Jak ścieżka dźwiękowa może stworzyć lub przerwać horror?

Muzyka, czy to głośna i operowa, czy też ledwo słyszalna, jest jednym z kluczowych elementów kina. Dobrze skomponowana i strategicznie wykorzystana ścieżka dźwiękowa może skuteczniej przekazać widzom emocjonalny przekaz, nic więc dziwnego, że horrory polegają na ich ścieżkach dźwiękowych być może bardziej niż w jakimkolwiek innym gatunku. Jeśli horror ma na celu przestraszenie widzów, towarzysząca mu muzyka musi wzbudzać napięcie, niepokój i strach, które mają na celu przerażenie. Muzyka jest więc kluczem do wypełnienia misji horroru.

Horrory zawsze miały intymny związek z ich ścieżkami dźwiękowymi od początków kina. Chociaż muzyka była w dużej mierze nieobecna we wczesnych horrorach Universalu, dysonansowa, niesamowita partytura Franza Waxmana dla Narzeczona Frankensteinautorował drogę kompozytorom horrorów na nadchodzące lata. Muzycy odtwarzali dudniący rytm i „przestraszenie” lub „szokujące akordy”, używane do zaznaczania szczególnie zaskakującego momentu strachu, niezliczoną ilość razy przez dziesięciolecia, podczas gdy motywy postaci Waxmana stały się podstawą Hollywood wykraczającą daleko poza świat przerażenie.

Muzyka do horrorów sięga od gotyku i baroku do zwodniczo prostej. Kompozytorzy często polegają na motywach, aby nakładać na siebie wzory, powoli budując napięcie i przerażenie. Pomyśl o progresji dwóch nut w partyturze Johna Williamsa dla Szczęki, repetytywne i pulsujące syntezatory w głównej części Johna Carpentera motyw dla Halloweenlub szeptanie pieśń o piątek 13.Oczywiście w horrorach pojawiał się również wybuchowy, atonalny terror, jak choćby w niepokojących kompozycjach smyczkowych Bernarda Herrmanna w Psycho lub satanistyczne głosy chóru Jerry'ego Goldsmitha w Omen. Goldsmith i reżyser Ridley Scott kłócili się o temat otwierający dla Obcy, kłócąc się o to, czy powinien być fantastyczny, czy dziwnie minimalistyczny, ponieważ utwór nadał ton reszcie historii.

Jak muzyka ma kluczowe znaczenie dla wpływu horroru?

Muzyka ma potężną zdolność wpływania na fabułę i tworzenia charakterystycznej atmosfery w filmie, ponieważ ścieżki dźwiękowe kształtują określone nastroje i pomagają kierować emocjami publiczności przez cały czas narracja. Alfreda Hitchcocka pierwotnie chciał mieć niesławną scenę prysznicową w Psycho grać bez muzyki, ale skapitulował przed kompozytorem, gdy usłyszał, jak dokładnie Niezgodne staccato szarpanie struny Bernarda Herrmanna odzwierciedlało przerażający akt przemocy na ekran. John Carpenter stwierdził, że producent w Fox pomyślał, że szorstkie cięcia Halloween, pokazywany jej bez muzyki, było przerażające. Przyjął krytykę i, używając jako przewodnika technik Herrmanna skupionych na strunach, skomponował jeden z najbardziej kultowych tematów horroru w historii, używając tylko syntezatora.

Podczas gdy ścieżki dźwiękowe do filmów często mają wywoływać uczucie zachwytu i romansu, ścieżki dźwiękowe do horrorów mają wprawiać widzów w zakłopotanie. Horrory prawie zawsze mają w sobie cechę, która sprawia, że ​​wydają się „nienaturalne” i nienaturalne, unikając tradycyjnych formy kompozycji podkreślające dysonans nad współbrzmienie, wolą pozostawić słuchaczy bez poczucia Rezolucja. Dlatego brak muzyki budującej napięcie poprzez pustą przestrzeń w dźwięku jest również ważny dla doświadczenia horroru. Parzysty Halloween w całym filmie milknie, żeby Michael Myersoddychanie jest jedynym słyszanym dźwiękiem.

Centralne miejsce muzyki w gatunku horroru rodzi pytanie o autentyczność horroru. Dla krytycznego ucha horrory mogą polegać na ścieżce dźwiękowej jako kuli, decydując się powiedzieć widzom, co ma czuć, zamiast pozwolić, aby działania na ekranie przemówiły same za siebie. Jednak surowe emocje związane z horrorem powodują, że kompozytorzy są często zmuszeni do tworzenia jednych z najbardziej charakterystycznych utworów muzyka filmowana, nawet jeśli oznacza to po prostu przełączanie się między wybraną grupą nut lub pozwalanie, aby dysonansowy akord wybrzmiewał złowieszczo. Muzyka z horrorów jest echem horror moc.

Zwiastun Batmana: Kim jest Savage?

O autorze