Ulubione filmy katastroficzne Rolanda Emmericha
Roland Emmerich jest królem wysokobudżetowego filmu katastroficznego i wybrał 10 swoich ulubionych filmów katastroficznych wszechczasów. Pierwszy film katastroficzny Emmericha odniósł ogromny sukces Dzień Niepodległości w 1996 roku. Chociaż opowiadał historie w innych gatunkach, najwygodniej jest mu niszczyć miasta, a nawet świat w coraz bardziej pomysłowy sposób. Pojutrze przyniósł nową epokę lodowcową, podczas gdy 2012 udowodnił, że Majowie mieli rację co do końca świata (przynajmniej pod względem kinowym). Podczas gdy potknął się, próbując ponownie odwiedzić Wszechświat ID4 w Dzień Niepodległości: Odrodzeniewygląda na gotowego do powrotu z nadchodzącym filmem katastroficznym, Księżyc, który znajduje Księżyc na kursie kolizyjnym z Ziemią.
Roland Emmerich stwierdził, że jego ciągłe zainteresowanie tym podgatunkiem wynika z wielu różnych sposobów prezentowania filmu katastroficznego. Czy to inwazja obcych, klęska żywiołowa, gigantyczne Kaiju, czy stworzona przez człowieka apokalipsa, film katastroficzny jest podstawą Hollywood od najwcześniejszych dni kina. Lata 70. przyniosły złoty wiek filmów katastroficznych dzięki uprzejmości legendarnego producenta Irwina Allena (
Podczas koncepcja filmu katastroficznego jest nieskończenie plastyczny, istnieją pewne tropy, które zazwyczaj zawierają. Zwykle jest rozbita rodzina, która musi się zebrać, aby przeżyć. Obsada jest zwykle gwiazdorska, a często zdarza się, że jeden z bohaterów składa szlachetną ofiarę, aby uratować dzień. I oczywiście zawsze będą mieli sceny epickiej destrukcji. Oto dziesięć typów Rolanda Emmericha (przez Imperium) za swoje ulubione filmy katastroficzne w dowolnej kolejności.
Przygoda Posejdona (1972)
Przygoda Posejdona to klasyczny film katastroficzny zawierający wszystkie elementy potrzebne do odniesienia sukcesu w gatunku. To triumf efektów specjalnych i scenografii, jak główny aktor Gene Hackman prowadzi grupę ocalałych przez wywrócony liniowiec. Irwin Allen wyreżyserował niezapomnianą kontynuację w 1979 roku (Poza przygodą Posejdona). Wolfgang Petersen następnie przerobił film w 2006 roku (pomimo Roland Emmerich odradzającego przerabianie klasyki), choć Posejdon nie był w stanie uchwycić magii oryginalnego filmu.
Tytaniczny (1997)
Po sukcesie T2 oraz Prawdziwe kłamstwa, wyreżyserował James Cameron Tytaniczny. Historia zatonięcia niesławnego”niezatapialny statek” podczas swojego dziewiczego rejsu był już tematem innych filmów, ale jakość Camerona fabuła połączona z rozmachem filmu zaowocowała jednym z najlepszych filmów katastroficznych w historii zrobiony. Tytaniczny stał się pierwszym, który osiągnął miliard dolarów, stając się najbardziej dochodowym filmem wszechczasów, dopóki nie został pokonany przez Następny film Jamesa Camerona, Awatara. Leonardo DiCaprio i Kate Winslet zostali katapultowani na listę A i Tytaniczny zdobył rekord dorównujący 11 Oscarami, w tym dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera dla Camerona. DiCaprio powrócił do gatunku filmów katastroficznych z Nie patrz w górę, o komecie na kursie kolizyjnym z Ziemią.
Armagedon (1998)
Choć był to największy film 1998 roku, Armagedon to definicja głupiego filmu. Jego sprzeciw wobec podstawowej fizyki, a nawet koncepcji szkolenia wiertaczy ropy na astronautów (a nie na odwrót) są łatwym celem krytyki, podobnie jak jego szalona edycja. Jednak jest to również świetna zabawa i pomimo tego, że jest tandetny, jest to emocjonalny film, który zawiera kilka klasycznych sekwencji katastrof filmowych. Armagedon oraz Głęboki wpływ zostały wydane w ciągu kilku tygodni w 1998 roku, co jest przykładem fenomenu „bliźniaczych filmów” w Hollywood, gdzie konkurencyjne wytwórnie filmowe kręcą dwa podobne filmy w wyścigu przeciwko sobie.
Głębokie uderzenie (1998)
Podczas gdy Michael Bay zdecydował się na nieprzerwaną akcję dla Armagedon, Głęboki wpływ zamiast tego skupia się na ludzkim dramacie, który rozwinąłby się, gdyby świat miał się skończyć. Z pewnością jest to poważniejszy z dwóch filmów o asteroidach i kometach, choć jest to również ulubiony film Rolanda Emmericha. Podczas gdy głośniejszy, zuchwały Armageddon nieco przyćmił swoje dziedzictwo, wciąż ma wystarczająco dużo przebojowego widowiska, by zasługiwać na rozważenie jako jeden z wielkich filmów katastroficznych.
