Endgame był idealnym końcem odcinka Steve'a Rogersa (nie Kapitana Ameryki)

Ostatnie chwile Avengers: Koniec gry zobaczyć Kapitan Ameryka w końcu zatańcz z Peggy Carter, ale chociaż niektórzy fani potępili to jako Cap rezygnujący ze swojego moralnego obowiązku, doskonale uzupełnia łuk postaci dla człowieka za tarczą: Steve'a Rogersa. Odkąd słodko-gorzki finał debiutu Kapitana Ameryki w MCU, życie osobiste Rogersa było nękane marzeniem o szczęśliwym romansie, którego heroiczny obowiązek pogrążył się w głębokim mrozie.

Na każdym zakręcie jego łuku MCU życie prywatne Steve'a Rogersa było utrudniane przez jego pracę jako Kapitan Ameryka. w Kapitan Ameryka: The Pierwszy mściciel, jego bohaterski plan zestrzelenia samolotu uniemożliwia mu i Peggy spotkanie. w Kapitan Ameryka: Zimowy Żołnierz, jego rozwijająca się chemia zarówno z Black Widow, jak i jego sąsiadką agentką Sharon nigdy nie jest w stanie w pełni się rozwinąć z powodu większych problemów z SHIELD i Hydrą. w Kapitan Ameryka Wojna Domowakładzie Peggy na odpoczynek, wraz ze swoimi szansami na normalne, szczęśliwe życie.

Kiedy więc otrzymuje możliwość podróży w czasie i zmiany narracji swojego życia, oczywiście postanawia „spróbuj trochę z tego życia, które Tony kazał [mu] dostać.” Po pokonaniu Thanosa, zwrócenie Kamienie Nieskończonościi wykonując wszystkie zadania przydzielone Kapitanowi Ameryce, Steve w końcu postanawia zrobić dla niego to, co najlepsze. W tym samym filmie można zobaczyć tęsknotę za utraconą miłością, tęsknie obserwującą Peggy przez okno podczas napadu w czasie. I na koniec do tej samej piosenki, która grała w jego mieszkaniu w Zimowy Żołnierz, spełnia obietnicę, której chciał dotrzymać pod koniec Pierwszy mściciel. Chociaż oznacza to rezygnację z tytułu Kapitana Ameryki, jasne jest, że ten kompromis jest tym, czego chciał Steve – być może zawsze potajemnie żałował, że nie był w stanie zarobić, ponieważ jego dotychczasowe życie w dużej mierze poświęcało to, czego chciał, aby pomagać innym ludziom. Biorąc pod uwagę następców powołanych do przejęcia jego miejsca i uniknięcie największego kryzysu, z jakim świat się kiedykolwiek spotkał, wydaje się sprawiedliwe, że Steve Rogers był w stanie w końcu otrzymać szczęśliwe życie – i szczęśliwe zakończenie – które poświęcał od tak dawna.

Oczywiście przenikliwi fani szybko wskazali wszystkie moralne rozterki, jakie stworzyła ta nowa oś czasu. Jeśli Steve cofnął się do lat czterdziestych i prowadził szczęśliwe, spokojne życie, aż do ponownego spotkania z Samem na tej ławce, czy nie oznacza to, że stał bezczynnie, gdy miały miejsce niezliczone katastrofy? Nie mógł interweniować, aby nie zmienić dramatycznie linii czasu. Czy Kapitan Ameryka naprawdę pozwoliłby Hydrze podważyć TARCZĘ, albo by pod jego okiem wydarzyła się jakaś liczba okropności?

Obawy te nie tylko ignorują mylącą logikę podróży w czasie MCU, ale także pomijają narracyjne serce MCU. Avengers: Koniec gry jest zbudowany wokół idei drugiej szansy i uczenia się na błędach. Cap uczy się nie polegać na dogmatach, ale zamiast tego używać sprytu dla większego dobra, aby ominąć niesławne ”Scena z windą" bić się. Podobnie pod koniec długiej podróży Steve korzysta z okazji, aby naprawić swój największy błąd: nie dać Peggy tego tańca. Chociaż płaszcz Kapitan Ameryka będzie kontynuowane, idealne zakończenie łuku Steve'a Rogersa nadchodziło od bardzo, długiego czasu.