Filmy Marvela kontra Filmy DC

DC i Marvel są przygotowane do walki w kinach w nadchodzących latach, z Człowiek ze stali torując drogę do Liga Sprawiedliwych przeciwko Marvelowi Mściciele. Nietrudno zauważyć, że do tej pory każde studio przyjęło zupełnie inne podejście do adaptacji swoich komiksowych bohaterów, ale z Iron Man 3 dostarczając humoru nad bardziej poważnym materiałem źródłowym komiksu, zaczęliśmy się zastanawiać: jak poważny jest zbyt poważne dla filmów o superbohaterach? A gdzie studia podłożyły flagi w tej sprawie?

Zamiast po prostu rozróżniać między „poważnymi” i „śmiesznymi” wpisami w ofertach Marvela i DC, uważamy, że różnice sięgają znacznie głębiej niż ton lub wiarygodność i tworzą dwa niezwykle różne podejścia nie tylko do adaptacji postaci z komiksów, ale także do stworzenia podstaw wspólnego filmu wszechświat.

Chociaż niektórzy twierdzą inaczej, nie jesteśmy do końca przekonani, że scenarzyści ze strony każdego studia podchodzą do tego tematu kwestia adaptacji bohaterów komiksów poprzez podjęcie najpierw decyzji, czy ich film będzie przygnębiający, czy zabawny. Mimo to, dotychczasowe filmy komiksowe można podzielić na dwie kategorie, a to, jak „zabawna” może być historia lub postać, to tylko wierzchołek góry lodowej.

Zapoznaj się z naszym obszernym zestawieniem lub przejdź do dowolnej sekcji, korzystając z poniższych linków. Również możesz GŁOSUJ W NASZEJ ANKIECIE znalezione na ostatniej stronie artykułu:

• Podejście Marvela (ta strona)
• Marvel: Zabawa fantasy nad powagą
• Podejście DC (jak dotąd)
• DC: Postacie nad eskapizmem 

-

Podejście Marvela

Zacznijmy od Marvela: świata, w którym fantazja jest normą i dzieją się fantastyczne rzeczy, aczkolwiek z poważnymi konsekwencjami. Człowiek z żelaza właściwie miał na początku dość poważny spisek - porwanie terrorystyczne, śmierć bliskiego przyjaciela i wezwanie do obrony tych, którzy padli ofiarą. Jednak w finale filmu (Tony mierzy się ze swoim przyjacielem i partnerem ubranym w zmechanizowany garnitur) stało się jasne, że Jon Favreau postanowił odrzucić dramat na rzecz przygody.

Iron Man 2 podniósł się dokładnie w miejscu, w którym przerwał jego poprzednik, pomijając powagę na rzecz utrzymania tonu. Niezależnie od tego, czy był to pijany Tony walczący ze swoim najlepszym przyjacielem – ustawiony do jakiejś dudniącej muzyki klubowej i grający dla śmiechu – czy infekcja powoli zabijając Tony'ego wyleczonego przez T.A.R.C.Z.Y. w mgnieniu oka ogólne przesłanie było jasne: Tony nie musi zajmować się problemami w sposób prawdziwy ludzie robią. A to, drogi czytelniku, nazywa się „eskapizmem”.

Jasne, fani narzekali w tym czasie, że Favreau po raz kolejny zignorował przełomową historię komiksową „Demon w butelce” (po zejściem Starka do alkoholizmu) w celu szybszego, płytszego spojrzenia na ideę uzależnienia chemicznego i samozniszczenie. Ale z perspektywy czasu łatwo zauważyć, że świat Iron Man 2 nie została zaprojektowana do dokładnego przedstawiania – lub okazywania szacunku – uzależnienia.

Jasne, w filmie zasugerowano uzależnienie, a także uzależnienie ojca Tony'ego od alkoholu, które można było dostrzec w krótkim, domowym nagraniu wideo. Ponieważ świat Tony'ego nie miał być postrzegany jako prawdziwy w żaden sensowny sposób, radzenie sobie z takimi poważny problem złamałby eskapizm i wydawał się nie na miejscu wśród bardziej „komiksowych” filmów książka” ton.

Pod wieloma względami konsekwencja jest ważniejsza dla sukcesu niż konkretna historia lub stopień wiarygodności, o którym się decyduje; nie ma znaczenia, jak poważny komiks reżyser zdecyduje się zrobić, o ile trzyma się decyzji (*kaszel*Zielona Latarnia*kaszel*).

Dlatego się dostosowuję każdy historia komiksu w film, nie mówiąc już o rocznej franczyzie, jest tak trudna. Każdy fan komiksów wie, że w większości komiksy nie oferują dokładnego odzwierciedlenia rzeczywistości – w każdym razie nie są to książki o superbohaterach. Są pewne cechy wspólne, ale w przypadku wszechświatów równoległych, magia w nadmiarze i armie najeźdźców nastawione na eksterminacja rasy ludzkiej co miesiąc, gatunek superbohaterów jest fikcją i Poprzez.

______

90-dniowy narzeczony: Deavan Clegg debiutuje na czerwonym dywanie z BF Topher

O autorze