Reżyser wzywa potwora wyjaśnia „wyjątkową i wyjątkową” zagadkę filmu

Tworząc fascynujące opowieści o pięknie i bólu, J.A. Bayona wypracowuje swoją niszę jako odważny reżyser. Dzięki wsparciu Guillermo del Toro hiszpański filmowiec wkroczył na scenę w 2007 roku z delikatnym, ale przerażającym Sierociniec. Podążył za krytycznie zwiastowanym horrorem-thrillerem z Niemożliwe, przejmujący dramat opisujący prawdziwą historię rodziny turystów dotkniętych tsunami na Oceanie Indyjskim w 2004 roku. Jego starania na drugim roku przyniosły mu nominację do Oscara za główną rolę Naomi Watts, ale Bayona wydaje się być gotowy na swój największy sukces krytyczny w fantastycznym dramacie rodzinnym Potwór wzywa.

Na podstawie ilustrowanej powieści YA autorstwa Patricka Nessa — który również napisał scenariusz — Potwór wzywa koncentruje się na młodym chłopcu (przybysz Lewis MacDougall), który zmaga się z nieuleczalną chorobą swojej matki. Gdy słabnie, nadchodzi cis z pobliskiego cmentarza, wynurzając się z ziemi jako gigantyczna postać który schodzi do sypialni chłopca, aby opowiedzieć trzy historie, które zawierają skomplikowane prawdy o życiu, ale także ścieżkę Naprzód.

Screen Rant usiadł z Bayoną do dyskusji Potwór wzywa' uderzająca estetyka, która łączy animację 3D z pomysłowymi akwarelami, wartością fantazji i sposobem Spider-Man: Powrót do domuTom Holland miał szczególny wkład w występ tytułowej bestii.

Ten film ma fantastyczną estetykę, zarówno od ciemnych elementów potwora, jak i akwareli. Czy możesz ze mną porozmawiać o tym, jak to się połączyło?

JA Bayona: Cóż, A Monster Calls to wyjątkowa i wyjątkowa łamigłówka, łącząca wiele różnych elementów. W centrum mamy historię matki i jej syna, ale jednocześnie mamy relację między dzieckiem a potworem i mamy bajki, które opowiada potwór w historii. Tak więc architektura była dość trudna, a znalezienie odpowiedniego tonu dla całości było dość trudne. Myślę, że ponieważ jest oparta na ilustrowanej książce, było mi bardzo trudno od pierwszej chwili oddzielić historię od rysunków. Od chwili, gdy zdecydowałem, że pokażę bajki za pomocą animacji, było to jak przeniesienie wszystkich rysunków Jima Kay do filmu. Akwarele w jakiś sposób nawiązują więź z Conorem w taki sposób, że jest artystą i ma obsesję na punkcie rysowania i używania sztuki, opowiadają historię w bardzo wizualny sposób.

Myślę też, że kolory krwawią w taki sposób, że akwarela wydaje się bardziej żywa i bardziej związana z tym, przez co przechodzi.

JA Bayona: Fakt, że to akwarele, w większości przypadków można zobaczyć tylko kształty i je zinterpretować. Możesz znaleźć własną interpretację tego, co widzisz. I to jest bardzo interesujące, ponieważ film jest oparty na książce, kiedy czytasz książkę, masz własną interpretację, ale kiedy robisz film, musisz zrobić interpretację dla publiczności. Więc jako reżyser chcesz zostawić widzom trochę miejsca na oglądanie filmu i akwareli z te postacie nie mają twarzy, jest w nich miejsce, aby publiczność mogła być częścią interpretacji fabuła.

Jedna rzecz, która bardzo mi się podobała, to jedna z kilku ostatnich historii o sympatii dla potwora. Łączy małe dziecko z wielką bestią. Jest BFG oraz Księga dżungli oraz Smok Pete'a i wtedy, Potwór wzywa. Jak myślisz, o co chodzi w takim parowaniu, które tak naprawdę przemawia do filmowców i, miejmy nadzieję, do widzów?

JA Bayona: Cóż, myślę, że fantazja jest bardzo ważną częścią naszej edukacji. Jako dzieci potrzebujemy fantazji, aby zrozumieć rzeczywistość. Po to pisano bajki. Wykorzystując bajki możemy zrozumieć bardzo złożone emocje i myśli, których jako dzieci nie bylibyśmy w stanie przetworzyć. Myślę więc, że fantazja jest bardziej skuteczna w lepszym zrozumieniu życia i samego życia.

I słyszałem, że Tom Holland ma swój epizod?

JA Bayona: Cóż, to bardziej żart. Kręciliśmy pewnego dnia motion capture i musieliśmy zrobić tę scenę z potworem, który próbuje wpasować się w życie babci pokoju i nie mieliśmy miejsca dla żadnego aktora w takim salonie, jaki mieliśmy w naszym planie motion capture, a Tom Holland przyszedł do odwiedzać. Powiedziałem: "Słuchaj, dlaczego nie spróbujesz założyć kombinezonu do przechwytywania ruchu i sam spróbujesz zrobić zdjęcie?" I zrobił to. Zrobił ujęcia z kombinezonem do przechwytywania ruchu. To było bardziej jak żart i umieściłem jego nazwisko w napisach końcowych, ale było fajnie.

To miłe. W pewnym sensie masz Człowiek Pająk za chwilę.

JA Bayona: *śmiech* Tak, bardziej jak Venom, w czarnym garniturze.

Bardzo dobry punkt. Co więc masz nadzieję przyniesie to rodzinom w te Święta Bożego Narodzenia?

JA Bayona: Myślę, że widziałem ten film tak wiele razy w kinie pełnym rodzin, że można powiedzieć, jakie wrażenia z oglądania A Monster Calls z rodziną. To film, w którym można mieć silne poczucie empatii dla bohaterów. Możesz odnosić się do dziecka, możesz odnosić się do matki, ojca lub babci. Myślę, że pójście na film z przyjaciółmi to dość emocjonująca podróż. To film, który zostaje z widzami po jego zakończeniu. To bardzo satysfakcjonujące dla reżysera, ponieważ energia w pomieszczeniu jest wyjątkowa, tak wyjątkowa. To bardzo emocjonalne, ale bardzo prowokuje do myślenia. To całkiem satysfakcjonujące, gdy oglądasz film z publicznością.

Absolutnie. Widząc to dwa razy, zgadzam się z tym.

JA Bayona: Dziękuję bardzo.