dodatkiem do tego gatunku. O ile ktoś nie jest zagorzałym fanem filmów akcji Willisa, ten można pominąć w kinach.

Zwiastun

Życzenie śmierci gra teraz w amerykańskich kinach. Trwa 107 minut i jest oceniany jako R za silną krwawą przemoc i język przez cały czas.

Daj nam znać, co myślisz o filmie w komentarzach!