Jack Kirby przedstawił DC Sandmanowi na długo przed Neilem Gaimanem

Chwila Neila Gaimana'S Sandman stał się ostatnio światowym fenomenem wiele lat po wydaniu pierwszej powieści graficznej (częściowo dzięki dwóm najnowszym adaptacjom w postaci Audible, oryginalny audio-dramat i serial aktorski Netflix), Gaiman nie był pierwszą osobą, która wprowadziła postać znaną jako Sandman na strony DC Komiksy jako Jacka Kirby'ego zrobił to wiele lat wcześniej - fakt, który nie został utracony przez samego Gaimana.

Sandman autorstwa Neila Gaimana i Sama Kietha opowiada historię Morfeusza, znanego również jako Dream of the Endless, po tym, jak przez dziesięciolecia został schwytany przez czarnoksiężnika-amatora Rodericka Burgessa. Po jego schwytaniu – które w komiksach trwało siedemdziesiąt lat – świat pogrążył się w chaosie jako Pan of Dreams nie był w stanie rządzić Śnieniem, co miało zgubny wpływ na Przebudzenie Świat. Na całym świecie ludzie cierpieli na chorobę, o której nikt wcześniej nie słyszał, która albo powodowała, że ​​ludzie zasypiali bez przebudzenia, albo wędrowali po Ziemi bez spania. Choć początkowo tragiczny,

Uchwycenie Dream stworzyło efekt falowania które położyły podwaliny pod wydarzenia z całej serii – w tym kilka odwołań do poprzednich „Sandmenów” w katalogu DC.

Neila Gaimana Sandman został wprowadzony w 1989 roku, ale Jack Kirby's Sandman ukazał się ponad całą dekadę wcześniej, w 1974 roku – choć było to dalekie od tego, co fani kultowej historii Gaimana są przyzwyczajeni do oglądania istoty znanej jako Sandman. 1974 Sandman autorstwa Jacka Kirby'ego i Joe Simona podążył za mężczyzną o imieniu Garrett Sanford, znanym również jako Sandman, który był klasykiem typ superbohatera walczący ze złymi facetami i ratujący sytuację, a wszystko to w jaskrawożółtym i czerwonym stroju kostium. Ta iteracja Sandmana nie trwała jednak zbyt długo, działała tylko przez sześć numerów, ale jej spuścizna wciąż żyje do dziś. W Sandman # 10 autorstwa Neila Gaimana i Sama Kietha czytelnicy mogą zajrzeć do sennego krajobrazu Jeda – niezwykle ważnej postaci w szerszym schemacie tej historii. W swoim śnie Jedowi pomaga superbohatera o imieniu Sandman, a ten bohater jest plującym obrazem iteracji postaci Kirby'ego, pozwalając życiu tego krótkotrwałego bohatera kontynuować poza jego własnym tytułem – a Kirby's nie jest jedynym dziedzictwem Sandmana, które zyskało wieczną aktualność dzięki pisarstwu Gaimana.

Sandman Neila Gaimana połączył każdą iterację postaci w jedną historię

W Sandman # 1 autorstwa Neila Gaimana i Sama Kietha, czytelnicy mogą spojrzeć na świat bez Sandmana, będąc jednocześnie przedstawiony jednemu mężczyźnie, który podświadomie pragnął wypełnić próżnię pozostawioną przez Dream własną marką strażnika sprawiedliwość. Ten człowiek nazywał się Wesley Dodds, ale nocą zakładał swój kostium superbohatera – wraz z peleryną, kapeluszem, trzyczęściowym garniturem i maską przeciwgazową – i powstrzymywał przestępców. Dodds zrobił to, strzelając do złoczyńców gazem usypiającym (stąd maska) – pozbawiając przestępców przytomności, a następnie zostawiając ich władzom. U Gaimana piaskowy człowiek, Dodds czuł potrzebę zrobienia tego z powodu nieobecności Dream, ale ta motywacja była wyjątkowa dla tej fabuły, ponieważ Dodds był w rzeczywistości kanoniczna postać DC Comics dekady przed Morfeuszem. Wesley Dodds był w rzeczywistości oryginalnym Sandmanem, który został przedstawiony w komiksie z 1939 roku Komiksy z targów światowych w Nowym Jorku # 1 autorstwa Gardnera Foxa i Berta Christmana.

Tak więc, podczas gdy Kirby przedstawił DC Sandman zanim Neil Gaiman, Fox i Christman przedstawili swoje piaskowy człowiek na długo przed Jacka Kirby'ego. Piękno tego wszystkiego polega jednak na tym, że w przeciwieństwie do innych przerobionych tytułów i postaci w komiksie katalog wydawcy – Neil Gaiman nie tylko zignorował poprzednich „Sandmenów”, ale zamiast tego stworzył historię każdy piaskowy człowiek tytuł kanoniczny w oryginalnej historii Gaimana – rzadka gratka dla miłośników komiksów, a także doskonały przykład, dlaczego Neila Gaimana jest naprawdę mistrzem opowiadania historii.