Living Review: Bill Nighy staje się podatny na ataki podczas wzruszającej adaptacji [Middleburg]

Co to znaczy żyć? Żyjącyma na celu nie tyle odpowiedzieć na to pytanie, ile zbadać, jak bardzo starsi ludzie tracą radość życia. Adaptacja japońskiego filmu z 1952 roku Ikiru, zainspirowany powieścią Lwa Tołstoja z 1886 roku Śmierć Iwana Iljicza, Żyjący reżyseruje Oliver Hermanus na podstawie scenariusza Kazuo Ishiguro. Szczycący się śliczną, wrażliwą występ Billa Nighy'ego, Żyjący to porywający dramat, który dociera do sedna człowieczeństwa i tego, co stoi na drodze do życia pełnią życia.

Pan Williams Billa Nighy'ego to człowiek, który utknął na swoich drogach; lubi utrzymywać rzeczy w określonym porządku i wpadł w pułapkę biurokracji, która sprawia, że ​​staje się skorupą samego siebie. Jego stoickie, zrzędliwe zachowanie znacznie różni się od zachowania Petera Wakelinga (Alex Sharp), który jest nowy w biurze pana Williamsa i którego optymizm szybko gaśnie po pierwszym dniu pracy. Po tym, jak pan Williams otrzymuje wiadomość, że pozostały mu tylko miesiące życia, postanawia dowiedzieć się, jak naprawdę żyć pełnią życia. Jedynym problemem jest to, że już nie pamięta, jak to zrobić. Z pomocą Margaret Harris (Aimee Lou Wood), asystentki, która wcześniej z nim pracowała zostaje jego przyjacielem, pan Williams próbuje przeżyć resztę swoich dni robiąc rzeczy, które są wart.

W przeciwieństwie do większości filmów, które opowiadają o życiu w obliczu zbliżającej się śmierci, Żyjący to prosta historia, w której pan Williams nie uczy się skakać ze spadochronem ani nie wyrusza na szaloną przygodę, by znów poczuć, że żyje. Film jest raczej pełen tęsknoty i żalu, ale pozwala bohaterowi Nighy'ego na poszukiwanie własnego celu, choćby najmniejszego. W przejmującej scenie pan Williams wyjaśnia Margaret, że nie chce być jak dziecko, które siedzi na uboczu, podczas gdy inne dzieci bawią się, czekając na wezwanie z powrotem do środka bez udziału życie. Film nie bierze sobie do serca często powtarzanego „żyj dzisiaj tak, jakby jutra miało nie być”, doskonale zadowolić się skupieniem na tym, co pan Williams jest w stanie zrobić dla innych na jego stanowisku, póki jeszcze jest Móc.

Ponieważ praca jest tak samo czasochłonna i powtarzalna, człowiek zaczyna zapominać, jak to jest mieć energię i optymizm, aby prowadzić satysfakcjonujące, solidne życie. Do tego końca, Żyjący pamięta człowieczeństwo pana Williamsa i pozwala mu porzucić biurokratyczną sztywność i schematyczne życie, które prowadził. Kiedy to robi, film zaczyna topnieć wraz z nim, stając się chwytającym za serce, zamyślonym i emocjonalnym. Jest wzruszająca wrażliwość i tęsknota, które przenikają film, podnosząc na duchu finał filmu. Hermanus nasyca film delikatnością i łagodnymi momentami, które podkreślają występ Nighy, który jest otwarty i pokorny. Aimee Lou Wood tutaj również jest urocza, wnosząc do swojej roli nadzieję i empatię.

Żyjący podkreśla również wybuchy inspiracji, które można mieć, jeśli chodzi o porzucenie biurokratycznego życia, jednocześnie pokazując, jak łatwo można wrócić do starych nawyków, ponieważ są wygodne. Czy można naprawdę żyć, jeśli są ograniczeni do swojej pracy i surowych zasad tworzących system, który powstrzymuje postęp? Żyjący sugeruje, że należy w pełni przyjąć teraźniejszość i wytrwać pomimo przeszkód, które z pewnością staną na drodze. Film, choć osadzony w innej epoce, odnosi się do teraźniejszości, w której codzienny stres coraz bardziej utrudnia życie pełnią życia. Film swoim ciepłem, emocjami i powagą przypomina, że ​​akt życia, a nie tylko wykonywanie ruchów, jest wyborem, którego warto dokonać.

Żyjący miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Middleburg w 2022 roku w październiku. Premiera filmu w ograniczonych kinach 23 grudnia, a rozszerzenie w styczniu 2023 r. Ma 102 minuty i jest oceniany jako PG-13 ze względu na sugestywne materiały i palenie.