Jennifer Lawrence, gwiazda „Igrzysk śmierci”, opowiada o graniu w Katniss Everdeen

Masz okazję pracować z kilkoma silnymi reżyserami Debrą Granik (Kość zimy) i Jodie Foster (Bóbr) jak się układa Gary Ross? Jaki jest jego styl?

 JL: „On go nie ma. Potrafi komunikować się z każdym aktorem. Potrafi sprawić, że wszystko zadziała. Lepiej radzę sobie z technicznymi rzeczami, po prostu powiedz mi, co ci się nie podoba, a ja to naprawię. Nie mów mi o tym, co dzieje się wewnętrznie – to nie działa dla mnie. Po prostu powiedz mi, co jest dobre, a co nie, a on był ze mną bardzo techniczny. Z innymi mógłby udzielić bardziej emocjonalnego przewodnictwa, mógłby to zrobić.

Potrafi pracować z dowolnym aktorem, może komunikować się z reżyserem oświetlenia. Miał bardzo konkretną wizję i ani razu z niej nie zrezygnował. Co jest trudne, kiedy robisz film, ale trzeba przyznać, że on to zrobił, a studio było niesamowite. Jest silny i genialny, ale słucha wszystkich. Jest artystycznie wolny”.

Powiedziałeś, że lubisz kierownictwo techniczne, czy to coś, co bierzesz pod uwagę, kiedy teraz podejmujesz projekty?

JL: „To coś, na co zawsze patrzyłem, kiedy patrzę na scenariusze. Możesz kochać scenariusz, ale jeśli nie ma dobrego reżysera, to nie będzie to.

I czy masz nadzieję, że dostosują się do Twojego sposobu pracy?

JL: „Nie, lubię dostosowywać się do ich sposobu pracy. Uwielbiam to robić. Każdy reżyser jest inny i musisz dostosować się do nowego sposobu robienia czegoś. To dla mnie niesamowite; Uwielbiam to. Nie chcę, żeby reżyser musiał ze mną pracować, myślę, że fajniej jest wchodzić w ich sprawy.

Masz ulubioną scenę w filmie?

JL: Tak, scena, w której Stanley Tucci (który w filmie gra gospodarza talk-show Caesara Flickermana) przeprowadza ze mną wywiad przed pójściem na mecze. Po pierwsze, ponieważ to po prostu zabawne, ale także w tym momencie Katniss uświadamia sobie, że to gra i jeśli chce wygrać, musi grać dalej.

Jest poczucie, że Katniss gra przed kamerą. Czy musisz być świadomy momentów, w których gra przed kamerami i publicznością obserwującą grę i kiedy jest sobą?

JL: „Myślę, że ważne było dla niej, aby nie wyglądać na słabą, gdy była w biegu. Niektóre z nich byłyby zbyt skomplikowane, by o nich myśleć. Kiedy znajdzie kamerę, to tak, ale poza tym była… biegła.

Jest ciekawy wybór stylistyczny, w którym kamera jest wszędzie dookoła. Czasami jest to od tyłu, którego normalnie nie widać. Czy to zmienia twoją wydajność? A może musisz zignorować kamerę??

JL: „Nigdy nie możesz dać się rzucić kamerą. To nigdy nie jest dobre dla aktora. Więc nie, to także zaufanie do twojego reżysera. Kiedy czytasz scenariusz, chcesz pracować z kimś, komu ufasz, więc nie ma się czym martwić”.

Pracujesz z weteranami, takimi jak Elizabeth Banks, Woody Harrelson, Stanley Tucci i Donald Sutherland. Czy jest coś, o czym musisz wiedzieć, czy czegoś się uczysz, chodząc z nimi od stóp do głów?

JL: „Zawsze staram się być gąbką i chłonąć jak najwięcej, gdy z nimi pracuję”.

Co twoja gąbka wchłonęła od Woody'ego?

JL: (Śmieje się) (Czy Beavis się śmieje) „Woody jest najmilszą osobą na całym świecie i wiesz, że byłby dokładnie tą samą osobą bez względu na to, jaką miał pracę. To po prostu ten facet z Teksasu, potrafi nawiązać rozmowę z każdym. Po prostu dziwnie jest widzieć go na planie filmowym. Jest po prostu jednym z najbardziej niesamowitych aktorów na świecie i prawie nie pasuje do planu. Jest po prostu zbyt zrelaksowany – nie ma do niego aury. Widzisz, jak się spotyka, jakby ktoś przywiózł swojego naprawdę miłego kuzyna z Teksasu, a potem nagle zaczyna grać wstecz.

Kiedyś kręciliśmy tę scenę, w której wbijam mu nóż w palce i żeby to zrobić, musisz zrobić wszystko od tyłu, a oni wkładają go do przodu w poczcie. I tak zaczynaliśmy i wszystko szło do tyłu, a Woody powiedział: „Ja nawet robię coś odwrotnego, bo kiedy” Jestem tutaj, zaczynam odczuwać pragnienie dżemu. (Śmiech) Więc wracał, a potem widział dżem i chciał w. Jest pełen takich klejnotów.

Kiedy rozmawialiśmy z Liamem i Joshem, powiedziano nam, że dwadzieścia lat temu prawdopodobnie zobaczylibyśmy, że Katniss jest facetem, a zainteresowaniami miłosnymi są kobiety. Jestem po prostu ciekawa z twojej perspektywy, co czujesz w związku z tą zmianą, będąc silną kobiecą postacią na końcu tej historii?

 JL: „Wspaniale, bo czuję, że dotarliśmy do miejsca, w którym mamy silne kobiece leady. Mamy Larę Croft jako kobietę Jamesa Bonda i mamy kogoś, kto nie jest nawet żeńskim Jamesem Bondem. Mamy do czynienia z młodą dziewczyną, która nie wie, czy to przeżyje. To dużo mówi”.

Cóż, szczerze mówiąc, Lara Croft jest bardzo zseksualizowana, podczas gdy nie można powiedzieć, że twoja postać jest uprzedmiotowiona w taki sam sposób, jak wiele kobiet w tych filmach.

JL: "Jest super."

-

Kit Harington spotkał się z Marvelem na rok przed castingiem Eternals