Dlaczego Ragnarok to świetny film, ale nie świetny film Thora ani Lokiego?

Bo tak kochany, jak jest, prawda jest taka, że Thor: Ragnarok to świetny film – po prostu nie świetny film o Thorze czy Lokim. Wydany w 2017 roku film był uwielbiany zarówno przez krytyków, jak i publiczność, nadal ma 93% punktacji krytyków i 87% wynik publiczności na Rotten Tomatoes. Po wydaniu pierwszych dwóch filmów Thora i wygenerowaniu solidnej kwoty pieniędzy, ale spotkały się z mieszanymi do „meh” wszystkich reakcji, stało się jasne, że Marvel nie był do końca pewien, jak poradzić sobie z solówką God of Thunder filmy.

Ale kiedy filmowiec Taika Waititi przedstawił im swój pomysł na trzeci film o Thorze, Marvel Studios pokochało jego odejście od tego, co było wcześniej i zatrudniło go. W tym momencie nie było nic do stracenia. Było jasne, że franczyza Thora musiała zostać poważnie wstrząśnięta, a jeśli którakolwiek z solowych franczyz była gotowa do eksperymentów, to właśnie ta. W ten sposób szalone poczucie humoru Waititiego przekształciło Thora z tego, co wcześniej było fantastycznymi dramatami szekspirowskimi, w komediową komedię. Był to powiew świeżego powietrza, zarówno dla serii Marvel, jak i Thor, a publiczność przyjęła szalenie zabawny film Waititi.

Jeszcze, podczas gdy Thor: Ragnarok był zabawnym filmem, to nie było Thor film. Ani Lokiego. To wymowne, że wynik publiczności w Rotten Tomatoes jest o sześć punktów niższy niż wynik krytyków; prawie zawsze, zwłaszcza w przypadku filmów o superbohaterach, ta dynamika jest odwrócona. Waititi przez lata wielokrotnie powtarzał, że nie zadał sobie trudu, aby wcześniej przeczytać komiksy Thora i całkowicie zignorował mitologię. Dało to świeży łupek do pracy, który był potrzebny. Problem w tym, że posunął się za daleko w tym kierunku. W filmie nie było nic, co byłoby z natury związane z Thorem; mógł to być film z dowolną postacią włączoną w jego rolę. Poza wyrównywaniem jego mocy, nie było dla niego wzrostu, nie było kontynuacji łuku, który miał nad dwoma pierwszymi filmami Thora i dwoma filmami o Avengers do tego momentu. Rozwój postaci został całkowicie wyrzucony przez okno.

Jeśli chodzi o Loki, bóg psot, był traktowany jeszcze gorzej. Gdzie zawsze był złoczyńcą dla niechętnego sojusznika w poprzednich filmach Thor: Ragnarok sprowadził go do sedna żartu. Nigdy nie jest to bardziej widoczne niż scena w windzie. To był jedyny raz w filmie, w którym Thor i Loki mieli naprawdę znaczący moment. To mogło być przełomowe dla Lokiego, ponieważ Thor w końcu przyznał, że nie wierzył, że jego adoptowany brat może być odkupione i że powinni się rozstać, wyraźnie uderzyło Lokiego mocniej, niż się spodziewał – być może nie tego chciał, po wszystko. Jednak wzruszenie było ledwo zarejestrowane, zanim film był w następnym dowcipie, tym obejmującym ich plan „uzyskania pomocy”, który, jak zauważył Loki, był dla niego upokarzający.

Pomimo Loki odkupił się na końcu a Thor nauczył się ujarzmiać wewnętrzną moc, pod wieloma względami był to dla nich regres. Przynajmniej po prostu stąpali po wodzie. Postacie miały służyć żartom, a nie na odwrót, z eksploracją postaci i ustaloną mitologią, które zostały złożone w ofierze na ołtarzu następnej puenty. Thor: Ragnarok to była świetna zabawa, ale niewiele więcej. Chociaż to było w porządku na reset, kolejny film Waititi z Thorem, Thor: Miłość i grzmot, musi również pamiętać o ciągłości postaci.