Wywiad z Matthew McConaugheyem i Anne Hathaway: Serenity

Matthew McConaughey to wszechstronny aktor, który zagrał w takich filmach jak Oszołomiony i zmieszany, Czas zabijania, oraz Klub kupujących w Dallas, za który zdobył Oscara. Anne Hathaway to światowej sławy aktorka, która zdobyła Oscara, Złoty Glob, Nagrodę Filmową Brytyjskiej Akademii i nagrodę Primetime Emmy. Obaj aktorzy występują w filmie Stevena Knighta Ukojenie, thriller w stylu neo-noir, opowiadający historię kapitana łodzi rybackiej, który został poproszony przez swoją byłą żonę o zamordowanie jej nowego męża.

Screen Rant: Po pierwsze, świetna robota w filmie. To mnie rozwaliło. Anne, twoja postać jest niesamowita. Jest femme fatale, matką opiekuńczą i ocaloną jednocześnie. Więc co tak naprawdę przyciągnęło cię do Karen?

Anne Hathaway: Och, bardzo dziękuję. Zwykle nie jestem dziewczyną, która dostaje tę postać. Bardzo mnie to zaintrygowało. Podobał mi się pomysł powrotu do pracy z Matthew. Wiedziałem, że w tej części będzie doskonały. Wielki fan Stevena Knighta. Tym, co naprawdę przyciągnęło mnie do Karen, był pomysł, że jest kobietą, która nadaje wygląd, a to wygląd, maska, która została bardzo zdefiniowana przez męskie spojrzenie. W dzisiejszych czasach jest dużo rozmów, niekoniecznie kiedy to robiliśmy, ale teraz o tym, co to jest i jak szkodliwe może to być. I pod koniec filmu maska ​​opadła i widzisz tę osobę, tę duszę, która została wykrzywiona przez to znęcanie się, przez wściekłość, ból, przez to, do czego została zmuszona. Byłem bardzo podekscytowany możliwością opowiedzenia historii kogoś, kto prezentuje się w jeden sposób i ma zupełnie inne życie wewnętrzne.

Screen Rant: Ciekawe, przypomina mi to postać w stylu filmu noir, której nigdy nie poznalibyśmy po drugiej stronie. Teraz robimy to w tym filmie i to jest niesamowite. A Matthew, twoja postać, jego obsesja i życiowy cel to złapanie tego gigantycznego tuńczyka. Co oznacza dla ciebie to polowanie?

Matthew McConaughey: Polowanie na Bakera Dill, żeby zrobić to dla jego syna. Od 10 lat próbuje złowić tę rybę, bo uszczęśliwi syna. A jak ty… zaraz zabiorę się do rozdawania rzeczy. Tego chciałby ode mnie mój syn. To jest postać ojca, którą jestem dla mojego syna. Takim bohaterem jestem dla mojego syna. Jest to więc absolutna obsesja. I jeszcze tego nie zrobiłem. Kiedy spotkasz mnie w filmie.

Screen Rant: Jest wiele elementów, które napędzają tę historię. I wiele osób widziało już te elementy, niezależnie od tego, czy chodzi o ojca opiekuńczego, który zajdzie daleko dla swojego dziecka, czy też byłego z wątpliwymi motywami. Ale nawet poza tym gatunkiem thrillera, jak myślisz, do czego ludzie będą się przywiązywać? Ukojenie?

Matthew McConaughey: Hmmm.

Anne Hathaway: Myślę, że zginanie umysłu. Myślę, że ktoś mówi: „Och, to seksowny noir”. A ja powiedziałem: „Cóż, to seksowny, surrealistyczny noir”. To nowoczesny noir, co oznacza, że ​​do tego filmu trafiają rzeczy, które istnieją we współczesnym świecie. I to wszystko, co o tym powiem.

Screen Rant: Nawiasem mówiąc, naprawdę to uwielbiam. Jest to zdecydowanie nowoczesny noir z dowiązanym surrealizmem. Porozmawiaj ze mną o Steven Knight, ponieważ napisał i wyreżyserował ten film. Jak przebiegał proces współpracy z nim?

Anne Hathaway: Och, cudownie. Wspaniały, delikatny, hojny…

Matthew McConaughey: Kreatywny, ekscytujący, ale zawsze spokojny.

Anne Hathaway: Niezaborczy.

Matthew McConaughey: Tak, nie zaborczy. Właściwie to bardzo mi się podobało... Po cichu się podnieca, gdy mu się sprzeciwiasz lub masz odmienne zdanie. Po cichu zostaje włączony. Nie jest onieśmielony, ponieważ jest bardzo pewny swoich przekonań. Wcale nie jest onieśmielony alternatywnym skazaniem. Właściwie to sprawia, że ​​zaczyna mówić „Och”. Czyli zaufanie, kompetencje z jego strony.

Anne Hathaway: A w tej sferze, w której... Mam na myśli, że jest dużo do przetworzenia. I było dużo do przetworzenia, kiedy to robiliśmy, zanim to zrobiliśmy. Możliwość pracy z kimś i przebywania w przestrzeni, która jest pełna uprzejmości, ale nie jest uprzejma, to było naprawdę niezbędne, abyśmy wszyscy czuli, jakbyśmy współpracowali w tym procesie.