Wyjaśnienie zakończenia w Belfaście i prawdziwego znaczenia

Ostrzeżenie: ten post zawiera główne spoilery dotyczące Belfastu.

Belfast wyjaśnienie zakończenia i prawdziwego znaczenia. Kenneth Branagh napisał film podczas pandemii pandemii COVID-19 na początku 2020 roku i wyreżyserował go jeszcze w tym samym roku. Branagh ma za sobą długą i bogatą karierę jako aktor i reżyser, kierując takimi filmami jak Hamlet, Thor i Kopciuszek z aktorami na żywo. Jednakże, Belfast to jego najbardziej osobisty film do tej pory.

Akcja rozgrywa się w tytułowym mieście Irlandii Północnej w 1969 roku, a historia opowiada o Buddym (Jude Hill), dziewięciolatku, którego kocha i chroni zgrana społeczność i rodzina — matka (Caitríona Balfe), ojciec (Jamie Dornan), brat Will (Lewis McAskie) i dziadkowie ze strony ojca (Judi Dench i Ciarán Hinds). Jednak pewnego dnia wszystko się zmienia dla Buddy'ego i jego rodziny, gdy grupa protestantów bierze na cel Katolicy z sąsiedztwa, atakują ich domy i straszą je, próbując opuścić społeczność. W ten sposób zaczyna się konflikt zwany The Troubles, w którym rodzina Buddy'ego zmuszona jest zdecydować, czy… powinni zostać w Belfaście, ich rodzinnym domu, lub przenieść się do Anglii, gdzie ojciec Buddy'ego pracuje dla nich bezpieczeństwo.

Branagh napisał tę historię w ciągu ośmiu tygodni, zanim we wrześniu 2020 roku zebrał obsadę i ekipę do filmu. W filmie Buddy i jego rodzina opuszczają ukochaną Belfast za po ciąg wydarzeń i niepewność skłoniły rodziców chłopca do dokonania trudnego wyboru. Belfast ma wiele warstw, w tym kilka odniesień do popkultury — oto, co zainspirowało film i wyjaśniono prawdziwe znaczenie tej historii.

Belfast jest inspirowany dzieciństwem Kennetha Branagha

Branagh czerpie z własnych wspomnień z dzieciństwa mieszkającego w mieście na Wyspie Północnej. Podczas gdy postacie w filmie są fikcyjne, Buddy rzeczywiście opiera się na scenariuszu scenarzysty-reżysera dziewięciolatka i wydarzenia, które miały miejsce w jego społeczności, które zmienią bieg jego życie wieczne. Zasadniczo jest to opowieść o dojrzewaniu opowiedziana z odrębnej perspektywy Buddy'ego, który doświadcza, jak to jest przeżywać przerażające okres w historii Belfastu, jednocześnie czując miłość i ciepło społeczności, w której dorastał. Branagh chciał uchwycić zmieniający się czas, ponieważ wpłynął on na życie jego i jego rodziny później, opierając się na uczuciach, które miał w tym burzliwym czasie, który był również tak pełen szczęścia i kocham.

Przed The Troubles Buddy był zwykłym dzieciakiem otoczonym rodziną i lubiącym bawić się na zewnątrz ze swoimi przyjaciółmi i kuzynami. Wszystko się po tym zmieniło i charakter wydarzeń w Belfast są tym, co utkwiło Branagha przez dziesięciolecia później. Pisanie i reżyseria Belfast prawdopodobnie był oczyszczający. Opuszczenie Belfastu zmieniło życie Branagha, a on i jego rodzina stali się o wiele bardziej ostrożni i wycofani niż w swoich wczesnych latach. Scenarzysta-reżyser przynosi to poczucie radości z powrotem przez oczy dziecka, gdy doświadcza traumatycznych wydarzeń. W tym celu osobisty aspekt filmu wzbudza więcej emocji i nadaje wagę wydarzeniom w Życie Buddy'ego w sposób, który prawdopodobnie nie miałby miejsca, gdyby Branagh nie wykorzystał własnej historii, aby… poinformować Belfast.

Kłopoty irlandzkiej historii i prawdziwej historii wyjaśnione

Jak w przypadku każdego konfliktu, jest czas przed wybuchem przemocy, w którym napięcie rośnie, zanim zasadniczo wybuchnie. Tak było w przypadku Kłopotów. Konflikt miał charakter etnonacjonalistyczny, wywodzący się z kolonizacji Irlandii przez brytyjskich protestantów na początku XVII wiek — mianowicie w regionie Ulsteru, gdzie populacja protestancka wzrosła, by stać się czymś więcej niż rdzennymi Irlandczykami w powierzchnia. Kłopoty zaczęły się w Irlandii Północnej w 1968 r. i wywodził się z protestanckich związkowców chcących pozostać częścią Wielkiej Brytanii.

Tymczasem nacjonaliści rzymskokatoliccy chcieli, aby Irlandia Północna, utworzona w 1921 r., opuściła Wielką Brytanię w celu ponownego przyłączenia się do Republiki Irlandii. Kłopoty trwały 30 lat, kończąc w 1998 roku. W tym czasie ponad 3000 osób zginęło, a ponad 30 000 zostało rannych w różnych walkach, bombardowaniach i, jak pokazano na Belfast, ogólne ataki i blokady dróg. Po dziesięcioleciach konfliktu osiągnięto porozumienie o podziale władzy między rządami Wielkiej Brytanii i Republiki Irlandii w której przedstawiciele obu partii — zarówno związkowcy, jak i nacjonaliści — musieli być częścią podejmowanie decyzji.