Wielkie piekło (1974)
Zanim Pochodna Dwayne'a Johnsona Wieżowiec, tam było Wielkie Piekło. Film był wtedy tak ogromną produkcją, że wymagał zarówno 20th Century Fox, jak i Warner Bros. połączyć siły, aby to zrobić. Po sukcesie Przygoda Posejdona, producent Irwin Allen powtórzył formułę filmu katastroficznego i zebrał gwiazdorską obsadę, aby wypełnić płonący budynek, pod tytułami Paula Newmana i Steve'a McQueena. Niesamowite ekrany ognia i zniszczenia zostały wykonane bez wykorzystania dzisiejszych efektów CGI, co czyni je jeszcze bardziej imponującymi. Wielkie Piekło był kolejnym wielkim sukcesem Irwina Allena i otrzymał 10 nominacji do Oscara, w tym dla najlepszego filmu.
Niemożliwe (2012)
Niemożliwe jest prawdziwa historia jednej rodziny próbującej przetrwać tsunami na Oceanie Indyjskim w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia. Podczas gdy efekty pracy, aby ożywić, są przerażająco dokładne, to intymny i emocjonalny dramat rodzinny sprawia, że jest to tak potężny film katastroficzny. Tom Holland (w swoim debiucie filmowym na żywo) jest fantastyczny jako 12-letni Lucas, pokazując umiejętności aktorskie, dzięki którym wiele lat później wylądowałby w roli Spider-Mana. Tymczasem Naomi Watts została nominowana do nagrody dla najlepszej aktorki podczas rozdania Oscarów.
Wojna Światowa Z (2013)
Wojna Światowa przyjął koncepcję szybkich zombie spopularyzowaną przez 28 dni później i Zacka Snydera Świt żywych trupów przerobić i pobiegł z tym. W nim Brad Pitt podróżuje po świecie, badając śmiercionośny wirus, który zamienia ludzi w zombie. Pomimo znacznego odejścia od materiału źródłowego i koszmarnej produkcji, był to sukces finansowy i krytyczny. W jednym punkcie, David Fincher miał wyreżyserować Wojna Światowa 2. Jednak po latach piekła rozwoju sequel został anulowany. Roland Emmerich uważa sekwencję Jerozolimy, w której hordy zombie wspinają się po ufortyfikowanych murach miasta, za „kulminacja kręcenia filmów."
Apollo 13 (1995)
Apollo 13 przez wielu uważany jest za najlepszy film reżysera Rona Howarda. To dramatyzuje NASA "najlepsza godzina” gdy próbują sprowadzić astronautów Jima Lovella (Tom Hanks), Freda Haise (Bill Paxton) i Jacka Swigerta (Kevin Bacon) z powrotem na ziemię po tym, jak ich statek kosmiczny został uszkodzony w drodze na Księżyc. Pomimo tego, że historia osadzona jest w historii, Howard jest w stanie wycisnąć z tej sytuacji każde napięcie. Twórcy filmu dołożyli wszelkich starań, aby stworzony przez człowieka film o katastrofie był jak najbardziej dokładny technicznie, nawet kręcąc sceny na pokładzie samolotu o zmniejszonej grawitacji, aby przedstawić nieważkość.
Grawitacja (2013)
w Powaga, gwiazdy George Clooney i Sandra Bullock ścigają się z czasem, aby wrócić na Ziemię po zniszczeniu ich promu kosmicznego. Reżyser Alfonso Cuarón opracował najnowocześniejszą technologię filmową, aby stworzyć zapierające dech w piersiach obrazy kosmosu. w odróżnieniu Armagedon, Cuarón zdecydował się na długie ujęcia (o średniej długości 45 sekund), zwiększając poczucie dryfowania w przestrzeni. Powaga to kinowa przejażdżka kolejką górską z filmu katastroficznego, który nigdy się nie poddaje i był jednym z najbardziej udanych filmów 2013 roku. Zdobył 7 Oscarów, w tym najlepszy reżyser za Cuarón, najlepsze efekty wizualne i najlepszą muzykę.
Twister (1996)
Tornado był wielkim hitem, kiedy został wydany tego samego lata co Roland Emmerich NiezależnośćDzień. Tornado ma prostą, ale skuteczną historię łowców burz śledzących tornada. Wraz ze wzrostem wielkości twisterów (F1-F5) rośnie skala zniszczenia. Widząc TornadoPrzełomowe efekty działają (z CGI dodanym do Steadicam i ujęć z helikoptera), Roland Emmerich był pewien, że uzyskają efekty wizualne Oscara (Dzień Niepodległości wygrałby jednak). Tornado to bardzo zabawny film katastroficzny, a obecnie trwają prace nad ponownym uruchomieniem.
Percy Jackson gwiazda Alexandra Daddario nie wraca w serialu Disney+
O autorze