Mgła kontra mgła: który horror jest straszniejszy?
Który klasyk horroru jest straszniejszy, Mgła lub Mgła - wyjaśnijmy debatę. Po niespodziewanym sukcesie Halloween, reżyser John Carpenter chciał nakręcić inny rodzaj horroru. Z Mgła, spróbował klasycznej opowieści o duchach i obsadził Jamiego Lee Curtisa i jego ówczesną żonę Adrienne Barbeau w głównych rolach. Carpenter był tak niezadowolony z Mgła oryginalne cięcie, które przekręcił około jednej trzeciej filmu, dodając prolog, dodatkowe przerażenia i sceny przemocy, a także skomponował nową ścieżkę dźwiękową. Te poprawki zadziałały urokliwie, ponieważ film jest uważany za jeden z jego najbardziej przerażających.
Mgła to nowela Stephena Kinga, którą reżyser Frank Darabont chciał adaptować od lat 80. XX wieku. Chociaż Darabont jest najbardziej znany z skazani na Shawshank, jest dobrze zorientowany w gatunkach, wcześniej napisał scenariusze dla Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy marzeń oraz Blob. Mgła Akcja gry toczy się w supermarkecie obleganym przez mgłę z innego świata, w której czają się okrutne potwory. Niektórzy z przerażonych ocalałych wkrótce pękają pod wpływem napięcia i stają się większym zagrożeniem niż stworzenia na zewnątrz.
Oba filmy są uwielbiane przez fanów horrorów, więc decyzja, który z nich wypadnie na wierzch nie jest łatwa. Mgła jest jednym z Johna Carpentera (Rzecz) działa najbardziej nastrojowo i porusza się jak błyskawica. Częściowo wynika to ze wspomnianych reedycji, choć reżyser i tak zazwyczaj tworzy szczupłe narracje. Mgła to zespół i często tnie między różnymi postaciami, takimi jak autostopowicz Curtisa czy DJ Barbeau. Chociaż obsada jest solidna, to ciągłe przełączanie się sprawia, że historia wydaje się niestabilna. Fabuła koncentruje się wokół duchów powracających do nadmorskiego miasteczka w poszukiwaniu zemsty, przybywających po sześć ofiar. Film wyróżnia się umiejętnie zainscenizowanymi scenami i opowieściami o duchach, które rozprzestrzeniają się po całym świecie – na przykład scena otwierająca plażę – ale czasami tkanka łączna może pozostawać w tyle.
Mgła to także utwór zespołowy ze świetną obsadą, w tym Tom Jane (Punisher), Marcia Gay Harden, Toby Jones i wielu innych. Podczas gdy film został skrytykowany za jakość stworzeń CGI, potwory wyłaniające się z mgły – w tym poskręcane pająki i macki – są przerażającymi kreacjami. Stałe fragmenty, takie jak nalot na zaatakowaną aptekę, są fachowo nakręcone, ale wszystko to łączy się dzięki jakości występów. Film jest nakręcony w stylu dokumentalnym i zapożyczony przez ekipę z serialu Tarcza, nadając mu realistyczną przewagę. Mgła ostatecznie skupia się na tym, jak szybko strach może skręcać ludzi, co jest bardziej przerażające niż jakikolwiek wyimaginowany potwór. Chociaż można by argumentować, że religijny fanatyk Harden jest przesadzony, zaciekłość jej występu przezwycięża to.
Mgła jest chyba najlepiej zapamiętany ze względu na jego wstrząsające zakończenie, które do dziś dzieli widzów; ze strony Stephena Kinga twierdzi, że użyłby go w swojej historii, gdyby o tym pomyślał. Obie Mgła oraz Mgła są fantastycznymi przykładami tego gatunku, ale ogólnie rzecz biorąc, ten ostatni wysuwa się na wierzch. Mgła to napięty, przerażający film ze wspaniałymi występami, które fani muszą oglądać; to powiedział, również zobacz Mgła.
Batman jeszcze nie udowodnił, że jest największym atutem sprzedaży
O autorze