Każdy program telewizyjny i film wyświetlany w Belfaście i dlaczego są używane

W domu Buddy i jego rodzina dostroili się do oglądania oryginalny Star Trek. Buddy był również wielkim fanem ruchomych obrazów i poszedł do teatru zobaczyć Milion lat przed naszą erą z udziałem Raquel Welch, słynnych westernów Samo południe oraz Człowiek, który zastrzelił Liberty Valancei muzyczna fantazja Chitty Chitty Bang Bang wszystkie są uwzględnione. Filmy są wykorzystywane do ustawienia sceny i pokazania pewnej autentyczności, z Branagh, w tym kilkoma serialami telewizyjnymi i filmami, które były grane (i popularne) w 1969 roku w Belfaście. Wyraźny wybór do użycia Samo południe oraz Człowiek, który zastrzelił Liberty Valance, w szczególności jest trafne, biorąc pod uwagę Belfast miał własną gorącą rozgrywkę między ojcem Buddy'ego a Billym, przywódcą lokalnej grupy związkowej wszczynającej konflikt przeciwko społeczności katolickiej sąsiedztwa.

ten Westerny pokazane w filmie mają na celu narysowanie paraleli do konfliktu obecnego w historii oraz wzmocnienie napięcia i wyważonego dramatu, który zagęszcza fabułę. Reszta filmów i programów telewizyjnych wykorzystanych w Belfast są po prostu po to, aby zaoferować widzom kawałek życia, aby pokazać codzienne życie bohaterów. Tak jak w rzeczywistości, Kłopoty nie były jedyną rzeczą, która wydarzyła się w życiu rodziny. Buddy wciąż chodził do szkoły i chodził do kina, a dzień spędził na oglądaniu takich jak Chitty Chitty Bang Bang ma na celu wprowadzenie poczucia równowagi i oddanie charakteru działań z życia wziętych, pomimo przenikającego konfliktu.

Dlaczego części Belfastu są kolorowe, a nie czarno-białe?

Branagh i operator Haris Zambarloukos przywieźli Belfast do życia w czarno-biała estetyka. Jednak niektóre aspekty filmu są kolorowe, w tym początek i koniec — które są w dużej mierze ujęcia z lotu ptaka Belfastu, takiego jaki jest w teraźniejszości – oraz filmy, które rodzina Buddy'ego ogląda w tym roku teatry. Bo Belfast gra jak wyrwane z pamięci macki, czarno-biała kinematografia oddaje ten aspekt. Wykorzystano go również do stworzenia poczucia niestrzeżonej intymności dla bohaterów. Wybór niektórych scen w kolorze ma działać jako kontrast z pamięcią i intymnym filtrem.

To także przypomnienie, że główne wydarzenia Belfast są widziane przez pryzmat Buddy'ego. W tym przypadku kolor jest bardziej dopasowany do teraźniejszości, tak jak ujęcia tytułowego miasta pokazujące, jak nadal stoi i jak wygląda okolica teraz w porównaniu z przeszłością. Z pozdrowieniami dla filmy i programy telewizyjne pozostawanie w kolorze, to także gra z aspektem pamięciowym, przy czym te formy rozrywki służyły jako fantastyczna ucieczka od świat, w którym żył Buddy, pojawiający się w kolorze, aby odróżnić rzeczywistość życia jego rodziny od wymyślonego świata ruchu kino.

Prawdziwe znaczenie zakończenia Belfastu

Belfast widzi, jak rodzice Buddy'ego zdecydowanie decydują się opuścić swój dom, aby zapewnić lepsze i bezpieczniejsze życie w Anglii, z dala od konfliktu wpływającego na ich codzienne życie. Na wiele sposobów, Belfast to list miłosny do przeszłości Branagha i sposobu, w jaki go ukształtowała. Mówi o tym, że czyjeś korzenie nigdy nie znikają, nawet jeśli wyprowadzają się z jedynego domu, jaki kiedykolwiek znali. Film jest specyficzny dla Doświadczenia z dzieciństwa Branagha, ale jest uniwersalny w swoich tematach, które dotykają strachu przed zmianą, stabilności ekonomicznej gdzie indziej, która pomaga w decyzja o wyjeździe i głębokie poczucie społeczności migrantów tak często wyjeżdżają w poszukiwaniu bardziej stabilnej życie. Bada również tożsamość i to, jak mimo wszystko jej części są łamane po wyjeździe, aby się dopasować, podczas gdy serce i esencja tożsamości Buddy'ego pozostaje jako dziecko irlandzkiego miasta.

Belfast dotyka wszystkich tych rzeczy, podkreślając, jak pamięć może wzmagać jednoczesną radość i przerażenie życia w tak burzliwym czasie. Oczami dziecka, które nie do końca rozumie, co się wokół niego dzieje, Belfast Koniec, choć jest to niezbędna zmiana dla Buddy'ego i jego rodziny, mówi o tym, jak trudne może być coś tak zmieniającego życie i jak może to wpłynąć na całe czyjeś życie. Gdy rodzina Buddy'ego wyjeżdża z Belfastu na lotnisko, wyraz ich twarzy jest ciężki, gdy zmagają się z wszystko, co zostawiają za sobą, ciężar ich decyzji i smutek wyrywania się ze swoich Dom. Film ostatecznie mówi o sile wspólnoty oraz o trudnościach i radości, które tkwią w ludziach Belfast.