Recenzja Cichego Człowieka

Cichy człowiek to gra z ambicjami. To było jasne, kiedy było po raz pierwszy ogłoszony na E3 2018, chcąc zapewnić płynne połączenie materiału filmowego z akcji na żywo z rozgrywką, a po drodze więcej szczegółów na temat projektu sugerowało, że byłoby to coś nieco innego. Nawet jeśli nie do końca oryginalne, to przynajmniej Cichy człowiek wyglądał, aby dać graczom coś, co wydaje się świeże.

Niestety produkt końcowy jest poważnym rozczarowaniem. Czy gracze zwrócą się do Cichy człowiek w przypadku innej konfiguracji w grze opartej na akcji lub czy przybędą, aby sprawdzić, czy jej głuchy protagonista zapewnia jakąś bardzo potrzebną odmianę grywalnych postaci, skończą się rozczarowani. To, co początkowo było obiecujące jako podstawowa koncepcja, zawodzi w końcowej iteracji, z problemami na całej planszy, od tempa do samej mechaniki walki.

Związane z: Recenzja Red Dead Redemption 2: Prawdziwe osiągnięcie w grach

Podstawowa rozgrywka, która działa we fragmentach między sekcjami akcji na żywo i okazjonalnymi przerywnikami w silniku, jest drastycznie bezpieczna. Szkoda, ale biorąc pod uwagę wszystkie możliwości rozgrywki

Cichy człowiek jest w jego centrum prymitywny awanturnik. Postać gracza, Dane, spędza większość interaktywnych momentów w grze, angażując się w ciosy ze zbirami, z niewielką różnorodnością w miarę postępu gry.

To nic, czego gracze nie widzieli wcześniej, a w ciągu roku, który widział tak wciągającą walkę, jak Bóg wojny oraz Assassin’s Creed Odyssey, ciężko jest zaangażować się w tak uproszczoną i często niezręczną walkę. Chociaż porównanie może wydawać się trochę niesprawiedliwe Cichy człowiek do tak wysokobudżetowych wydań tytuł wydaje się również nieintuicyjny i nieciekawy w porównaniu z innymi mniejszymi premierami widzianymi w ciągu ostatnich kilku lat, z Piekielne Ostrze: Ofiara Senuy doskonały przykład tego, co można zrobić w tych ramach.

Poza tym brakuje dopracowania, którego nie docenią ci tutaj wyłącznie z perspektywy nowości. Usterki i przycinanie są na porządku dziennym w walce w grze, ponieważ Dane przechodzi od walki do walki, nie martwiąc się zbytnio wrogami, z którymi się spotyka. Wrogowie, którzy, można dodać, powtarzają się zbyt często w swoich projektach dla wygody.

Zamiast tego gracze mogą zwrócić uwagę na elementy fabularne gry, a przynajmniej tutaj Cichy człowiek podejmuje większe ryzyko. Sztuczka gry polega na tym, że główny bohater jest głuchy, a więc tytuł pozbawiony jest dźwięku, pozostawiając graczy próbujących rozszyfrować zawiłości większego spisku, który powoli schodzi od przyziemnego realizmu niezręcznych ulicznych twardych karykatur do dziwacznych zjawisk nadprzyrodzonych arkana.

To tutaj Cichy człowiek mógł naprawdę wywrzeć wrażenie, dostarczając rzadkiego niesłyszącego bohatera gry wideo i używając interaktywnego medium, które pomoże przedstawić to graczom, którzy w innym przypadku mogliby mieć niewielkie doświadczenie w tym temacie materiał. Jednak ciężkie próby gry, aby pokazać, jak to jest żyć jako osoba niesłysząca, nigdy tak naprawdę nie trafiły do ​​domu, w najlepszym wydaniu się mylącym, a w najgorszym wykazującym brak zrozumienia, co to oznacza w rzeczywistości świat.

Coś, co naprawdę się podwaja, to fakt, że Cichy człowiek oferuje Nową Grę +, która dodaje dźwięk z powrotem do gry. Zapowiadany jako sposób na prawdziwe rozwikłanie tajemnic fabuły, pokazuje brak zrozumienia własnego tematu i natychmiast przekształca to, co jest źle wykonaną próbą tego, co mogło być wyjątkową perspektywą, w coś, co podważa jej własny punkt. Jeśli Cichy człowiekNależy wierzyć w plany New Game +, koncepcja w centrum tego projektu polega na tym, że głuchota jest czymś, co uniemożliwia osiągnięcie prawdziwego zrozumienia.

Poza tym obramowaniem, Cichy człowiekFabuła i postacie są trochę trudne do rozszyfrowania. Istnieje element kryminalnego półświatka do odkrycia, wraz z tragiczną historią do odkrycia, ale to… zejście w dziwaczne elementy nadprzyrodzonej przemiany i osobistej zdrady jest dość bulwersujące najmniej. Ustalenie, co się dokładnie dzieje, nie jest łatwe, ale o wiele lepiej byłoby, gdyby gracze sami odkryli fabułę w ciągu Cichy człowieknarzucony przez siebie bezdźwięczny świat – i to również pomogłoby sprawić, by próba głuchego głównego bohatera była bardziej fascynująca.

W sumie więc Cichy człowiek to nieudany eksperyment z grami. Chociaż połączenie akcji na żywo i rozgrywki nie wydaje się tak okropne, jak okropne gry FMV z lat 90., jego słaba rozgrywka w bijatykach i brutalne wykorzystanie tematu niewiele zrobi, aby się zaangażować gracze. Chociaż jego aktualizacja dźwiękowa ma niewielkie możliwości uczynienia tego spójnym – i gustownym – doświadczeniem, można podejrzewać, że ponownie spowoduje więcej kłopotów.

Cichy człowiek jest już dostępny na PC i PS4. Screen Rant otrzymał kod do pobrania PS4 na potrzeby tej recenzji.

Nasza ocena:

1,5 na 5 (słabe, kilka dobrych części)

Jak ustawienie GTA 6 wpłynie na jego stacje radiowe i muzykę?

O autorze