Fanart Supermana udowadnia, że ​​Henry Cavill Bizarro byłby tragiczny, a nie głupi!

w Komiksy DC, Nadczłowiek ma sporo klonów, ale żaden z nich nie jest tak dziwny jak Dziwaczny. Zamierzony jako mroczny „lustrzany obraz” Supermana, aż do odwróconego herbu Domu El na jego garniturze, Bizarro jest znany jako niezdarny głupek, którego istnienie często jest żartem. Ale nowe dzieło fanów autorstwa artysty Christiana Warda nadaje Bizarro uderzające podobieństwo do aktor Henry Cavill, kwestionując w ten sposób koncepcje fanów dotyczące postaci.

Stworzony w 1958 roku przez Otto Bindera i George'a Papp, Bizarro jest zwykle przedstawiany jako nieudany klon Supermana Lexa Luthora. Ze swoją jasnoszarą skórą, dziecinnymi manierami i chaotycznymi zdaniami z liniami typu „Ja jestem Bizarro”, postać stoi w jaskrawym kontraście z publicznym wizerunkiem Supermana. I chociaż Bizarro zaczął wytyczać własną ścieżkę w DC Comics, w szczególności jako członek Drużyna wyjętych spod prawa Red Hooda podczas Odrodzenie, można śmiało powiedzieć, że dla wielu fanów nie uniknął on całkowicie głupoty swojego pochodzenia w Złotej Erze.

Na Świergot, artysta Christian Ward (@cjwardart) opublikował artykuł, który radykalnie zmienia obraz Bizarro, podkreślając, w jaki sposób postać jest bardziej złożonym odzwierciedleniem mitu Supermana, gdy jego wygląd nie ma być puentą. Ten Bizarro przypomina bardziej szkieletową wersję Supermana Henry'ego Cavilla, odchodząc od wcześniejszych projektów postaci, które dały mu Wygląd podobny do Hulka. Podczas gdy Bizarro Warda wciąż zachowuje niesamowity element odpowiedni dla jego statusu klona Supermana, widoczne w jego pokręconych rysach, sztuka uzasadnia, dlaczego Bizarro powinien być postrzegany jako tragiczny postać.

Klony Supermana ujawniają mroczny aspekt jego wpływu na DC Universe, gdzie jego natura aspiracyjna inspiruje wątpliwe moralnie naukowe próby odtworzenia tego, co uczyniło go takim ikonowy. Przeszła charakterystyka Bizarro jako „brzydkiej” wersji Supermana czyni go żartem, który odwraca uwagę od większego znaczenia postaci. Z kolei Bizarro Warda pokazuje, jak postać może posłużyć jako papierek lakmusowy do określenia, w jaki sposób szersza publiczność kształtuje bohaterstwo.

Ponieważ nie jest pokazany jako ciężki żart, Bizarro Warda przedstawia znacznie bardziej tragiczną wizję charakter, który można z grubsza podsumować w jego stanie: dzieląc tak wiele elementów rozpoznawalnego, smaczny NadczłowiekBizarro pokazuje, jak dziwne są arbitralne linie heroizmu. Dziwaczny jeszcze nie widziano w DCEU, ale sztuka Warda stanowi przekonujący powód, dla którego powinien on zostać powołany do życia jako postać tragiczna, a nie głupia.

Źródło: Świergot/Chrześcijański oddział

90-dniowy narzeczony: co się stało, gdy Sumit i Jenny po ich sekretnym ślubie

O autorze