Filmy, w których Nic Cage już grał samego siebie

Jego rola jako fikcyjnej wersji samego siebie Nie do zniesienia ciężar ogromnego talentuto nie pierwszy raz Nicolas Cagezagrał się na ekranie. Nicolas Cage, jeden z najtrwalszych i najbardziej kontrowersyjnych postaci w Hollywood, odniósł spory udział zarówno w uznaniu krytyki, jak i krytycznej panoramie. Mimo ról w szeroko zapomnianych i obiektywnie kiepskich filmach, takich jak: Pozostawiony w tyle oraz Następny, Cage zdobył także uznanie krytyków za swoje filmy, w tym zdobył Oscara dla najlepszego aktora za rolę w Opuszczając Las Vegas.

Oprócz eklektycznego wyboru ról i dużej dysproporcji między jakością swoich filmów, Nicolas Cage jest również znany ze swojej ekscentryczności. Oprócz jego obsesji na punkcie spraw okultystycznych, impulsywne zakupy zamków przez Cage'a, wyspy, a nawet czaszka dinozaura wpakowała go w kłopoty prawne związane z brakiem zapłaty podatki. Bankructwo Nic Cage związane z dinozaurami to tylko jeden z wielu aspektów kariery aktora, które uczyniły go postacią niesamowitą, a jego reputacja za jego dziwaczne zachowanie poza ekranem jest prawie tak legendarna, jak jego wybryki na ekranie.

W ciągu swojej długiej, pełnej sukcesów kariery, Cage udowodnił, że jest niezwykle wszechstronnym wykonawcą z prawdziwym oddaniem swojemu rzemiosłu. Chociaż Cage ma wielu przeciwników, poświęca pewien poziom intensywności każdej roli, którą przyjmuje, a w wielu z nich wykorzystuje nieco więcej swojej osobowości, niż można by się tego spodziewać. ten wyczekiwana komedia 2022Nie do zniesienia ciężar ogromnego talentu może być najbardziej metarolą Cage'a, ale w rzeczywistości spędził znaczną część swojej kariery na wstrzykiwaniu własnej osobowości do swoich ról.

Dzikie serce

1990 Dzikie serce był nieco podzielny wśród krytyków po jego wydaniu, ale od tego czasu uzyskał bardziej przychylną krytyczną ocenę. Cage występuje jako Sailor Ripley, postać, którą sam aktor opisuje jako „romantyczny południowy banita". Chociaż Cage zaczerpnął wyraźną inspirację od Elvisa Presleya do roli, w tym przyjął niejasno przypominającą przemowę wzór i akcent, charakterystyka Sailora jako charyzmatycznego bad boya outsidera idealnie pasuje do publiczności Cage'a obraz. Chociaż może nie dzielić podobieństwa z Cage'em, Ripley emanuje tą samą tlącą się intensywnością i nieobciążoną, beztroską naturą, rysując główne podobieństwa z własną osobowością Cage'a.

Opuszczając Las Vegas

Szeroko rozumiany Najlepsza rola Nicolasa Cage'a, Opuszczając Las Vegas był filmem, który przyniósł aktorowi Oscara. Pomimo grania roli scenarzysty-alkoholika-samobójcy, Cage zdołał nadać tej roli więcej autentyczności, niż było to absolutnie konieczne. Aktor sam przyznaje, że nakręcił kilka scen ”młotkiem"jak chciał być jak "wiarygodnyjak to możliwe, grając alkoholika Bena Sandersona. Chociaż można argumentować, że to sam Cage stał się Benem Sandersonem przez Opuszczając Las Vegas, niewyraźna granica między rzeczywistością a fikcją sprawia, że ​​jest to kolejna rola, w której Cage wcielił się w film.

Prowadź zły

Rola Prowadź złyJohn Milton jest powiązany z Cage'em tylko w bardziej abstrakcyjnym sensie. John Milton ucieka z piekła w Prowadź zły z Zabójcą Boga, osobistą ulubioną broń Szatana, aby zabić przywódcę sekty odpowiedzialnego za zamordowanie jego córki. Daleko mu do jednego z lepszych filmów Cage'a, ale to znośny horror akcji z nadprzyrodzonym założeniem. To w dziwnej mieszance okultystycznej i przesadnej akcji, która Prowadzić ZłyJohn Milton zaczyna pokrywać się z Nicolasem Cage'em. Ponieważ osobiste zainteresowanie Cage'a okultyzmem jest dobrze udokumentowane, Prowadź zły rozgrywa się jak prywatne marzenie aktora, z pozorną perspektywą wiecznych męki połączonej z morderstwem napędzanym zemstą.

