Recenzja czarnego telefonu: ekscytująca, ale zawiła historia seryjnego zabójcy

Czarny telefon to przerażający horror-thriller z wręcz przerażającym występem Ethana Hawke'a, który (poza kilkoma wyjątkowymi kawałkami) opowiada stosunkowo znajomą historię seryjnego mordercy. Jest to dobrze skonstruowany film na prawie każdym poziomie, ze świetnymi pokazami zarówno dziecięcych aktorów, jak i dorosłych gwiazd, klimatyczną kinematografią i satysfakcjonującymi strachami przed skokiem; jednak nie jest w stanie zbadać swoich najbardziej intrygujących elementów, w szczególności tytułowego „czarnego telefonu” i przerażającego antagonisty „The Grabber” — dwóch aspektów, które mógłby odróżnili film od podobnych ”dzieciak uwięziony w piwnicy zabójcytropy filmowe.

Oparte na opowiadanie o tym samym tytule przez pisarza Joe Hilla (syna Stephena Kinga), Czarny telefon śledzi nastoletniego brata i siostrę, Finneya (Mason Thames) i Gwen Shaw (Madeleine McGraw), których Northwest Przedmieście Denver jest dręczone serią uprowadzeń dzieci, których dopuścił się nieznany seryjny morderca znany jako The Chwytak. Zastraszany w szkole i terroryzowany przez ojca alkoholika, Finney uczy się akceptować znęcanie się (i fizyczne bicie) jako nieuniknione, nawet nie broniąc swojej siostry, gdy tata atakuje ją za twierdzenie, że doświadczyła jasnowidzenia wizje. Jednak kiedy Finney zostaje zabrany przez Grabbera, odkrywa nadprzyrodzone połączenie z zabójcą poprzednie ofiary, które mogłyby dostarczyć wskazówek pomocnych w jego ucieczce lub po prostu przyspieszyć niebezpieczeństwo on jest w.

Wyreżyserowany przez współczesnego maestro horroru Scotta Derricksona, który wcześniej przerażał publiczność Egzorcyzmy Emily Rose oraz Złowrogi (nie wspominając Doktor Strange), Czarny telefon korzysta z doświadczenia Derricksona i artystycznych rozkwitów, które wynoszą film ponad standardowe horrory. Niemniej jednak konfiguracja jest silniejsza w założeniu niż w ostatecznej realizacji, a filmowiec ma trudności z rozwiń materiał źródłowy opowiadania Hilla w pełnometrażowy film poziom Złowrogi). Derrickson dostarcza zabawnych przerażeń, denerwujących zestaw elementów i satysfakcjonującej zapłaty, ale także pozostawia działka na stole, nie rozwijając ani The Grabber, ani Czarny telefonnadprzyrodzonych aspektów do wszystkiego, co wykracza poza fabułę, która popycha Finneya do przodu. To niefortunne, ponieważ te aspekty i dorozumiana (ale ledwo wspomniana) relacja między nimi są najbardziej angażującym wkładem w film.

Derrickson wstrzykuje subtelne wskazówki, które nakreślają psychozę i rytualne wzorce Grabbera, ale reżyser celowo unika definiowania swoich antagonista z godną uwagi historią lub wyraźnymi motywacjami – zamiast tego przedstawia zabójcę jako naprawdę niezrównoważonego, zwodniczego i groźnego wariata. Mimo maski nie jest jednak łowcą pozbawionym emocji (więcej Mroczny rycerz Jokerem niż Jason Voorhees czy Michael Myers) i Hawke rozkoszuje się rolą, przedstawiając niepokojący i porywający portret, który utrzymuje Finneya, a co za tym idzie, publiczność, niespokojną i niepewną tego, co może się wydarzyć podczas wydarzeń z Czarny telefon.

Względny nowicjusz Tamiza (Dla całej ludzkości) jest ze swojej strony solidny. Wymiany między Finney i The Grabber są krótkie – głównie sceny kradnące dziwactwa z Hawke – więc Czarny telefon nie zapewnia Tamizie szczególnie bogatych interakcji w celu zaprezentowania własnych talentów. To mylący wybór, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jeden z etapów przestępczego schematu Grabbera polega na zaprzyjaźnianiu się i podziwianiu jego ofiar, co zapewniłoby wystarczająco dużo miejsca dla Hawke'a i Thames, aby mogli podzielić się scenami i rozpakować, co Grabber próbuje osiągnąć, a także co odróżnia Finneya od poprzedniego zabójcy uprowadzonych. Derrickson podaje w kanonie wyjaśnienie, dlaczego wiele spotkań tej pary jest przerywanych, ale jest to rozczarowujące. Mimo to ścieżka dziecięcego bohatera Finneya od szkolnego worka treningowego do survivalisty jest satysfakcjonująca, nawet jeśli sprawi, że niektórzy widzowie będą chcieli więcej od jego konfrontacji z Grabberem.

To powiedziawszy, chociaż Thames jest głównym bohaterem, z kilkoma mięsistymi interakcjami między Finneyem i The Grabberem, jest często przyćmiony przez jego ekranową siostrę, która walczy z łobuzami, gliniarzami i własnym ojcem, próbując ją odnaleźć brat. Gwen jest najbardziej żywą postacią w filmie i zauważalnym faworytem Derricksona i współscenarzysty C. Robert Cargill, zapewniający młodszemu rodzeństwu Shaw wiele Czarny telefonNajwiększy śmiech, porywające sceny emocjonalnego dramatu, a nawet naprawdę niesamowite momenty.

Biorąc pod uwagę kaliber wcześniejszych współpracy Derricksona i Cargill, widzowie powinni mieć świadomość, że nawet jeśli Czarny telefon ma więcej niż wystarczająco przerażających momentów (i zaskakującą ilość przerażeń w skoku), aby zadowolić straszny film fanów, to bardziej thriller kryminalny z nadprzyrodzoną linią przelotową niż nieubłagany horror. I nic w filmie nie może się równać z pomysłowymi (i przerażającymi) scenografiami, które stworzyły wcześniejsze prace Derricksona (Złowrogi oraz Egzorcyzmy Emily Rose, zwłaszcza) kultowy. Grabber jest przerażający, a Hawke robi wszystko, co w jego mocy, ale jest mało prawdopodobne, aby jego zabójca kiedykolwiek dołącz do kultowego hollywoodzkiego panteonu złoczyńców grozy (lub nawet zostań najlepiej sprzedającym się kostiumem w Spirit Halloween).

Czarny telefon to rzadki straszny film, który mógłby skorzystać z dodatkowego czasu działania i zbadania jego licznych pomysłów, zwłaszcza nadprzyrodzonych elementów filmu. Zamiast tego, pomimo wysokiej jakości ról (zwłaszcza występów Hawke'a, Thamesa i McGrawa, a także niesamowitej scenerii i atmosfery filmu z 1978 r.), Derrickson stara się wykorzystać opowiadanie Hilla w wystarczająco znaczący sposób, aby wersja filmowa była bogatsza lub bardziej przerażająca niż jej 30-stronicowe źródło materiał. W rezultacie powstało pięknie nakręcone i dobrze zagrane opowiadanie na żywo, którego brakuje jednak wystarczająco dużo tkanka łączna, świeże pomysły i czas spędzony między bohaterami, aby stworzyć trwały film fabularny doświadczenie.

Czarny telefon premiery w kinach 24 czerwca. Film ma 102 minuty i jest oceniany jako R za przemoc, krwawe obrazy, język i zażywanie narkotyków.