Wywiad z Adamem Robitelem: Escape Room: Turniej Mistrzów

Escape Room: Turniej Mistrzów staje się coraz większy i szerszy, gdy pojawi się w kinie 16 lipca. Kontynuacja Escape Room z 2019 roku wysyła ocalałych Zoey i Bena z misją powstrzymania zła korporacji Minos od konstruowania kolejnych gier – i muszą współpracować z ocalałymi z innych miast, aby odnieść sukces.

Reżyser Adam Robitel rozmawiał z Screen Rant o rozwoju bohaterów i trudności w stworzeniu kolejnej rundy pięknych zestawów, które mogą cię zabić.

Escape Room: Turniej Mistrzów wreszcie jest tutaj, a gry są tym razem nie tylko w pokojach ewakuacyjnych. Czy możesz mi opowiedzieć, jak tym razem pokoje zostały podniesione?

Adam Robitel: Uwielbiam to, co powiedziałeś, ponieważ gra zdecydowanie się rozwinęła. Minos ciężko pracował, ale to, co kocham w tym filmie, to – gdziekolwiek jesteś, z kimkolwiek rozmawiasz – jaka jest rzeczywistość? Nie ma łyżki. Gra może być wszędzie; zagadki są wszędzie. A pomysł, że istnieje ta makiaweliczna siła kontrolująca każdy nasz wybór, myślę, że to naprawdę przerażający - szczególnie wychodząc z pandemii, w której czujemy, że straciliśmy całą agencję z powodu naszego zyje.

Próbowaliśmy naprawdę prześcignąć się w pokojach i scenografii. Masz wagon w Nowym Jorku, który wykolei się i zamienia w cewkę Tesli; masz gigantyczną plażę Cape Cod, która połyka ludzi w całości. Naprawdę staraliśmy się podnieść poprzeczkę, a po drodze mieliśmy kilka naprawdę fajnych zwrotów akcji. Gra z pierwszego filmu właśnie się tam kręciła, ale gry działy się na całym świecie.

To naprawdę znudzeni, bogaci ludzie, którzy chcą nas wykiwać.

Naprawdę to otworzyliście i chcę o tym porozmawiać. Twój scenograf Edward Thomas wykonał świetną robotę, tworząc te piękne scenografie, które mogą cię zabić. Spośród wszystkich elementów zestawu, które mieliście, który z nich był waszym ulubionym?

Adam Robitel: Powiedziałbym szczerze, że sala bilardowa jest nadal moim ulubionym z pierwszego filmu. Wszyscy byli naprawdę twardzi. Powiem wam, że najtrudniejsze jest to, że w pierwszym filmie użyliśmy ognia, grawitacji i gazu. Wykorzystaliśmy już wszystko, co może cię zabić. A tak przy okazji, to PG-13. Nie mogliśmy więc polegać na krwi, odwróconej pułapce na niedźwiedzie czy czymś w tym rodzaju.

Myślałem, że pociąg był naprawdę fajny, ponieważ znajdujesz fajną przestrzeń, do której ludzie mogą się odnieść, niezależnie od tego, czy jest to pociąg - ok, prąd, trzecia szyna. Bank był naprawdę fajną lokalizacją w stylu art deco, którą znaleźliśmy w Kapsztadzie.

Plaża jest całkiem fajna. To był najtrudniejszy zestaw do kręcenia, ponieważ wszystko było praktyczne. Mieliśmy 22 000 funtów piasku; napowietrzasz piasek, żeby ludzie mogli tonąć. Aktorzy dostają piasek w oczy; drapiąc ich rogówki. Pachniało jak martwy skorupiak. To było super wyzwanie - cały zestaw był na hydraulice, dzięki czemu można go było opuścić na piasek. Mieliśmy zbiornik na wodę. Logan Miller jest w tym zbiorniku na wodę, jak lodowata zimna słonawa woda. Trochę hartowanego szkła powstrzymuje tę ogromną falę przed zabiciem całej mojej załogi. Tak więc było to zdecydowanie trudne.

Ale, jak powiedziałeś, to piękne przestrzenie, które zabijają ludzi. Podoba mi się pomysł, że Minos jest jak Jony Ive stojący za designem Apple. Nie spieszą się; są jak ten piękny post, który masz na ścianie. Wybierają każdy kawałek lub rzecz, którą widzisz, a Ed Thomas to facet, który to robi. W pokoju motelowym jest magazyn, który nazywa się Sufit, więc kiedy sufit opada, są tam wszystkie te asterowe jajka, które publiczność może znaleźć i dobrze się o nich opowiadać.

Zoey nie rozwiązała jeszcze największej zagadki i to on stoi za Minosem, aby spróbować ich powstrzymać. Kontynuujemy dokładnie tam, gdzie skończyliśmy z Benem i Zoey próbującymi odkryć różne rzeczy, ale co możesz mi powiedzieć o ich charakterach i związku tym razem?

Adam Robitel: Uwielbiam łuk postaci Zoey. Kiedy spotykamy ją w pierwszym filmie, jest tak mysi, że ledwo może opuścić swój akademik. Podejmuje ogromne ryzyko, aby przejść do tej gry, która, jak sądzi, wydobędzie ją z jej skorupy, a biedak zostaje wyciśnięty przez wyżymaczkę. Ale to, co kocham w Zoey, to to, że jest taka mądra. W pewnym sensie jest to film o sile nerdów i to mózgi wygrywają.

Ben jest trochę schlubem, prawda? Na początku pierwszego filmu jest trochę Alky, pali i pracuje na tyłach sklepu monopolowego. Ale spotkali się razem i nawiązali tę przyjaźń. Myślę, że postać Zoey jest o wiele silniejsza niż w pierwszym filmie, w tym sensie, że jest już pełna Ripley. Pod koniec drugiego filmu jest gotowa zagazować całe miejsce.

Znowu jest to film z popcornem, ale to serce tego związku. Ben prawdopodobnie się w niej podkochuje. Nie wiem, czy to się odwdzięcza, czy nie, ale on jest dla niej. Jest jak Lois Lane, która znowu wchodzi do legowiska żmii. A oni naprawdę są na nogach, bo nikt im nie wierzy. To poczucie izolacji i samotności. Masz tylko jedną osobę na świecie, która wie, przez co przechodzisz, i myślę, że to z natury cię łączy.