Mandy

W ostatnich latach Nicolas Cage zaobserwował coś w rodzaju odrodzenia, przyjmując nieoczekiwane role w nieoczekiwanych filmach. Horrory Nicolasa Cage'a są znacznie lepsze niż wielu początkowo podejrzewano, i Mandy jest prawdopodobnie najlepszym z tej grupy. Cage przyznał, że powodem, dla którego tak bardzo kojarzył się ze swoją rolą jako Red, była postać pogrążona w smutku. Cage informował swój występ o własnym poczuciu straty, a według samego aktora opierał się elementy jego występu na temat golema z żydowskiego folkloru, raz wprowadzając do gry własną fiksację na temat okultyzmu ponownie. Odciski palców Cage'a mogą być koncepcyjne, ale dzięki informowaniu występu na wielu poziomach z własnymi zainteresowaniami i doświadczeniami, Red przejął elementy Cage'a.

Ghost Rider: Duch Zemsty

Chociaż Nicolasa Cage'a Widmowy jeździec nie został dobrze przyjęty, jego kontynuacja, Ghost Rider: Duch Zemsty, wypadł znacznie gorzej. Krytykowany praktycznie na każdym poziomie kontynuacja komiksu oznaczyła ostatnią wycieczkę Cage'a jako tytularny przeklęty bohater, chociaż oznaczało to również przejście do osobowości znacznie bardziej podobnej do klatki dla Johnny'ego Płomień. Ponownie, są elementy okultyzmu, którymi Cage osobiście się interesuje, a także główny powiązanie z jego własną miłością do komiksów, ale sama charakterystyka Blaze'a stała się bardziej podobna do Cage'a osobowość w Duch zemsty.

W Ghost Rider: Duch Zemsty, Johnny Blaze staje się mniej zahamowany i bardziej intensywny. Są chwile, kiedy naturalna intensywność Cage'a zaczyna błyszczeć, a jego charakterystyczny maniakalny śmiech można usłyszeć nawet kilka razy w całym filmie. Chociaż Widmowy jeździec 3 nigdy się nie zdarzy i pozwól na ewolucję maniakalnego Johnny'ego Blaze'a Cage'a, praca aktora w Widmowy jeździec sequel zbliżył się znacznie do Nicolasa Cage'a, który zasłynął ze swoich przesadnych występów.

Chory umysłowo

Wśród najwcześniejszych głównych ról Nicolasa Cage'a, Chory umysłowo widział aktora u boku Cher w komedii romantycznej z 1987 roku. Wyjęte z kontekstu, wiele wybuchów Cage'a w filmie zostało wykorzystanych do podkreślenia jego ekscentryczności i imponujących talentów aktorskich. Mówiąc o Chory umysłowoCage wyjaśnił, że oparł elementy swojego spektaklu na niemieckim ekspresjonizmie epoki kina niemego, a także próbował zbliżyć się do głosu Jeana Maraisa z francuskiego filmu z 1946 roku. La Belle et la Bête. Aktorowi polecono zrezygnować z głosu, ale szaleńcza natura jednego z Najlepsze występy Nicolasa Cage'a pozostaje i podkreśla osobiste inspiracje aktora w sposób, który subtelnie wzmacnia jego całkowicie wyjątkową naturę jako wykonawcy.

Pocałunek wampira

W tym, co uważane jest za najbardziej przesadny występ Nicolasa Cage'a, Pocałunek wampira był porażką kasową przed osiągnięciem statusu kultowego. Wcielając się w Petera Loewa, Cage pokazuje mężczyznę, którego zdrowie psychiczne pogarsza się, gdy staje się coraz bardziej przekonany, że został ugryziony przez wampira. Dramatyczne wybuchy i przesadna mimika doprowadziły do ​​konsensusu, że… Pocałunek wampira czy Nicolas Cage osiąga szczyt Nicolas Cage - i choć może nie być meta na poziomie Nie do zniesienia ciężar ogromnego talentu, Pocałunek wampira pozostaje kultową częścią Nicolas Cagefilmografia.