Recenzja filmu Kuchnia (2019)

Kuchnia to przyzwoicie przyjemny film o mafii, z gwiezdnymi rolami głównymi, ale słabym scenariuszem od debiutującego reżysera Andrei Berloff.

Wraz ze wzrostem popularności komiksowych adaptacji filmowych, hollywoodzkie studia przejęły prawa do tytułów, od eposów o superbohaterach po bardziej ugruntowane dramaty. Wpadnięcie do drugiego obozu jest Kuchnia, filmowa adaptacja serii komiksów o tej samej nazwie Vertigo, stworzonej przez pisarza Ollie Mastersa i artystę Ming Doyle. Film korzysta z ogromnej mocy gwiazd w trzech głównych rolach: Melissie McCarthy, Elisabeth Moss i Tiffany Haddish – wszyscy już wielokrotnie udowodnili swoje zdolności aktorskie. Kuchnia to przyzwoicie przyjemny film o mafii, z gwiezdnymi rolami głównymi, ale słabym scenariuszem od debiutującego reżysera Andrei Berloff.

Kuchnia śledzi trzy żony irlandzkich członków mafii - Kathy (McCarthy), Claire (Moss) i Ruby (Haddish) - w Hell's Kitchen w Nowym Jorku z lat 70., które muszą radzić sobie same, gdy ich mężowie zostają aresztowani przez FBI. Chociaż pozostały szef mafii zapewnia, że ​​będą się nimi zajmować, trzy kobiety szybko odkrywają, że jeśli będą się utrzymywać, będą musieli bardziej angażować się w sprawy swoich mężów biznes. W krótkim czasie Kathy, Ruby i Claire budują dla siebie małe imperium jako nowi szefowie Hell's Kitchen. Wpadają w kłopoty ze starymi zwyczajami irlandzkiej mafii, ale żony mają sojusznika w postaci zabójcy Gabriela (Domhnall Gleeson), który pomaga im w brudniejszej stronie pracy. Ale kiedy nadejdzie czas zwolnienia ich mężów z więzienia, okaże się, czy Kathy, Claire i Ruby będą w stanie utrzymać to, co zbudowali.

Berloff, który jest w scenariuszu Prosto z Compton, Bezsenny oraz Ojciec Krwi w ostatnich latach debiutuje jako reżyser Kuchnia, do którego również napisała scenariusz. Chociaż reżyseria Berloffa pomaga pokazać zarówno intymny dramat, jak i pełną napięcia akcję Kuchnia, skrypt pozostawia wiele do życzenia. Czy to ze względu na proces adaptacji, czy inne czynniki, film przyspiesza przez swoje punkty fabuły, jakby sprawdzał je z listy, pozostawiając niewiele czas, aby widzowie dowiedzieli się dużo o Kathy, Claire i Ruby, wykraczając poza ich motywacje na poziomie powierzchni, nie mówiąc już o tym, by zbytnio zainwestowali w swoje zyje. Kuchnia wydaje się być zamierzonym jako dramat postaci osadzony w świecie mafii w Nowym Jorku, ale okazuje się, że jest zbyt lekki w stosunku do rzeczywistych postaci.

Na szczęście umiejętne występy McCarthy'ego, Haddisha i Mossa wypełniają niektóre luki, dodając Kathy, Ruby i Claire więcej głębi. Ale znowu nie pomaga im scenariusz, w którym Kathy McCarthy'ego przyjmuje pewne zwroty postaci, które nie są wystarczająco dobrze ugruntowane w historii. McCarthy stara się wypełnić luki w emocjonalnej podróży Kathy, ale wciąż wydaje się, że w łuku czegoś brakuje. Haddish i Moss są podobnie niedoceniani przez scenariusz, a ten pierwszy zmuszony jest do odegrania łuku postaci, który nie będzie miał sensu dla publiczności, dopóki nie zostanie wyjaśniony przez trzeci akt, podczas gdy ten ostatni nie ma wystarczająco dużo czasu w filmie, aby naprawdę zanurzyć się w przemianie Claire z ofiary przemocy domowej w szefa mafii. Więc podczas gdy McCarthy, Haddish i Moss robią, co mogą, z tym, co dostają i robić podwyższać Kuchnia, są nieuchronnie powstrzymywane przez scenariusz.

Ostatecznie, Kuchnia miał ogromny potencjał jako badanie mafii i polityki płci w Nowym Jorku w latach 70., z niesamowicie utalentowaną obsadą, ale nie spełnia tego potencjału. Czego może mu brakować w badaniu charakteru, Kuchnia nadrabia zabawną historią opowiedzianą z zawrotną prędkością – i wystarczającą ilością fantastycznych igiełek klasycznych piosenek z lat 70., aby utrzymać zaangażowanie fanów muzyki. Kuchnia to z pewnością zupełnie inna historia o mafii niż ta, do której przywykliśmy oglądać Hollywood, ale być może trochę za bardzo skłania się do tego faktu. Kobiety z Kuchnia bez skrupułów mówić każdemu, kto chce słuchać, jak bardzo nienawidzą sposobu, w jaki mężczyźni prowadzą sprawy (lub po prostu, jak bardzo nienawidzą mężczyzn, zarówno w ogólnie i konkretnie), które w zależności od sceny mogą wydawać się odświeżająco szczere lub przytłaczające. widz.

Takie jak, Kuchnia to świetny zegarek dla każdego, kto już przewidywał film, chociaż może chcieć złagodzić swoje oczekiwania. Z pewnością wyróżnia się jako znacznie bardziej ugruntowana adaptacja komiksu, ale nawet w Kuchnia Najmocniejsze momenty, ciężko zignorować cały zmarnowany potencjał jego założenia i obsady. Z tego powodu i braku widowiska – poza wprawdzie oszałamiającymi kostiumami z lat 70. – chętnych do sprawdzenia Kuchnia niekoniecznie muszą go oglądać w kinach i mogą poczekać na jego domowe wydanie. McCarthy, Haddish i Moss to fascynujący zespół na ekranie, ale Kuchnia w żadnym wypadku nie jest najbardziej satysfakcjonującym filmem komiksowym roku.

Zwiastun

Kuchnia gra teraz w amerykańskich kinach. Trwa 102 minuty i jest oceniany jako R za przemoc, język w całym tekście i niektóre treści o charakterze seksualnym.