Darmowy przegląd filmów o ogniu

Free Fire to koncept silniejszy niż film, sparaliżowany kiepską fabułą i wykonaniem, pomimo najlepszych wysiłków obsady.

Członkowie Irlandzkiej Armii Republikańskiej Chris (Cillian Murphy) i Frank (Michael Smiley) udali się do Bostonu w celu zdobycia broni. Wraz z pośrednikiem Justine (Brie Larson) i współpracownikami Stevo (Sam Riley) i Berniem (Enzo Cilenti) grupa spotyka mężczyznę o imieniu Ord (Armie Hammer) w opuszczonym magazynie. Zabierając je do środka, Ord przedstawia Chrisa i Franka handlarzowi broni Vernonowi (Sharlto Copley), który dostarcza broń. Chris jest sfrustrowany, gdy dowiaduje się, że Vernon daje im niewłaściwy rodzaj karabinów, ale niechętnie zgadza się przejść przez układ.

Napięcia między obiema stronami zaczynają się gotować, gdy Stevo odkrywa, że ​​Harry (Jack Reynor) jest wspólnikiem Verona. ten sam człowiek, który zaatakował go poprzedniej nocy, i wdają się w kłótnię, która grozi wykolejeniem całego operacja. Frank i Vernon nie są w stanie zapanować nad wszystkim, a bieg wydarzeń zmienia się w noc strzelanina, w której obie frakcje robią wszystko, co w ich mocy, aby przetrwać i miejmy nadzieję, że zarobią pieniądze z rozdać.

Wyreżyserowany przez kultowego filmowca Bena Wheatleya, Wolny ogień wywołał spore zamieszanie, gdy dotarł na cały festiwal (w tym przystanek na SXSW) dzięki swojemu gwiazdorski zespół i obietnica miażdżących emocji gatunku, które wyglądały jak coś takiego jak Quentin Tarantino Rezerwowe Psy. Film składa się z kolekcji ciekawych kawałków, ale niestety nigdy nie składa się na spójną całość. Wolny ogień jest konceptem silniejszym niż film, sparaliżowany przez kiepską fabułę i wykonanie, pomimo najlepszych wysiłków obsady.

Scenariusz, napisany wspólnie przez Wheatley i Amy Jump, jest prawdopodobnie największą słabością projektu, ponieważ ogólna narracja jest bardzo mała. Głównym powodem, dla którego wszyscy zaczynają do siebie strzelać, jest niezwykle słaby katalizator, który wymaga całkowitego zawieszenia niewiary, co utrudnia prawdziwe przekonanie się o założeniu. Nie pomaga również fakt, że obszerna obsada postaci to w większości cienkie szkice z niejasno określonymi rolami, więc widzowie będą mieli problem z inwestowaniem w ten aspekt. Ponieważ film rozgrywa się w ciągu jednej nocy w jednym miejscu, nikt nie szuka Wolny ogień zawierać głębokie łuki, ale zespół kreatywny rzadko wychodzi poza poziom powierzchni podczas ustawiania. Oprócz przeciętnej charakterystyki, dialogi rzemieślnicze Wheatley i Jump są nijakie (z wyjątkiem okazjonalnych jednowierszowy) i nigdy się nie wyróżnia, ponieważ przestępcy głównie rzucają na siebie obelgami i dźgają się nawzajem przed ponownym oddaniem strzału.

Większą część 90-minutowego czasu pracy pochłania wydłużona strzelanina, a Wheatley radzi sobie z nią w mieszanym worku. Często wykorzystuje kinematografię z ręki i choć nigdy nie spada ona do poziomu niezrozumiałej drżącej kamery, technika ta wciąż utrudnia śledzenie akcji. Reżyser z trudem ustala geografię magazynu, więc czasami trudno powiedzieć, kto do kogo strzela, skąd i skąd. Nie robi też niczego szczególnie interesującego wizualnie z kamerą, filmując Wolny ogień w prosty sposób, co jest rozczarowujące. To prawda, Wheatley był ograniczony do tego, co mógł zrobić, biorąc pod uwagę, że to wszystko w magazynie, ale filmowcy w przeszłości bawiłem się ograniczeniami „odcinka butelki” i stworzyłem wciągający zestaw sztuki. Czasami tempo może być uciążliwe, ponieważ Wolny ogień jest zasadniczo przedłużoną walką z bronią, która nie ma żadnych znaczących emocjonalnych lub osobistych stawek. To, co powinno być zabawą, wydaje się nudne.

Aktorzy robią wszystko, co w ich mocy, aby ulepszyć materiał, ale żadnemu z nich nie daje się tak wiele do zrobienia. Nawet najbardziej zapadające w pamięć postacie nie pozostawiają dużego wrażenia, ponieważ ich role są tak mocno gwarantowane. Tacy jak Copley, Murphy, Hammer i reszta są wystarczająco zabawni na pierwszy rzut oka, robiąc riffy na temat klasycznych filmów gangsterskich, takich jak obleśny biznesmen i profesjonalny, bezsensowny kryminalista. Jednak samo to nie może zrekompensować różnych niedociągnięć filmu wokół nich. Żaden z głównych graczy nie tworzy interesującej osoby, co ostatecznie szkodzi produktowi końcowemu. Choć obsada jest utalentowana, nawet zdobywca Oscara, taki jak Larson, może zrobić tylko tyle. Wolny ogień wydaje się, że potrzebuje więcej miejsca, aby odetchnąć na początku i rozwinąć swoje postacie, zanim zaczną się fajerwerki. W obecnej postaci jest dość pusty.

W tym tkwi największy problem filmu – to ćwiczenie stylu nad treścią i niewiele więcej. Wheatley nawet nie wykorzystuje w przekonujący sposób tła z lat 70., a przedstawiona fabuła mogłaby z łatwością rozgrywać się w dowolnej epoce (oczywiście z pewnymi poprawkami) i nie robiłaby większych różnic. W przeciwieństwie do czegoś takiego jak Shane Black Mili Chłopaki, oprawa retro jest tylko dla estetyki, dając filmowcom uzasadnioną wymówkę dla niektórych amerykański pośpiech- esque fryzury i kostiumy, w które ubierają swoje gwiazdy. To z pewnością wzmacnia czynnik „fajny”, ale niewiele robi Wolny ogień lepszy film ogólny. Próbuje być zręcznym powrotem do gatunku, ale nie spełnia swoich aspiracji.

Na końcu, Wolny ogień miał duży potencjał na papierze i nie spełnia go. Gdyby Wheatley i Jump włożyli więcej wysiłku w scenariusz, aby stworzyć bardziej spójną narrację i silniejsze postacie, mogłoby to sprawić przyjemność. W tej chwili przeznaczeniem filmu jest prawdopodobnie stanie się ulubieńcem fanów poprzedniej pracy Wheatleya i niewiele więcej. Ciężko go polecić przypadkowym widzom, ale ci, których zaintrygowały zwiastuny, mogą być skłonni kiedyś go wypożyczyć.

Zwiastun

Wolny ogień gra teraz w amerykańskich kinach. Trwa 90 minut i jest oceniany jako R za silną przemoc, wszechobecny język, odniesienia do seksu i zażywanie narkotyków.

Daj nam znać, co myślisz o filmie w komentarzach!