Alan Moore nie jest fanem Władcy Pierścieni i Gry o Tron

Nawet najstarsza z formuł może czasem wymagać dostrojenia i, według ukochanego pisarza Alana Moore'a, nadszedł czas, aby trend przebojowej fantazji nauczył się kilku nowych sztuczek. W rozmowie z Ocena ekranowa, Moore – znany z potępiania współczesnych opowieści o superbohaterach – podzielał krytykę telewizyjnej i filmowej fantastyki, w tym flagowych franczyzWładca Pierścieni I Gra o tron. Racjonalizacja Moore'a jest typowo i porażająco spostrzegawcza, jeśli chodzi o diagnozowanie ich słabości.

Moore nie garbi się, jeśli chodzi o pisanie fantasy, pisząc swoje pierwsze opowiadanie prozą fantasy w 1984 roku, hipotetyczna jaszczurka, dla trzeciego Liavek antologia wspólnego świata. Stopniowo rozszerzając swoją twórczość fantasy z gatunku prostego, zwłaszcza w powieści z 2015 roku Jerozolima, mówi Moore Ocena ekranowa że chociaż dorastał czytając książki Tolkiena w kontrkulturze lat 60., zawsze czuł, że „

nie były dla [niego]” i tego Tolkiena ”nie był autorem, którego [on] szczególnie podziwiał.” Wracając do starych opowieści po latach, czytając historie takie jak Hobbit swoim wnukom, Moore mówi, że był zaskoczony „imperializm, rasizm, snobizm klasowy, atmosfera mizoginii”, które zawiera wiele starszych narracji fantasy, opisując to doświadczenie jako „trochę pole minowe” i ogólnie gatunek jako „zbyt uspokajające.”

Blockbuster Fantasy jest „zbyt uspokajające”

Być może najbardziej intrygujące w trakcie swojej szczegółowej dyskusji na temat tego gatunku, Moore przerwał milczenie w jednym z najsłynniejszych seriali fantasy ostatnich lat, HBO Gra o tron. Wyjaśniając, że mówi bez niechęci do serialu, Moore stwierdza:

Chcę być prawie przeniesiony do innej neurologii przez fantastyczną historię. Chcę czegoś, co naprawdę zmieni mój pogląd na rzeczywistość, gdy jestem zanurzony w tej książce, co pozwoli mi na wiele różnych możliwości, których nie brałem pod uwagę. Właśnie tego oczekuję od fantastyki... widząc tylko kilka odcinków Gra o tron, i to nie jest potępienie tego, nie widziałem więcej niż to, ale to zrobił wydaje mi się Rodzina Soprano osadzona w Dorset z V wieku. Takie było moje wrażenie; że to saga rodzinna z krwawymi zdradami i całą resztą, ale to się dzieje w Dorset z piątego wieku, a nie w stanie Nowy Jork czy gdziekolwiek indziej.

Moore ma kilka zaleceń dla fanów fantasy

Odczucia Moore'a dotyczące stanu fantazji przywołują dyscyplinę podobną do tej, którą często stosuje w swoich dekonstrukcyjnych podejściach do opowieści, a mianowicie konieczność znalezienia nowych i nowatorskich sposobów omawiania problemów filozoficznych w fikcji, zamiast polegania na ustalonych frazesach lub tropach właściwych dla gatunek muzyczny. Jego krótka krytyka nt Gra o tron w tym przypadku wydaje się być przestrogą, aby nie wykorzystywać możliwości gatunku do stworzenia bardziej oryginalnego doświadczenia dla widza, z podwójnym odszkodowaniem w postaci echa estetyki Tolkiena. Dla porównania, Moore szczególnie wyróżnił Briana Catlinga Vorr trylogii i Davida Lindsaya Podróż do Arkturusa jako przykłady tego rodzaju fantazji, które lubi, zauważając, że uważa ich podejście za nieskrępowane realizmem, nie będąc jednocześnie „coś w stylu Tolkiena zapożyczone z mitologii nordyckiej.”

Zamiast używać tych samych mitów i legend pochodzących z recyklingu jako podstawy dla historii opowiadanych w kulturze popularnej, które opierają się na tradycji i nostalgii, Moore sugeruje w swoich komentarzach, że istnieją lepsze, bardziej wymagające intelektualnie i żywe stylistycznie sposoby konstruowania fantazji, która wciąż może dostarczyć tego rodzaju komentarzy społecznych dekonstruujących gatunek, że sam Moore jest takim pionierem z. Wciąż skłonny przywołać kreatywne lenistwo, kiedy je widzi – nawet w najbardziej znanych mediach – komentarze Alana Moore’a do Władca Pierścieni I Gra o tron po raz kolejny dostarczają przenikliwych komentarzy do popularnego gatunku, który może po prostu potrzebować zastrzyku nowych pomysłów. Ocena ekranowacały wywiad z Alana Moore'a będzie wkrótce.